Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gombrowicz jest tutaj bezlitosny? Bardziej sam tekst, bo przecież nie mamy pewności, co mistrz by z nim zrobił. Dowiemy się z niego z kim pisał, kogo nie lubił oraz ile leków zażywał. Dla niektórych najważniejsza będzie sfera erotyczna (kolejni chłopcy), dla innych medyczna (liczne strupy), dla wszystkich jednak lektura będzie trudna i bolesna przy refleksji. Pisarz bowiem cierpiał, a ten tekst składa się tylko z bólu i samotności, choć przecież taki był popularny jako dyskutant i literat. Czytać na przemian z "Dziennikami", aby doceniać je bardziej i widzieć pełniej całą twórczość wielkiego artysty, które za główną materię dzieła wybrał samo życie.

Gombrowicz jest tutaj bezlitosny? Bardziej sam tekst, bo przecież nie mamy pewności, co mistrz by z nim zrobił. Dowiemy się z niego z kim pisał, kogo nie lubił oraz ile leków zażywał. Dla niektórych najważniejsza będzie sfera erotyczna (kolejni chłopcy), dla innych medyczna (liczne strupy), dla wszystkich jednak lektura będzie trudna i bolesna przy refleksji. Pisarz bowiem...

To piękny wstęp do septologii Prousta. Potrzebował on Swanna, aby pokazać młodość nie tylko swoją, ale także wszystkich jego dawnych i znaczną część dzisiejszych czytelników. Powieść o miłości, przyjaźni, zresztą temat jest mniej ważny niż to, że autor przeżywa rzeczywistość w sposób iście poetycki. I nie tylko dlatego, że był urodzony w pięknej willi i codziennie spotykał się z ważnymi osobami oraz arcydziełami sztuki. Głównie dlatego, że potrafił nadawać sens każdej chwili i dzięki temu nie stracił ani sekundy ze swojego życia, czego i nas pragnie nauczyć.

To piękny wstęp do septologii Prousta. Potrzebował on Swanna, aby pokazać młodość nie tylko swoją, ale także wszystkich jego dawnych i znaczną część dzisiejszych czytelników. Powieść o miłości, przyjaźni, zresztą temat jest mniej ważny niż to, że autor przeżywa rzeczywistość w sposób iście poetycki. I nie tylko dlatego, że był urodzony w pięknej willi i codziennie spotykał...

Nie tylko dla studentów kierunków humanistycznych. To świetne studium, które przede wszystkim wprowadza w niecodzienną epokę. Idealne na start dla wszystkich, którzy lubią naszych (bo to głównie o polskiej kulturze) dawnych braci - sarmatów. Ja bardzom lubię dlategoż też polecić mi wskazane na smuty abo radości!

Nie tylko dla studentów kierunków humanistycznych. To świetne studium, które przede wszystkim wprowadza w niecodzienną epokę. Idealne na start dla wszystkich, którzy lubią naszych (bo to głównie o polskiej kulturze) dawnych braci - sarmatów. Ja bardzom lubię dlategoż też polecić mi wskazane na smuty abo radości!

Petra ma wykształcenie, które pozwala jej w chłodny sposób (reportażowy niemal) przedstawić ciekawy obraz Syberii. Profile są wiarygodne zarówno psychologicznie, jak i socjologicznie. By je podkreślać (ich orientalizm) sięga po metodę kontrastu, kiedy to poznajemy obyczaje azjatyckiej Rosji przez umysły przybyszów z "dalekiego świata". Powieść intrygująca dla wszystkich, którzy są otwarci na inne kultury. Polecam :)

Petra ma wykształcenie, które pozwala jej w chłodny sposób (reportażowy niemal) przedstawić ciekawy obraz Syberii. Profile są wiarygodne zarówno psychologicznie, jak i socjologicznie. By je podkreślać (ich orientalizm) sięga po metodę kontrastu, kiedy to poznajemy obyczaje azjatyckiej Rosji przez umysły przybyszów z "dalekiego świata". Powieść intrygująca dla wszystkich,...

Ta książka to wciąż bardzo dobre wprowadzenie do studiów komparatystycznych. Zawiera artykuły różnych badaczy, jednak wszystkie są niezwykle istotne. Naświetlają one z różnych stron badania porównawcze. Polecam nie tylko studentom polonistyki, ale każdej osobie, które chcę być na bieżąco ze współczesną humanistyką.

Ta książka to wciąż bardzo dobre wprowadzenie do studiów komparatystycznych. Zawiera artykuły różnych badaczy, jednak wszystkie są niezwykle istotne. Naświetlają one z różnych stron badania porównawcze. Polecam nie tylko studentom polonistyki, ale każdej osobie, które chcę być na bieżąco ze współczesną humanistyką.

