Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo fajna książka. Większa jej część to edycja niezrealizowanego planu odbudowy Warszawy opracowanego w Londynie w latach 1945-1946. Opatrzony został obszernym wstępem. Wiele z tych planów było styczne z planami Naczelnej Rady Odbudowy Warszawy.

Bardzo fajna książka. Większa jej część to edycja niezrealizowanego planu odbudowy Warszawy opracowanego w Londynie w latach 1945-1946. Opatrzony został obszernym wstępem. Wiele z tych planów było styczne z planami Naczelnej Rady Odbudowy Warszawy.

Bardzo ciekawe i ciężka książka, opowiadająca o przeżyciach mieszkańców Ochoty w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego. Przeżycia często były drastyczne. Praca opatrzona komentarzem historycznym Janusza Sujeckiego oraz czarno-białymi zdjęciami. Polecam

Bardzo ciekawe i ciężka książka, opowiadająca o przeżyciach mieszkańców Ochoty w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego. Przeżycia często były drastyczne. Praca opatrzona komentarzem historycznym Janusza Sujeckiego oraz czarno-białymi zdjęciami. Polecam

Bardzo sprawnie napisane wspomnienia. Książka krótka ale dobrze opisująca warunki oraz osoby ukrywające w ziemiance na Ochocie w czasie Zagłady. Smutna ale oddająca nastrój.

Bardzo sprawnie napisane wspomnienia. Książka krótka ale dobrze opisująca warunki oraz osoby ukrywające w ziemiance na Ochocie w czasie Zagłady. Smutna ale oddająca nastrój.

Bardzo dobra książka o Warszawie w pierwszym powojennym okresie. Mimo, że nie jest to pozycja stricte naukowa, nie brakuje w niej odniesień do podstawowych opracowań oraz edycji źródeł. Nie jest to klasyczna synteza wiec taki dobór opracowań i źródeł broni się. Autor zastosował inny zabieg, dzięki któremu ta książka wiele zyskuje w odbiorze. Opisał problematykę planów odbudowy Warszawy z perspektywy historyka sztuki i przybliżył ten skomplikowany warsztat, starał się oddać sposób myślenia architektów tamtego okresu. Jest to wielki walor tej pracy. Polecam!

Bardzo dobra książka o Warszawie w pierwszym powojennym okresie. Mimo, że nie jest to pozycja stricte naukowa, nie brakuje w niej odniesień do podstawowych opracowań oraz edycji źródeł. Nie jest to klasyczna synteza wiec taki dobór opracowań i źródeł broni się. Autor zastosował inny zabieg, dzięki któremu ta książka wiele zyskuje w odbiorze. Opisał problematykę planów...

Temat rozważań bardzo ciekawy. W tomie zebrano artykuły naukowców dotyczących historii Warszawy i warszawiaków wobec odzyskanej Niepodległości. Jak z reguły w pracach zbiorowych poziom artykułów jest zróżnicowany i poziomem i tematyką. Często w tym tomie prace nie wyczerpują tematu a niektóre mają charakter przyczynkarski.

Temat rozważań bardzo ciekawy. W tomie zebrano artykuły naukowców dotyczących historii Warszawy i warszawiaków wobec odzyskanej Niepodległości. Jak z reguły w pracach zbiorowych poziom artykułów jest zróżnicowany i poziomem i tematyką. Często w tym tomie prace nie wyczerpują tematu a niektóre mają charakter przyczynkarski.

Bardzo fajnie napisana biografia jednej z ważniejszych osób w powojennej Warszawie. Temat trudny jak trudna jest biografia Józefa Sigalina i powojenna historia Warszawy. Warto przeczyć, zęby zrozumieć dlaczego w mieście wiele rzeczy wygląda jak wygląda.

Bardzo fajnie napisana biografia jednej z ważniejszych osób w powojennej Warszawie. Temat trudny jak trudna jest biografia Józefa Sigalina i powojenna historia Warszawy. Warto przeczyć, zęby zrozumieć dlaczego w mieście wiele rzeczy wygląda jak wygląda.

W varsavianistyce książek wydaje się dość dużo, jednak pozycji naukowych, coś wnoszących badań jest stosunkowo mało. Najczęściej maja one charakter popularyzatorski i jak to mówi mój znajomy są "do poczytania". Stacja plac Dzierżyńskiego jest pod tym względem wyjątkowa. Wnosi wiele, do historii Warszawy lat 50 i obszernie pokazuję kulisy budowy podziemnej kolejki. Widać dobry warsztat autora. Dotarł do bogatej dokumentacji zwianej z opisywanym problem (bogato ilustrowana) oraz cytuje wiele źródeł archiwalnych (za to też duży plus). Warto ją przeczytać dla wszystkich, którzy interesują nie tylko podziemną kolejką w Warszawie ale i jego historią światową. Ocena byłaby wyższa ale czytając ja niekiedy mnie nużyła mimo, że jest stosunkowo krótka - 248 stron (wiele zajęte przez ilustracje). Niemniej polecam. Zasłużona nagroda Clio.

