Ciężar skóry

„Ciężar skóry" to jak sugeruje sam tytuł ciężki kaliber treści zawartych w opowiadaniach. Autorka pokazuje jednostkowe losy, które wrzuca w skomplikowane relacje lub wydarzenia. Opowiadania są przepełnione współczesną symboliką, bólem, który zabiera chęć życia, pcha w destrukcyjne zachowania, agresję i przemoc. To książka z opowiadaniami z różnych miejsc, z różnych kręgów kulturowych i społecznych. Opowiadania odsłaniają współczesne problemy ludzi, m.in. samotność, odrzucenie przez bliskich, nieumiejętność odnalezienia się w najbliższym otoczeniu, brak samoakceptacji i poczucia wartości. Autorka zarzuca opowieściami i czeka na nasze reakcje, zastawia pułapki i stawia pytania, o reakcje.

Podczas czytania emocje buzują, przeplatają się smutek, współczucie, złość, wściekłość, lęk, niezrozumienie, współczucie. Język autorki to oczywiście majstersztyk, który umie oddać piękno i ohydę tego świata we właściwych barwach i ich nasyceniu. Małgorzata Rejmer zajmuje się tematami niełatwymi, ale jakże aktualnymi, zgotowanymi przez obojętność, gnuśność, lenistwo, wygodnictwo, brak głębszej refleksji i uczuć zgłębiania wiedzy i edukacji. Mamy obraz nieistotności jednostki, niezrozumienia jej inności, oryginalności, różnic między nami. Miejsca ukazane w opowieści są naznaczone jakąś beznadzieją dla ludzkiej egzystencji, możesz być albo depczącym, albo deptanym, w najlepszym przypadku odsuniętym na margines, niezauważanym, uznanym za bezużytecznego nieudacznika. Nie ma miejsca dla jakiegoś środka, albo jesteś bogaty i wszystko możesz, albo biedny i nie możesz na nic liczyć. Nie ma tu litości i miejsca dla słabeuszy.

"Ciężar skóry" to bardzo przejmujące i smutne w treści, ale jakże wciągające migawki z naszej obecnej historii. Autorka stara się pokazać swoich bohaterów przez filtr empatii i zrozumienia, przybliżyć człowieka takiego jakim jest i z czym się zmaga. Dla mnie to było kolejne udane spotkanie z Małgorzatą Rejmer, zdecydowanie inne niż jej reportaże, ale ważne.

„Ciężar skóry" to jak sugeruje sam tytuł ciężki kaliber treści zawartych w opowiadaniach. Autorka pokazuje jednostkowe losy, które wrzuca w skomplikowane relacje lub wydarzenia. Opowiadania są przepełnione współczesną symboliką, bólem, który zabiera chęć życia, pcha w destrukcyjne zachowania, agresję i przemoc. To książka z opowiadaniami z różnych miejsc, z różnych kręgów...

Króciutkie historie przedstawiające skrawki z życia przeróżnych ludzi. Raczej wszystkie o dość ciężkiej tematyce (przemoc w rodzinie, lęki, samotność, przeżycia wojenne...),ale podane w prostej, zwyczajnej formie, co nie znaczy, że nie wciskają w fotel. Bardzo przejmujące i ważne. Polecam.

Króciutkie historie przedstawiające skrawki z życia przeróżnych ludzi. Raczej wszystkie o dość ciężkiej tematyce (przemoc w rodzinie, lęki, samotność, przeżycia wojenne...),ale podane w prostej, zwyczajnej formie, co nie znaczy, że nie wciskają w fotel. Bardzo przejmujące i ważne. Polecam.

wspaniała, trafia w człowieka

wspaniała, trafia w człowieka

Piękna okładka, jednak tylko połowa opowiadań wywołała u mnie większą rekcje emocjonalną oraz chęć dowiedzenia się co dalej stało się z bohaterami, pozostałych opowiadań po prostu nie pamiętam, nie czuję, żeby wniosły coś wartościowego, żeby mnie w jakikolwiek sposób zaciekawiły.

Piękna okładka, jednak tylko połowa opowiadań wywołała u mnie większą rekcje emocjonalną oraz chęć dowiedzenia się co dalej stało się z bohaterami, pozostałych opowiadań po prostu nie pamiętam, nie czuję, żeby wniosły coś wartościowego, żeby mnie w jakikolwiek sposób zaciekawiły.

🍀“Ciężar skóry” to dziesięć krótkich historii, wydawałoby się przyjemnych opowiadań, które mają jednak ciężar emocji przykryty wyobraźnią autorki. Baśnie dla dorosłych, w których jest wszystko, cały wachlarz emocji, sytuacji, w której każdy może przeglądnąć się i znaleźć w nich swoje odbicie.