Mistrz prozy. Dlatego siada się do tej książki z dużymi wymaganiami, ale na szczęście, póki co pan Wiesław je spełnia. Piszę póki co, bo książka jeszcze nie skończona, lecz warto zaznaczyć, że czytam ją o odpowiedniej porze (jesienno - deszczowej) i z melancholijnym nastawieniem. Głównie melancholikom, ją polecam, tak!

Mistrz prozy. Dlatego siada się do tej książki z dużymi wymaganiami, ale na szczęście, póki co pan Wiesław je spełnia. Piszę póki co, bo książka jeszcze nie skończona, lecz warto zaznaczyć, że czytam ją o odpowiedniej porze (jesienno - deszczowej) i z melancholijnym nastawieniem. Głównie melancholikom, ją polecam, tak!

Niby wszystko normalnie... dziecko ucieka z domu, ktoś szuka kota. Problem polega na tym, że dziecko rozmawia z Kafką i ma niezwykłe przygody. Natomiast ten drugi, ech, w dzieciństwie przeżył utratę świadomości i od tamtej pory rozmawia z kotami. Właśnie na tym polega realizmy magiczny i siła Murakamiego. Tylko on tak potrafi czerpać z tej poetycki, a przy tworzy powieść ociekają wydarzeniami i niezapomnianymi kreacjami. I jak zwykle, miesza do tego mnóstwo detali współczesności oraz bierze garściami z dorobku kultury europejskiej... Dajcie mu tego Nobla, panowie!

Niby wszystko normalnie... dziecko ucieka z domu, ktoś szuka kota. Problem polega na tym, że dziecko rozmawia z Kafką i ma niezwykłe przygody. Natomiast ten drugi, ech, w dzieciństwie przeżył utratę świadomości i od tamtej pory rozmawia z kotami. Właśnie na tym polega realizmy magiczny i siła Murakamiego. Tylko on tak potrafi czerpać z tej poetycki, a przy tworzy powieść...

Ta książka ma przede wszystkim wartość sentymentelną! Senty... cholibka, jak to się pisało? SENTYMENTALNĄ. Wiadomo, że nasze pokolenie (ja z 91') traktuje Pottera wyjątkowo. Wszyscy spaliśmy pod schodami, przemierzaliśmy z Hagridem ulicę Pokątną, nie lubiśmy Malfoya oraz uczyliśmy się Alohomora. Pies, Hermiona, broda, bank Gringotta - wystarczą hasła, a w głowach pojawiają się obrazy. Klasyczna pozycja! :)

Ta książka ma przede wszystkim wartość sentymentelną! Senty... cholibka, jak to się pisało? SENTYMENTALNĄ. Wiadomo, że nasze pokolenie (ja z 91') traktuje Pottera wyjątkowo. Wszyscy spaliśmy pod schodami, przemierzaliśmy z Hagridem ulicę Pokątną, nie lubiśmy Malfoya oraz uczyliśmy się Alohomora. Pies, Hermiona, broda, bank Gringotta - wystarczą hasła, a w głowach pojawiają...

Bardzo dobrze spędza się nie tylko poranki w towarzystwie pana Piotra. Bo właśnie na tym polega siła tej poezji. To nie jest kunszt, to nie tylko finezyjna polszczyzna. Przede wszystkim wiersze są spotkaniem. Znana opinia (z okładki bodajże), że autor pisze o "ty + ja", a ten "+" to właśnie zamieszczone w tomie liryki. Mamy w nich codzienność, detaliczność, niezwykłą mądrość. Powinniśmy być wdzięczni, bo nierzadko wpadamy na tak wyjątkowych sąsiadów...

Bardzo dobrze spędza się nie tylko poranki w towarzystwie pana Piotra. Bo właśnie na tym polega siła tej poezji. To nie jest kunszt, to nie tylko finezyjna polszczyzna. Przede wszystkim wiersze są spotkaniem. Znana opinia (z okładki bodajże), że autor pisze o "ty + ja", a ten "+" to właśnie zamieszczone w tomie liryki. Mamy w nich codzienność, detaliczność, niezwykłą...

