Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Skrajnie mylne sygnały" cierpią na chorobę, która trawi prawie każdą książkę z gatunku "chick-lit", czyli obowiązkowy happy end postaci związku z "mężczyzną marzeń". Tutaj ten happy end jest w dodatku deus ex machina, "mężczyzna marzeń" pojawia się w książce raptem jeden raz i za bardzo nie ma do niego przesłanek.

A poza tym jest to krótka i śmieszna opowieść o dziewczynie, która ma romans z żonatym mężczyzną.

"Skrajnie mylne sygnały" cierpią na chorobę, która trawi prawie każdą książkę z gatunku "chick-lit", czyli obowiązkowy happy end postaci związku z "mężczyzną marzeń". Tutaj ten happy end jest w dodatku deus ex machina, "mężczyzna marzeń" pojawia się w książce raptem jeden raz i za bardzo nie ma do niego przesłanek.

A poza tym jest to krótka i śmieszna opowieść o...

Zupełnie przyzwoita chick lit. Mimo że tłumaczenie jest trochę kostropate, książka jest zupełnie śmieszna a w oryginale pewnie była hilaryczna.

Zupełnie przyzwoita chick lit. Mimo że tłumaczenie jest trochę kostropate, książka jest zupełnie śmieszna a w oryginale pewnie była hilaryczna.

Strasznie słaba powieść. Trzydziestoparoletni Wiktor przyjeżdża z Pragi na prowincję, żeby zostać kasztelanem. Za nim, niechętnie przyjeżdża reszta rodziny i obserwujemy końcówkę jej rozpadu (poza tym serio, ściągać małżonkę z doktoratem z socjologii i nagraną pracą na uniwersytecie, na kompletną prowincję, gdzie jedyną pracą, jaką mogłaby dostać, jest sprzedawanie biletów do zamku). Wszyscy bohaterowie są okrutnie jednowymiarowi, pojawia się masa zaczętych i nierozwiniętych wątków oraz cała gama zdarzeń paranormalnych od poltergeistów, dzieci, które rozmawiają z duchami, przez cudowne uzdrowienie i ratunek Deus ex Machina.

Strasznie słaba powieść. Trzydziestoparoletni Wiktor przyjeżdża z Pragi na prowincję, żeby zostać kasztelanem. Za nim, niechętnie przyjeżdża reszta rodziny i obserwujemy końcówkę jej rozpadu (poza tym serio, ściągać małżonkę z doktoratem z socjologii i nagraną pracą na uniwersytecie, na kompletną prowincję, gdzie jedyną pracą, jaką mogłaby dostać, jest sprzedawanie biletów...

To jest bardzo nietypowa wariacja na temat "dziewczyna spotyka chłopaka". Trochę nie podobał mi się język, bo był bez wyrazu (no i mam wrażenie, że nastolatki tak się nie wysławiają), przydałoby się więcej korekty, i może całość jest trochę za bardzo "psiejska-czarodziejska", ale za to świetnie się czytało i naprawdę dużo zostaje do przemyślenia po lekturze. Polecam!

To jest bardzo nietypowa wariacja na temat "dziewczyna spotyka chłopaka". Trochę nie podobał mi się język, bo był bez wyrazu (no i mam wrażenie, że nastolatki tak się nie wysławiają), przydałoby się więcej korekty, i może całość jest trochę za bardzo "psiejska-czarodziejska", ale za to świetnie się czytało i naprawdę dużo zostaje do przemyślenia po lekturze....

Bardzo solidna książka obyczajowa o tym, co się dzieje, gdy do małego miasteczka przybywa młody, nie przestrzegający drobnomieszczańskich norm, nauczyciel. Historia zostaje opowiedziana przez nastolatkę, stąd zapewne zaklasyfikowanie do "literatury młodzieżowej".

Bardzo solidna książka obyczajowa o tym, co się dzieje, gdy do małego miasteczka przybywa młody, nie przestrzegający drobnomieszczańskich norm, nauczyciel. Historia zostaje opowiedziana przez nastolatkę, stąd zapewne zaklasyfikowanie do "literatury młodzieżowej".

