Miara życia

„Miara życia” to książka, która potrafi zaintrygować od pierwszej strony. Ludzie na całej Ziemi, dostali tajemnicze skrzyneczki, w których znajdował się sznurek. Sznurek u każdego miał inną długość. Były krótkie i długie. Był on miara życia. Od jego długości zależało to jak długo dana osoba żyła. Tajemnicze skrzyneczki spowodowały strach i chaos. Jedni chcieli je otworzyć a inni nie. Co zrobili z wiedzą o tym ile im życia zostało?
Książka jest z jednej strony piękna a z drugiej przerażająca. Ludzie stojący w obliczu śmierci potrafili sobie nagle pomagać. Okazać ciepło, przyjaźń i dobro. Długość sznurka spowodowała duże zamieszanie. To ona pokazała podział ludzi na lepszych i gorszych. Tych co warto i nie, leczyć.
„Miara życia” jest książką, która przerosła moje oczekiwania. Należy do gatunku literatury piękny. I jak to bywa w tym gatunku, akcja jest raczej posolona. Czasami czytelnik ma wrażenie, że nic się nie dzieje. Tutaj dostałam książkę z dynamiczną akcją. Do tego jest ona bardzo refleksyjna. Na pewno zostaje na dużej w naszych głowach. Jest na pewno oryginalna i specyficzna, co tym bardziej wyróżnia ją na tle innych powieści z tego gatunku. Napisana jest również pięknym, poetyckim językiem. Czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie chociaż nie jest cienka.
To co najbardziej mnie zaskoczyło, to fakt że „Miara życia” jest debiutem literackim Nikki Erlick. Ja jestem pod wielkim wrażeniem tej książki i już nie mogę doczekać się kolejnych powieści autorki.

„Miara życia” to książka, która potrafi zaintrygować od pierwszej strony. Ludzie na całej Ziemi, dostali tajemnicze skrzyneczki, w których znajdował się sznurek. Sznurek u każdego miał inną długość. Były krótkie i długie. Był on miara życia. Od jego długości zależało to jak długo dana osoba żyła. Tajemnicze skrzyneczki spowodowały strach i chaos. Jedni chcieli je otworzyć a...

Niezwykle oryginalna, nieszablonowa, pionierska powieść o ludziach, którzy pewnego marcowego poranka stanęli przed dylematem. Otworzyć czy może pozostawić zamknięte swoje pudełko, w którym jest sznurek, ukazujący miarę życia? Narracja poradzona z kilku perspektyw, Niny, Maury, Bena, Amie, Javiego oraz kilku innych. To poprzez ich postacie widzimy jak sznurki namieszały w życiach wszystkich ludzi, na całym globie. Decyzje rządów na całym świecie oraz postawę ludzi wśród tak surrealistycznej rzeczywistości, nie sposób odebrać bez emocji, niedowierzania, współczucia. Akcja ze sznurkami jest bardzo dynamiczna, co bezustannie wprawia czytelnika w zaskoczenie. Obserwujemy jak sznurki od sprawy indywidualnej po rozporządzenia masowe, namieszały w życiu ludzi. To interpretacja naszego życia w „niemożliwym wydaniu”. Sznurki zaraz obok segregacji klasowej ze względu na płeć zaczęły dyktować możliwość zajmowania wysokich stanowisk, adopcji. Krótkosznurkowcy szybko zaczęli budzić lęk w opinii publicznej, jako ci zdesperowani. Na świecie powstawały liczne fora internetowe, teorie, które miały wyjaśnić znaczenie sznurków. Bardzo szybko sznurki dały szanse uprzywilejowanym - długosznurkowcom, wkroczenie w życie tym z krótkimi sznurkami. Dylematy przed którymi stają zwyczajni ludzie są bardzo podobne do naszych. Od decyzji absurdalnych po zupełnie naturalnych. Manipulacje mieszają się z dobrem, nadzieją i wiarą. Jedno było pewne bez względu na to jaki sznurek byś otrzymał w dalszym ciągu jesteś takim samym człowiekiem. Banalne czyż nie? A jednak przyglądając się swojemu życiu, można dostrzec niesamowicie wiele podobieństw.
Miara życia to w zupełności książka, która pozostanie w mojej pamięci na bardzo długo.

Niezwykle oryginalna, nieszablonowa, pionierska powieść o ludziach, którzy pewnego marcowego poranka stanęli przed dylematem. Otworzyć czy może pozostawić zamknięte swoje pudełko, w którym jest sznurek, ukazujący miarę życia? Narracja poradzona z kilku perspektyw, Niny, Maury, Bena, Amie, Javiego oraz kilku innych. To poprzez ich postacie widzimy jak sznurki namieszały w...

Po przeczytaniu książki, a w zasadzie już w trakcie lektury, wiedziałam, że pisanie recenzji mija się z celem. Sami powiedzcie, jak zwykłymi słowami wyrazić najprawdziwszy zachwyt? O pewnych rzeczach nie da się tak po prostu opowiedzieć.