W varsavianistyce książek wydaje się dość dużo, jednak pozycji naukowych, coś wnoszących badań jest stosunkowo mało. Najczęściej maja one charakter popularyzatorski i jak to mówi mój znajomy są "do poczytania". Stacja plac Dzierżyńskiego jest pod tym względem wyjątkowa. Wnosi wiele, do historii Warszawy lat 50 i obszernie pokazuję kulisy budowy podziemnej kolejki. Widać...

Bardzo dobra książka. Zasłużona nagroda Clio za edycję. Piękne, często nie znane ujęcia Warszawy z okresu od początku wieku XX do II wojny światowej. Ocena byłaby maksymalna gdyby autorzy dali przypisy we wstępie. Polecam wszystkim fanom miasta i fotografii

Bardzo dobra książka. Zasłużona nagroda Clio za edycję. Piękne, często nie znane ujęcia Warszawy z okresu od początku wieku XX do II wojny światowej. Ocena byłaby maksymalna gdyby autorzy dali przypisy we wstępie. Polecam wszystkim fanom miasta i fotografii

Bardzo ciekawa książka o dawnej Warszawie. Opisuje rodzinę zajmującą się lokalami restauracyjnymi prze i w trakcie II wojny światowej. Autorka pięknym językiem bazując na bogatym archiwum rodzinnym opisuje wiele z obyczajowości miasta.

Bardzo ciekawa książka o dawnej Warszawie. Opisuje rodzinę zajmującą się lokalami restauracyjnymi prze i w trakcie II wojny światowej. Autorka pięknym językiem bazując na bogatym archiwum rodzinnym opisuje wiele z obyczajowości miasta.

Książka, bardzo ciekawa. Jest to zbiór wspomnień, fotografii oraz dorobku prof. Jana Zachwatowicza. Zamieszczone tam materiały obrazują wieloletnią działalność Profesora związaną z historią sztuki oraz konserwacją zabytków. Jest książka o człowieku wybitny i jego wkładzie w historię Warszawy, Polski i świata. Polecam

Książka, bardzo ciekawa. Jest to zbiór wspomnień, fotografii oraz dorobku prof. Jana Zachwatowicza. Zamieszczone tam materiały obrazują wieloletnią działalność Profesora związaną z historią sztuki oraz konserwacją zabytków. Jest książka o człowieku wybitny i jego wkładzie w historię Warszawy, Polski i świata. Polecam

Bardzo się zawiodłem na tej książce. Myślałem, że taka legenda Legii jak Wojciech Hadaj ma więcej do powiedzenia, niż zawarte jest w tej pozycji. Przez pierwsze 150-160 stron nie dzieje się praktycznie nic, co mogłoby zaciekawić osobę, która kibicuje Legii od wielu lat. Ot opisani są kolejni prezesi i trenerzy Legii (najczęściej po 1-2 dwa akapity), opisy nie za wiele wnoszą. Wojciech Hadaj sam przyznaje, że z wieloma nawet nie zamienił słowa. Te opisy pokrywają się z rzeczywista ogólną wiedzą (Smuda, Hasi i Jozak oraz Miklas i Zygo byli do niczego a Leśniodorski i Czerczesow z Okuką najlepsi w swoim fachu). Kolejna sprawa to rozdział, w którym autor opisuje romanse w biurze -kompletnie nie potrzebny, i tak nikt nie wie o kim mowa (chyba że pisany dla kolegów z biura?) Ogólnie miałem wrażenie, że autor po pierwsze napisał tą książkę dla pieniędzy a po drugie dla kolegów z pracy, w której imprezował i nabijał się z piłkarzy. Zastanawia też, jak można pracować 23 lata w klubie piłkarskim, być jego kibicem i mieć taki zły stosunek do piłkarzy? wiadomo, może być w tym dużo prawdy, że są zarozumiali, przepłaceni i rozkapryszeni. Jednak w dużym stopniu to dzięki nim mógł pojechać do Madrytu i zobaczyć stadion Realu. Z resztą warto sobie odpowiedzieć na pytanie kto w klubie jest ważniejszy trzech przepłaconych piłkarzy (i awans np do LM) czy trzech super zaangażowanych w swoją pracę spikerów (ciekawe do jakich rozgrywek wywalczą awans? Mistrzostwa Wodzirejów? Pod koniec wspomnień W. Hadaj wspomina, że częściowo pisał tą książkę w podczas pracy w Legii. Niezły burdel tam musi być skoro pracownik ma czas na pisanie prywatnych rzeczy, pracując na etacie (dlatego nie dziwi, że został zwolniony). Ten fragment pokazuje, że były spiker ma dużo wspólnego z... piłkarzami :D
Na koniec należy zwrócić uwagę na jedną rzecz czy język pracy. Biorąc do ręki wspomnienia dziennikarza miałem nadzieję, że będzie lepiej napisana. Zdarzają się literówki, wiele, ale to wiele powtórzeń myśli i pisanie o tych samych rzeczach w kilku miejscach. Z resztą w wywiadach i fragmentach zamieszczanych przed premierą książki wiele informacji zawartych we wspomnieniach się pojawiało. Książka słaba i nie godna polecenia. Jedna gwiazdka za to, że to o Legii, druga za tez 23 lata pytania kto dziś wygra, a trzecie, że grzbiet będzie wyglądał ładnie na półce.