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony, jak zwykle zresztą, książka jest świetnie napisana a intryga jest w miarę logiczna. Z drugiej strony strona psychologiczna książki mnie nie do końca przekonała, sam wątek związku Mario z Polą nie ma zbyt wiele sensu, zwłaszcza zachowanie Poli. (Zachowanie Mario też jest przedziwne, ale nie aż tak jak Poli.) I serio, zimna matka jako wytłumaczenie problemów Mario? Co my teraz mamy za rok, Anno Domini 1985?

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony, jak zwykle zresztą, książka jest świetnie napisana a intryga jest w miarę logiczna. Z drugiej strony strona psychologiczna książki mnie nie do końca przekonała, sam wątek związku Mario z Polą nie ma zbyt wiele sensu, zwłaszcza zachowanie Poli. (Zachowanie Mario też jest przedziwne, ale nie aż tak jak Poli.) I serio, zimna matka jako...

Ewidentnie humor Marii Czubaszek mnie nie bawi.

Ewidentnie humor Marii Czubaszek mnie nie bawi.

Wypadek komunikacyjny splata życie dwóch niedoskonałych e-mam i ich rodzin. W efekcie niedoskonałe e-mamy stają się prawdziwymi jematkami, mężowie odkrywają, że rączek im nie u..bało, a dzieci zaczynają chodzić równo jak w zegarku. W pakiecie smakowite stereotypy o haśle przewodnim p.t. "prawdziwie po męsku", sycące uproszczenia, nawrócenie dziwki o złotym sercu oraz korekta wykonana przez kogoś o zakresie uwagi przeciętnego gryzonia.
Zupełnie sprawnie napisana lektura dla prawdziwych wielbicielek.

Wypadek komunikacyjny splata życie dwóch niedoskonałych e-mam i ich rodzin. W efekcie niedoskonałe e-mamy stają się prawdziwymi jematkami, mężowie odkrywają, że rączek im nie u..bało, a dzieci zaczynają chodzić równo jak w zegarku. W pakiecie smakowite stereotypy o haśle przewodnim p.t. "prawdziwie po męsku", sycące uproszczenia, nawrócenie dziwki o złotym sercu oraz...

Wariacja na temat "Pułapki na myszy". Zima, dwór, grono spadkobierców, a wszystko w przededniu II-giej wojny światowej. Bardzo smakowity kryminał retro.

Wariacja na temat "Pułapki na myszy". Zima, dwór, grono spadkobierców, a wszystko w przededniu II-giej wojny światowej. Bardzo smakowity kryminał retro.

Bardzo smakowity kryminał retro.

Bardzo smakowity kryminał retro.

Matka z dorosłą córką jadą na Kujawy obejrzeć okolice rodzinne. Wypędzeni, niełatwe relacje matki z córką i strumień świadomości. Mnie się bardzo podobało, ale wyobrażam sobie, że książka może być niełatwa w odbiorze.

Matka z dorosłą córką jadą na Kujawy obejrzeć okolice rodzinne. Wypędzeni, niełatwe relacje matki z córką i strumień świadomości. Mnie się bardzo podobało, ale wyobrażam sobie, że książka może być niełatwa w odbiorze.

Bardzo przyzwoita i wartko napisana powieść sensacyjna.

Bardzo przyzwoita i wartko napisana powieść sensacyjna.

Nieśmieszne.

Nieśmieszne.

Doskonale napisany snuj kryminalny.

Doskonale napisany snuj kryminalny.

Adrian Mole żyje, jest młodą Amerykanką czeskiego pochodzenia (albo Czeszką amerykańskiego), mieszka w podupadłym rodzinnym zamku i próbuje poradzić sobie z dysfunkcyjnymi rodzicami, guwernantką anorektyczką, kucharką alkoholiczką, ogrodnikiem z depresją, kasztelanem nienawidzącym ludzi, i oczywiście rzeszą zwiedzających (pamiątkami po III-ciej Rzeszy przy okazji też). Nie należy czytać w komunikacji miejskiej ani też ukradkiem ze względu na wybuchy śmiechu będące efektem ubocznym lektury.

Adrian Mole żyje, jest młodą Amerykanką czeskiego pochodzenia (albo Czeszką amerykańskiego), mieszka w podupadłym rodzinnym zamku i próbuje poradzić sobie z dysfunkcyjnymi rodzicami, guwernantką anorektyczką, kucharką alkoholiczką, ogrodnikiem z depresją, kasztelanem nienawidzącym ludzi, i oczywiście rzeszą zwiedzających (pamiątkami po III-ciej Rzeszy przy okazji też). Nie...

