Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podobał mi się styl pisania Therese Bohman. Momentami szczegółowe opisy pozwoliły mi przenieść się do szwedzkiego miasteczka, a ja nie poczułam, że to przegadane czy nudne. Historia mknęła, a jej bohaterowie mieli prawdziwe twarze i ciekawe osobowości. Tytułowa "Ta druga" była niezwykłą, bezimienną kobietą. Fascynujące.

Podobał mi się styl pisania Therese Bohman. Momentami szczegółowe opisy pozwoliły mi przenieść się do szwedzkiego miasteczka, a ja nie poczułam, że to przegadane czy nudne. Historia mknęła, a jej bohaterowie mieli prawdziwe twarze i ciekawe osobowości. Tytułowa "Ta druga" była niezwykłą, bezimienną kobietą. Fascynujące.

Niełatwo ocenić tą książkę. Jest pełna smaczków, historii z życia, a jednocześnie prostych rad co do tytułowego "Jak pisać". Wiem jednak, że będę wracać do ulubionych fragmentów, więc stąd ocena 8/10.

Niełatwo ocenić tą książkę. Jest pełna smaczków, historii z życia, a jednocześnie prostych rad co do tytułowego "Jak pisać". Wiem jednak, że będę wracać do ulubionych fragmentów, więc stąd ocena 8/10.

Typowo młodzieżowa literatura - lekka do czytania, trudna, jeśli chodzi o tematykę. To było cenne doświadczenie. Cieszę się, że poznałam Stellę, Willa i ich przyjaciół.

Typowo młodzieżowa literatura - lekka do czytania, trudna, jeśli chodzi o tematykę. To było cenne doświadczenie. Cieszę się, że poznałam Stellę, Willa i ich przyjaciół.