Murakami to mistrz długiej fabuły. Nie to jednak jest najważniejsze, bowiem w jego powieściach, a szczególnie w tej, chodzi o mądrość. Życiową, polityczną, społeczną - uniwersalną? Tak, twierdzę, że to dzieło ma coś z powiastki filozoficznej. Tak, myślę, że jest dla czytelnika w każdym wieku i o różnych gustach. Jest to wątek kryminalny, jest miłosny, ale także znajdziemy sporo, naprawdę dużo magii! Realizmy magiczny, fatum Murakamiego (termin autorski) i człowiek-owca. Jak nie pokochać tej historii? Poza tym, zabawne myśli głównego bohatera i poetyka snu, której nie wolno pomijać w przypadku tej prozy! Polecam, polecam, polecam... tańczcie, tańczcie, tańczcie :)

Murakami to mistrz długiej fabuły. Nie to jednak jest najważniejsze, bowiem w jego powieściach, a szczególnie w tej, chodzi o mądrość. Życiową, polityczną, społeczną - uniwersalną? Tak, twierdzę, że to dzieło ma coś z powiastki filozoficznej. Tak, myślę, że jest dla czytelnika w każdym wieku i o różnych gustach. Jest to wątek kryminalny, jest miłosny, ale także znajdziemy...

Justyna Bargielska świetnie sobie radzi ze swoją traumą! Robi to za pomocą humoru, poezji, ekstrawertyzmu z introwertyzmem i samego życia. Tym samym pomaga wszystkim innym, którzy coś w życiu stracili. Czyli wszystkim. Obsoletki to autoterapia autorki, a także krótkie formy ku pokrzepieniu współczesnych serc. Ta proza poetycka nie może nie wciągnąć, bo magnesem jest niezwykła osobowość poetki!

Justyna Bargielska świetnie sobie radzi ze swoją traumą! Robi to za pomocą humoru, poezji, ekstrawertyzmu z introwertyzmem i samego życia. Tym samym pomaga wszystkim innym, którzy coś w życiu stracili. Czyli wszystkim. Obsoletki to autoterapia autorki, a także krótkie formy ku pokrzepieniu współczesnych serc. Ta proza poetycka nie może nie wciągnąć, bo magnesem jest...

Kto z nas nie lubi posłuchać ploteczek, która ma do przekazania sąsiadka z bloku obok? cóż, niby kobieca sprawa, ale mężczyźni też siedzą na ławkach, piją piwko i rozmawiają, rozmawiają do potęgi! to właśnie przedstawia Bargielska w swojej ostatniej książce. Robi to w wyjątkowy sposób, bo w końcu jest niebanalna postacią. Wyobraźnia, zabawy słowem, autobiografizm. To ten sam świat, który znamy z jej poezji stricte rozumianej i prozy poetyckiej. To znowu macierzyństwo, cierpienie, ale też miłość i seks. Przede wszystkim - świetna zabawa dla wszystkich! :)

Kto z nas nie lubi posłuchać ploteczek, która ma do przekazania sąsiadka z bloku obok? cóż, niby kobieca sprawa, ale mężczyźni też siedzą na ławkach, piją piwko i rozmawiają, rozmawiają do potęgi! to właśnie przedstawia Bargielska w swojej ostatniej książce. Robi to w wyjątkowy sposób, bo w końcu jest niebanalna postacią. Wyobraźnia, zabawy słowem, autobiografizm. To ten...

Stary dobry Mrożek. Chociaż stary może nie jest właściwe, bo już kolano boli coraz bardziej oraz więcej tutaj pijackiego bełkotu. Nie zmienia to jednak faktu, że wciąż czuć wielkość pisarską, jak i osobowościową. Szczególnie ciekawie przedstawiają się rozważania nad Kafką. Nigdy nie łączyłem tych dwóch pisarzy, choć teraz podobieństwo jest tak oczywiste. Druga istotna inspiracja, chyba najsilniejsza - Gombrowicz. Mam wrażenie, że Mrożek traktował go jak uczeń mistrza. Sam autor pisze, że WG jest dyrektorem znienawidzonej szkoły męskiej. Piękny hołd. Piękne zmagania się z rzeczywistością. Piękne poszukiwanie wolności wielkiego Polaka!

Stary dobry Mrożek. Chociaż stary może nie jest właściwe, bo już kolano boli coraz bardziej oraz więcej tutaj pijackiego bełkotu. Nie zmienia to jednak faktu, że wciąż czuć wielkość pisarską, jak i osobowościową. Szczególnie ciekawie przedstawiają się rozważania nad Kafką. Nigdy nie łączyłem tych dwóch pisarzy, choć teraz podobieństwo jest tak oczywiste. Druga istotna...

Według mnie jest magia w tych wspomnieniach lub fantazjach! Naiwność dziecięca, mądrość dziecięca. Stawiam tę książkę obok "Oskara i Pani Róży" i "Sklepów cynamonowych". Albo nie, niech będzie - zaszczytne miejsce obok "Ulissesa". Myślę, że "Portret" jest dużo przyjemniejszy dla mas niż najbardziej znana powieść Joyce'a i warto od niej zakochać się w tym pisarzu.