"𝐌𝐢𝐚𝐫𝐚 ż𝐲𝐜𝐢𝐚" to jedna z tych powieści, która zostanie ze mną na zawsze. Czytając pierwsze strony już czułam ciarki. Tym razem jednak nie wynikające ze strachu czy napięcia, a podekscytowania, zauroczenia, fascynacji, wzruszenia, satysfakcji, a także zdumienia.

Już po zapoznaniu się z zapowiedzią tej książki wiedziałam, że muszę ją przeczytać. W rzeczywistości jej treść przerosła moje najśmielsze oczekiwania - spodziewałam się wciągającej lektury, a otrzymałam coś znacznie więcej. Historię, która znalazła szczególne miejsce w moim sercu i staje się książką mojego życia.

"𝐌𝐢𝐚𝐫𝐚 ż𝐲𝐜𝐢𝐚" to bardzo specyficzna powieść, a jej fabuła jest więcej niż nieszablonowa - czegoś tak oryginalnego jeszcze nie czytałam. Napisana pięknym językiem, wszak zaliczana jest do literatury pięknej. Akcja bardzo dynamiczna, aczkolwiek sporo w niej miejsca na refleksje, przemyślenia i analizę życiowych wyborów bohaterów oraz swoich, własnych.

Wyobraź sobie, że jednego dnia ludzie na całym świecie znajdują na progu swojego domu pudełko. W niepozornym opakowaniu znajduje się sznurek, którego długość odpowiada długości twojego życia.

Czy otworzysz swoje pudełko?

Po przeczytaniu "Miary życia" to pytanie nieustannie mi towarzyszy. Jeśli uważasz, że potrafisz jednocześnie odpowiedzieć, przeczytaj tą książkę. Ona zweryfikuje Twoje przekonanie...

Powieść pisana jest z perspektywy kilku bohaterów. Jedni otworzyli swoje pudełka, inni nie chcieli wiedzieć ile życia jeszcze im zostało... Emocje, emocje i jeszcze więcej emocji.

Wiem, że czerwiec, jak z resztą każdy miesiąc, kusi już swoimi premierami. Jeśli planujesz sięgnąć po jakąś nowość to proszę, zdecyduj się na "𝐌𝐢𝐚𝐫ę ż𝐲𝐜𝐢𝐚". Obiecuje, że się nie zawiedziesz i będziesz polecać tą książkę wszystkim dookoła. Masz moje słowo!

Po przeczytaniu książki, a w zasadzie już w trakcie lektury, wiedziałam, że pisanie recenzji mija się z celem. Sami powiedzcie, jak zwykłymi słowami wyrazić najprawdziwszy zachwyt? O pewnych rzeczach nie da się tak po prostu opowiedzieć.

"𝐌𝐢𝐚𝐫𝐚 ż𝐲𝐜𝐢𝐚" to jedna z tych powieści, która zostanie ze mną na zawsze. Czytając pierwsze strony już czułam ciarki. Tym razem jednak...

Nie spodziewałam się, że ta książka wzbudzi we mnie tyle emocji, jest piękna, wzruszająca, przejmująca. Chwyciła mnie za serce i skłoniła do refleksji. Polecam.

Nie spodziewałam się, że ta książka wzbudzi we mnie tyle emocji, jest piękna, wzruszająca, przejmująca. Chwyciła mnie za serce i skłoniła do refleksji. Polecam.

To historia o tym jak sznurki namieszały w życiu ludzi, w tym w życiu Niny, Maury, Bena i milionów osób na całym świecie. Wszyscy, którzy ukończyli dwudziesty drugi rok życia pewnego marcowego dnia otrzymali drewniane pudełko, a w nim tajemniczy sznurek. W Nowym Jorku, w Wenecji i w innych rejonach globu zapanował chaos, dezorientacja, a świat realny świat zaczął konkurować z wymyśloną rzeczywistością. Ludzie zaczęli panikować, bo nie wszyscy otrzymali długie sznurki. Nie wszyscy otworzyli też pudełko. Jednak Ci, którzy się na to zdecydowali zaczęli świętować każdą chwilę, którą daje życie, bo tak naprawdę należy wykorzystać darowane nam okno czasu. To specyficzna książka, początkowo budzi niepokój, a później nadzieje. Skłania do refleksji nad życiem i odpowiedzi na pytanie czy zdecydowałabym się otworzyć pudełko?

To historia o tym jak sznurki namieszały w życiu ludzi, w tym w życiu Niny, Maury, Bena i milionów osób na całym świecie. Wszyscy, którzy ukończyli dwudziesty drugi rok życia pewnego marcowego dnia otrzymali drewniane pudełko, a w nim tajemniczy sznurek. W Nowym Jorku, w Wenecji i w innych rejonach globu zapanował chaos, dezorientacja, a świat realny świat zaczął konkurować...