Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nic mnie dawno tak nie wzruszyło, jak opowieść o Sońce. Historia wypaliła we mnie ślad na długo, zaczęłam niezobowiązująco przy porannej sobotniej kawie i nie odłożyłam do ostatniej strony, mimo ciągłych pretensji ze strony dzieci... Popłakałam się nie raz, nie dwa...
Nie wiem, czy to kwestia treści samej w sobie, czy pięknego, metafizycznego wręcz języka, ale "Sońkę" uważam za powieść wybitną. Sposób prowadzenia narracji, sylwetki tak od siebie różne, tak niepodobne, a jednocześnie uzupełniające się w 100%.
Magia literacka w czystej postaci!

Nic mnie dawno tak nie wzruszyło, jak opowieść o Sońce. Historia wypaliła we mnie ślad na długo, zaczęłam niezobowiązująco przy porannej sobotniej kawie i nie odłożyłam do ostatniej strony, mimo ciągłych pretensji ze strony dzieci... Popłakałam się nie raz, nie dwa...
Nie wiem, czy to kwestia treści samej w sobie, czy pięknego, metafizycznego wręcz języka, ale "Sońkę"...

Czyta się dobrze, szybko, ale w pewnym momencie autor oderwał się chyba od rzeczywistości. Jak dla mnie powieść mocno przekombinowana, motywy morderstwa wydumane. gdyby nie spektakularny finał, który faktycznie mnie zaskoczył ocena byłaby dużo niższa.

Czyta się dobrze, szybko, ale w pewnym momencie autor oderwał się chyba od rzeczywistości. Jak dla mnie powieść mocno przekombinowana, motywy morderstwa wydumane. gdyby nie spektakularny finał, który faktycznie mnie zaskoczył ocena byłaby dużo niższa.

Zachwyciłam się Karpowiczem kolejny raz. Jego erudycja i zabawa językiem wprawia mnie za każdym razem w podziw. "Ości" są trzecią powieścią tego autora, którą przeczytałam i nie mogę doczekać się kolejnego spotkania z jego prozą.

Mozaika postaci, które kolejno wkraczają na scenę, tworzą niezwykły obraz rodziny (?). I chociaż jest to wizja kompletnie mi obca, z rosnącą ciekawością śledziłam, jak kolejne wątki splatają się ze sobą.

Nie pamiętam, kto to powiedział, ale zgadzam się, że o Karpowiczu mówi się za mało i jest zdecydowanie za mało doceniany.

Zachwyciłam się Karpowiczem kolejny raz. Jego erudycja i zabawa językiem wprawia mnie za każdym razem w podziw. "Ości" są trzecią powieścią tego autora, którą przeczytałam i nie mogę doczekać się kolejnego spotkania z jego prozą.

Mozaika postaci, które kolejno wkraczają na scenę, tworzą niezwykły obraz rodziny (?). I chociaż jest to wizja kompletnie mi obca, z rosnącą...

Kompletnaa strata czasu... Mnóstwo niekonsekwencji w prowadzeniu akcji, przekombinowane, wydumane, a najbardziej rozczarowalo mnie to, że czyta się naprawdę nieźle, a potem zostaje tylko nerw :-\
Nie sięgnę więcej po Mroza- budził moje wątpliwości, kiedy dowiedziałam się, że pisze powieść w miesiąc, ale ''Przewieszenie'' (a to moja czwarta książka tego autora), to już gwóźdź do trumny...

Kompletnaa strata czasu... Mnóstwo niekonsekwencji w prowadzeniu akcji, przekombinowane, wydumane, a najbardziej rozczarowalo mnie to, że czyta się naprawdę nieźle, a potem zostaje tylko nerw :-\
Nie sięgnę więcej po Mroza- budził moje wątpliwości, kiedy dowiedziałam się, że pisze powieść w miesiąc, ale ''Przewieszenie'' (a to moja czwarta książka tego autora), to już...