Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę bardzo dobrze się czyta, jest świetnie napisana. Na plus, pierwszy raz miałam do czynienia z historią, w której główna bohaterka/bohater dopuszcza się zdrady, będąc w związku małżeńskim, ciekawe doświadczenie literackie.
Historia rodziny w ,,Bólu" była równie interesująca, zwłaszcza relacja ojca z synem.

Czar niestety osłabł w chwili ostatniej strony. Nie tak powinno wyglądać zakończenie tylu mocnych wątków- co to miało być, przepraszam bardzo...? Rozmowa we czwórkę, wspomnienie wypadku matki z perspektywy dzieci, potraktowane, jak co, rozliczenie, naprawa...? A potem ,,happy end". Tak po prostu. Kobieta rezygnuje z romansu -chyba...?- a Alma wraca/schodzi z obranej ścieżki...? Nie wiadomo. Trochę jest tak, jakby autorka po prostu nie miała pomysłu, więc ucięła historię i tyle. W powieściach typu standalone nie powinno być otwartych zakończeń, a przynajmniej ja nie jestem ich fanką. To tak, jakby autor dodał w podziękowaniach ,,to by było na tyle, nie miałem więcej weny, więc sami sobie wymyślcie epilog/finał."

Książkę bardzo dobrze się czyta, jest świetnie napisana. Na plus, pierwszy raz miałam do czynienia z historią, w której główna bohaterka/bohater dopuszcza się zdrady, będąc w związku małżeńskim, ciekawe doświadczenie literackie.
Historia rodziny w ,,Bólu" była równie interesująca, zwłaszcza relacja ojca z synem.

Czar niestety osłabł w chwili ostatniej strony. Nie tak...

Przeczytałam po raz drugi po latach, ponieważ za pierwszym razem, nawet nie przebrnęłam przez trzy rozdziały. Sądziłam, że po prostu jest to nudna książka dla nastolatków, nie mój target. Ale potem zobaczyłam różne odniesienia do tego ,,dzieła'' w ramach dyskusji na instagramie i titoku, na temat tzw. ,,spicy literature'', czyli w dużym skrócie, literatura zawierająca ,,pikantne'' sceny, mocne, odważne i przekraczające pewne granice. Tyle, że ACOTAR nawet nie jest spicy. Ta książka jest nieodpowiednia dla młodzieży. Abstrahując od naiwnej, prostej fabuły i głupiej - jak zwykle - bohaterki, ta historia jest szkodliwa i powiela bardzo złe wzorce, figury pod tytułem ,,from enemies to lovers'', ale w tym przypadku jest to niemal syndrom sztokholmski. Facet uwięził dziewczynę, a ona zaczyna go idealizować i zbliżać się do niego, zauważać jego ,,dobre strony'' -TO NIE USPRAWIEDLIWA I NIE POWINNO faktu, że ją zamknął. Jakby było tego mało, autorka dodała szczególnie nieodpowiednią scenę do fabuły - rozumiem, że w literaturze młodzieżowej pojawiają sie stosunki łóżkowe, między bohaterami - czego nie popieram, biorąc pod uwagę, że praktycznie główni bohaterowie są DZIEĆMI, mają zaledwie szesnaście, siedemnaście lat, umówmy się: są podlotkami, nie mają nawet pojęcia o świecie. Dopiero w niego wchodzą. Young Adult powinno skupiać się na podróży, jaką jest dorastanie, dojrzewanie. popełnianie błędów, odkrywanie siebie. w ,,Dworze'' zawarta jest natomiast scena seksu, między bohaterami, opisana niezwykle szczegółowo i bez żadnych ,,hamulców'' - czy ja czytam książkę YA, czy wariację na temat 50 twarzy Greya...? Pominę fakt istnienia książek, reklamowanych, jako ,,50 twarzy Greya dla nastolatków'', bo to osobny, poważny problem w literaturze. Seksualizowanie siedemnastoletniej bohaterki nie jest ok i to bardzo.

Pominę również kwestię, dotyczącą prostej, naiwnej fabuły, nieciekawych postaci, czy głupiej, bezbarwnej bohaterki, bo nawet to można byłoby jakoś obronić, gdyby nie główny problem, przedstawiony przeze mnie powyżej. Jestem filologiem z wykształcenia, i nie polecam tej szkodliwej książki żadnej nastolatce.

Przeczytałam po raz drugi po latach, ponieważ za pierwszym razem, nawet nie przebrnęłam przez trzy rozdziały. Sądziłam, że po prostu jest to nudna książka dla nastolatków, nie mój target. Ale potem zobaczyłam różne odniesienia do tego ,,dzieła'' w ramach dyskusji na instagramie i titoku, na temat tzw. ,,spicy literature'', czyli w dużym skrócie, literatura zawierająca...

Najstraszniejsza, najbardziej przerażająca książka, jaką przeczytałam. Bez oceny, bo piekła drugiego człowieka nie można oceniać.

Najstraszniejsza, najbardziej przerażająca książka, jaką przeczytałam. Bez oceny, bo piekła drugiego człowieka nie można oceniać.