Bardzo się zawiodłem na tej książce. Myślałem, że taka legenda Legii jak Wojciech Hadaj ma więcej do powiedzenia, niż zawarte jest w tej pozycji. Przez pierwsze 150-160 stron nie dzieje się praktycznie nic, co mogłoby zaciekawić osobę, która kibicuje Legii od wielu lat. Ot opisani są kolejni prezesi i trenerzy Legii (najczęściej po 1-2 dwa akapity), opisy nie za wiele...

Książka opowiadająca o 100 latach w historii Warszawy. Autor rozpoczyna podróż od czasów Sokratesa Starynkiewicza w 1875 roku a kończy na budowie Ursynowa i 1975 roku (ta data jest tak trochę w przybliżeniu ponieważ czasem "wyjeżdża" poza te ramy. Praca jest zbiorem esejów pokazanych w sposób chronologiczny i spójny. Czyta się ją bardzo dobrze i szybko. Dodatkowo jest bogato ilustrowana w czarno-białe ilustracje (zdjęcia budynków, planów, projektów etc.), co bardzo ułatwia odbiór, szczególnie dla osób gorzej zorientowanych w temacie. Widać też, że autor jest specjalista w dziedzinie architektury, o czym świadczą specjalistyczne opisy. Przy lekturze książki drażniły mnie trzy rzeczy. Po pierwsze błędy merytoryczne. Jeżeli chodzi o pomyłkę w dacie i napisanie, że dworzec warszawsko-wiedeński powstał 1944 anie w 1844 można wybaczyć (pewnie pomyłka edytorska - chochlik) tak nagminne pisanie o Pradze Północ w XIX wieku i 20-leciu międzywojennym nie przystoi varsavianiście a tak autor o sobie pisze na tylnej okładce. Kolejną rzeczą, która wynika bardziej z kompozycji pracy jest powtarzalność myśli w różnych esejach (sprawdza się to gdy czytamy tylko wybrany fragment, drażni jak czytamy ciągiem całość). Ostatnią rzeczą mnie szczególnie wkurzającą jest brak przypisów. Serce boli jak czyta się porządną książkę o Warszawie, w której (kolejny raz, kolejny badacz) nie daję odnośników do tego z czego korzystał (nie wspomnę już o rozbudowanej bibliografii czy indeksów). Niemniej książka jest warta uwagi i przeczytania. Polecam

Książka opowiadająca o 100 latach w historii Warszawy. Autor rozpoczyna podróż od czasów Sokratesa Starynkiewicza w 1875 roku a kończy na budowie Ursynowa i 1975 roku (ta data jest tak trochę w przybliżeniu ponieważ czasem "wyjeżdża" poza te ramy. Praca jest zbiorem esejów pokazanych w sposób chronologiczny i spójny. Czyta się ją bardzo dobrze i szybko. Dodatkowo jest...

Książka z cudownymi zdjęciami pocztówek Warszawy z pierwszych dekad XX wieku. Ułożone w sposób logiczny, ulicami/dzielnicami. Cudowny spacer po pięknej Warszawie. Wszytko uzupełnione cytatami z przedwojennych przewodników po mieście. Ocenę obniżają błędy przy datacji prezentowanych. Wątpię, że w 1920 czy 1925 roku były wydawane pocztówki pokazujące Warszawę z okresu dwujęzycznych szyldów. A jeżeli tak to powinno być zaznaczone w publikacji. Jednak nie zmienia to faktu, że książka cudowna.

Książka z cudownymi zdjęciami pocztówek Warszawy z pierwszych dekad XX wieku. Ułożone w sposób logiczny, ulicami/dzielnicami. Cudowny spacer po pięknej Warszawie. Wszytko uzupełnione cytatami z przedwojennych przewodników po mieście. Ocenę obniżają błędy przy datacji prezentowanych. Wątpię, że w 1920 czy 1925 roku były wydawane pocztówki pokazujące Warszawę z okresu...