🍀Małgorzata Rejmer miała racje - faktycznie trzeba złapać trochę oddechu między kolejnymi opowiadaniami. Potwierdzam - lekko nie było! Dziecko we mnie przeczytałoby całość od razu, zwierzę we mnie karze przemyśleć, odetchnąć. Co kryje się pod skórą dziecka? Co schowane jest pod zabliźnionymi ranami? Jak poradzić sobie z odrzuceniem? Czy można bezgranicznie zaufać?

🍀Moim ulubionym opowiadaniem są zdecydowanie “Techniki wegetatywne”. Myślę, że obecnie jeszcze bardziej aktualne niż mogłoby się wydawać. Muszę przytoczyć jeden fragment, który we mnie do tej pory rezonuje:

“Może nie była szczęśliwa, ale przynajmniej czuła się bezpieczna”

🍀W innej historii kamyk jako metafora cierpienia, które jest gdzieś w nas i uwiera z każdej strony to przepiękne ujęcie w każdym calu.

🍀 Te opowiadania to naprawdę ciężar, który polecam chociaż spróbować podnieść! Myślę, że da wiele satysfakcji.

🍀“Ciężar skóry” to dziesięć krótkich historii, wydawałoby się przyjemnych opowiadań, które mają jednak ciężar emocji przykryty wyobraźnią autorki. Baśnie dla dorosłych, w których jest wszystko, cały wachlarz emocji, sytuacji, w której każdy może przeglądnąć się i znaleźć w nich swoje odbicie.

🍀Małgorzata Rejmer miała racje - faktycznie trzeba złapać trochę oddechu między...

Ciekawe historie, szybkie do czytania. Lubię czasem poczytać takie depresyjne historie, przynoszą one chwilę refleksji nad życie. Niektóre opowiadania pozostawiają lekki niedosyt.

Ciekawe historie, szybkie do czytania. Lubię czasem poczytać takie depresyjne historie, przynoszą one chwilę refleksji nad życie. Niektóre opowiadania pozostawiają lekki niedosyt.

Zbiór opowiadań o różnej tematyce i dość pokrętnej fabule. Ciekawe opowiadania, ale trochę dziwne.

Zbiór opowiadań o różnej tematyce i dość pokrętnej fabule. Ciekawe opowiadania, ale trochę dziwne.

Małgorzata Rejmer – wspaniała reporterka – zaczynała od prozy. I teraz do tej prozy wraca zbiorem opowiadań „Ciężar skóry”. Zbiorem, w którym znajdziemy jej fascynacje relacjami międzyludzkimi, ale także geograficznymi miejscami akcji. Zwraca uwagę krążący pomiędzy zdaniami niepokój. Pojawia się też przemoc. Nie są to rzeczy łatwe do przyswojenia dlatego też warto zaznaczyć, że jest to proza dla dorosłych.

Tytuł wskazuje, że ciało może ciążyć jego użytkownikowi. Tytułową skórę sugerowałbym potraktować jako fizyczną granicę między bohaterką, bohaterem a rzeczywistością. Każda skóra jest inna, każda ma swój dramat. Nastolatka, która musi się zmagać ze sobą, światem podczas, gdy matka jest nieobecna. Albo trzeba stanąć na symbolicznej granicy, czyli w sytuacji pogrzebu ojca bijącego syna. Każda z tych historii została pieczołowicie przygotowana i opisana. Tak dobrze, że istotnie czuć na sobie ich wagę.

Bohaterowie – szczególnie ci z Bałkanów – mają przeciwko sobie jeszcze świat tkwiący w sztywnym podziale na męski i żeński. I przyciśnięcie do tej granicy zmusza ich do podjęcia decyzji. Krążę, aby nie zdradzać za wiele treści, bo byłoby krzywdzące. Postaci są znakomite. Język wyjątkowy i wielce sugestywny. Wszystko opracowane z matematyczną precyzją. Znakomite.

Małgorzata Rejmer – wspaniała reporterka – zaczynała od prozy. I teraz do tej prozy wraca zbiorem opowiadań „Ciężar skóry”. Zbiorem, w którym znajdziemy jej fascynacje relacjami międzyludzkimi, ale także geograficznymi miejscami akcji. Zwraca uwagę krążący pomiędzy zdaniami niepokój. Pojawia się też przemoc. Nie są to rzeczy łatwe do przyswojenia dlatego też warto...

Fenomenalne opowiadania! Ważkie, nieoczywiste historie o bólu, niesprawiedliwości, okrucieństwie wobec słabszych, niezrozumieniu, samotności. Genialnie napisane, w dodatku.

Fenomenalne opowiadania! Ważkie, nieoczywiste historie o bólu, niesprawiedliwości, okrucieństwie wobec słabszych, niezrozumieniu, samotności. Genialnie napisane, w dodatku.

Krótkie, ale mocne opowiadania. Bardzo metaforyczne, dosadne, z masą negatywnych emocji.

Krótkie, ale mocne opowiadania. Bardzo metaforyczne, dosadne, z masą negatywnych emocji.