Według mnie jest magia w tych wspomnieniach lub fantazjach! Naiwność dziecięca, mądrość dziecięca. Stawiam tę książkę obok "Oskara i Pani Róży" i "Sklepów cynamonowych". Albo nie, niech będzie - zaszczytne miejsce obok "Ulissesa". Myślę, że "Portret" jest dużo przyjemniejszy dla mas niż najbardziej znana powieść Joyce'a i warto od niej zakochać się w tym pisarzu.

Czy wie ktoś może cokolwiek o treści tej książki. Głównie interesuje mnie Egipt i jego związki z resztą państw. Różnie bywa z pisaniem o nim, niektórzy historycy tę narracje załączają do Bliskiego Wschodu. Jak jest tutaj? Egipt potraktowany równo czy po macoszemu?

Czy wie ktoś może cokolwiek o treści tej książki. Głównie interesuje mnie Egipt i jego związki z resztą państw. Różnie bywa z pisaniem o nim, niektórzy historycy tę narracje załączają do Bliskiego Wschodu. Jak jest tutaj? Egipt potraktowany równo czy po macoszemu?

Hrabal i jego Poldi. Tylko on potrafi czerpać z poetyki socrealizmu, nie psując opowiadań. Klasa, choć oczywiście najważniejsi są tutaj ludzie oraz legenda, która tworzy pisarz wokół siebie. Zwróćmy jednak uwagę na inspirację Kafką, bardzo pięknie oddany hołd dla prażanina. Hrabal hołduje Kafce w tym tomiku (nie tylko w tym), ale jednak najważniejsza jest jego więź z Haszkiem i Neumannem...

Hrabal i jego Poldi. Tylko on potrafi czerpać z poetyki socrealizmu, nie psując opowiadań. Klasa, choć oczywiście najważniejsi są tutaj ludzie oraz legenda, która tworzy pisarz wokół siebie. Zwróćmy jednak uwagę na inspirację Kafką, bardzo pięknie oddany hołd dla prażanina. Hrabal hołduje Kafce w tym tomiku (nie tylko w tym), ale jednak najważniejsza jest jego więź z...

Zwykły ten Mrożek, siedzi na emigracji, pali lub nie pali i dużo marudzi. Jednocześnie, niezwykły ten Mrożek. Potrafi unieść się ponad kraj, swoje życie, sukcesy. Mówi o problemach ludzkich, walczy o swoją tożsamość. Nie chcę streszczać rozmyślań życiowych, bo to będzie dla każdego gratka, podejrzewam tak, ale proszę też zwrócić uwagę na niesamowite pomysły artystyczne, których (chyba) nigdy nie zrealizował. Śmiejąca się głowa kapitana, małżeństwo z przypadkową kobietą, półtożsamość - te niezrealizowane kaprysy artystyczne świadczą o wielkości Mrożkowej. Nie da się też wyprzeć faktu, iż Mrożek żył i pisał głównie dla teatru, nawet jeśli tworzy opowiadania, listy, recenzje, streszczenia dzieł filozoficznych. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich miłośników literatury.

Zwykły ten Mrożek, siedzi na emigracji, pali lub nie pali i dużo marudzi. Jednocześnie, niezwykły ten Mrożek. Potrafi unieść się ponad kraj, swoje życie, sukcesy. Mówi o problemach ludzkich, walczy o swoją tożsamość. Nie chcę streszczać rozmyślań życiowych, bo to będzie dla każdego gratka, podejrzewam tak, ale proszę też zwrócić uwagę na niesamowite pomysły artystyczne,...

Stary dobry Pilch! Geniusz powieściowy, rozmach o jakim zapomniała reszta polskich pisarzy. Postacie - niezwykłe. Miejsce uniezwyklone przez autora. Byłem ostatnio w Wiśle i szukałem proroków, zabawnych dziewczyn, opętanych bab - niestety, żyją tylko na kartach literatury. Albo żyją tylko dzięki nim

Stary dobry Pilch! Geniusz powieściowy, rozmach o jakim zapomniała reszta polskich pisarzy. Postacie - niezwykłe. Miejsce uniezwyklone przez autora. Byłem ostatnio w Wiśle i szukałem proroków, zabawnych dziewczyn, opętanych bab - niestety, żyją tylko na kartach literatury. Albo żyją tylko dzięki nim

Bardzo ładne wydanie, sensowny tomik na półce.

Bardzo ładne wydanie, sensowny tomik na półce.