Zupełnie interesujący wywiad z Urbanem. Najciekawsza część to opisy sprzed stanu wojennego, szczególnie z lat czterdziestych i pięćdziesiątych.

Zupełnie interesujący wywiad z Urbanem. Najciekawsza część to opisy sprzed stanu wojennego, szczególnie z lat czterdziestych i pięćdziesiątych.

Sasza Hady umie pisać. Nie jest to jakimś przesadnym zaskoczeniem, w końcu wszyscy czytaliśmy "Trupa z Nottingham" i "Morderstwo na mokradłach". W każdym razie Sasza Hady naprawdę umie pisać i napisała bardzo przyjemną powieść obyczajową o pracy w gamedevie. Świetnie się czyta, klimat jest podobny do "Wszyscy jesteśmy podejrzani" Chmielewskiej, środowisko jest bardzo wiarygodnie nakreślone. Jedyny minus to liczba podobnych do siebie bohaterów, w trakcie lektury miałam silne wrażenie, że znowu oglądam "Gosford Park". "Na końcu wchodzą ninja" jest zresztą bardzo "filmowa".

Sasza Hady umie pisać. Nie jest to jakimś przesadnym zaskoczeniem, w końcu wszyscy czytaliśmy "Trupa z Nottingham" i "Morderstwo na mokradłach". W każdym razie Sasza Hady naprawdę umie pisać i napisała bardzo przyjemną powieść obyczajową o pracy w gamedevie. Świetnie się czyta, klimat jest podobny do "Wszyscy jesteśmy podejrzani" Chmielewskiej, środowisko jest bardzo...

Pomysł jest niezły: Polania, słowiański kraj ze stolicą w Krakowie, prawie taki, jaki sami znamy: telefony komórkowe, laptopy, tramwaje (w korkach zapewne, skoro to Kraków), ale chyba nie do końca, bo główną bohaterką jest nadworną wiedźmą, co sugeruje, że zarówno ustrój polityczny jak i prawa fizyki, są nieco odmienne od tych, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Niestety jak zwykle kuleje wykonanie, całość napisana jest językiem nieoczytanej licealistki, główna bohaterka, dwojga imion, Sara Weronika, powinna się nazywać Mary Sue, rozwinięcia postaci brak, rozwiązanie intrygi odbywa się metodą Deus ex machina, a wydawnictwo poskąpiło na redakcji.
Jeżeli chcecie wariacji na temat polskich legend, czytajcie "Porwanie Baltazara Gąbki".

Pomysł jest niezły: Polania, słowiański kraj ze stolicą w Krakowie, prawie taki, jaki sami znamy: telefony komórkowe, laptopy, tramwaje (w korkach zapewne, skoro to Kraków), ale chyba nie do końca, bo główną bohaterką jest nadworną wiedźmą, co sugeruje, że zarówno ustrój polityczny jak i prawa fizyki, są nieco odmienne od tych, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Niestety...

Świetnie napisany kryminał retro. Nieoczywista intryga, dobrze zarysowane postacie, nie można się oderwać. Przywodzi na myśl Barbarę Gordon, ale bez tej męczącej nienawiści do innych kobiet.

Świetnie napisany kryminał retro. Nieoczywista intryga, dobrze zarysowane postacie, nie można się oderwać. Przywodzi na myśl Barbarę Gordon, ale bez tej męczącej nienawiści do innych kobiet.

Gdyby ktoś tę książkę zredagował, to byłaby to zupełnie przyzwoita kryminalna komedia pomyłek z wątkiem romansowym w duchu Chmielewskiej. Niestety książka napisana jest trochę topornie, a głowny dowcip, powtarzany z uporem maniaka, to zwracanie się do bohaterki po zmianie płci jej imieniem sprzed zmiany, który nie wydawał (mi) się specjalnie śmieszny nawet za pierwszym razem.

Gdyby ktoś tę książkę zredagował, to byłaby to zupełnie przyzwoita kryminalna komedia pomyłek z wątkiem romansowym w duchu Chmielewskiej. Niestety książka napisana jest trochę topornie, a głowny dowcip, powtarzany z uporem maniaka, to zwracanie się do bohaterki po zmianie płci jej imieniem sprzed zmiany, który nie wydawał (mi) się specjalnie śmieszny nawet za pierwszym razem.