Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka nie powinna leżeć w księgarniach na półkach z napisem "literatura piękna". Z pięknem nie ma ona bowiem nic wspólnego.

Ta książka nie powinna leżeć w księgarniach na półkach z napisem "literatura piękna". Z pięknem nie ma ona bowiem nic wspólnego.

Dobra książka, trochę kucharska, trochę w stylu MacGyvera, ale fajnie się ją czyta

Dobra książka, trochę kucharska, trochę w stylu MacGyvera, ale fajnie się ją czyta

Kopalnia wiedzy jakiej nie dowiemy się w szkole na polskim i historii. A przy tym dobrze czyta się wspomnienia człowieka naprawdę mądrego, doświadczonego.

Kopalnia wiedzy jakiej nie dowiemy się w szkole na polskim i historii. A przy tym dobrze czyta się wspomnienia człowieka naprawdę mądrego, doświadczonego.

Przeczytałem to i się nie wstydzę... :) A nawet posiadam w domu!!! Niektóre żarciki o Chucku są nawet fajne.

Przeczytałem to i się nie wstydzę... :) A nawet posiadam w domu!!! Niektóre żarciki o Chucku są nawet fajne.

Dobra książka, ale nie tak bardzo wciągająca. "Rok 1984" jest dużo lepszy. Choć oczywiście wizja świata z dzieła Huxleya - przerażająca.

Dobra książka, ale nie tak bardzo wciągająca. "Rok 1984" jest dużo lepszy. Choć oczywiście wizja świata z dzieła Huxleya - przerażająca.

Zawiodłem się. Ta książka jest zbyt nudna i zbyt trudna. Nic się w niej nie dzieje, diuk bez przerwy komentuje tylko książki, barwy, muzykę i obrazy. Pełno tu jego przemyśleń, po prostu nudnych. A podchodziłem do "Na Wspak" bardzo rozentuzjazmowany, jako że jest to biblia dekadentyzmu, a osobiście lubię ten światopogląd. Czytelnik po kilku minutach czytania przemyśleń diuka Jana wyłącza się i nie uważa na to co czyta.

Zawiodłem się. Ta książka jest zbyt nudna i zbyt trudna. Nic się w niej nie dzieje, diuk bez przerwy komentuje tylko książki, barwy, muzykę i obrazy. Pełno tu jego przemyśleń, po prostu nudnych. A podchodziłem do "Na Wspak" bardzo rozentuzjazmowany, jako że jest to biblia dekadentyzmu, a osobiście lubię ten światopogląd. Czytelnik po kilku minutach czytania przemyśleń diuka...

Książkę czyta się bardzo szybko, ma krótkie rozdziały dzielone akapitami. Jest bardzo ciekawa i wciągająca. I nie można nie polubić głównego bohatera- Billyego Pilgrima. Dzięki tej książce wydaje się że wszystko co dzieje się na wojnie jest bez sensu, jakby nierzeczywiste.

Książkę czyta się bardzo szybko, ma krótkie rozdziały dzielone akapitami. Jest bardzo ciekawa i wciągająca. I nie można nie polubić głównego bohatera- Billyego Pilgrima. Dzięki tej książce wydaje się że wszystko co dzieje się na wojnie jest bez sensu, jakby nierzeczywiste.

Ileż w tej książce zagadnień związanych z rysowaniem i ozdabianiem! Można się z niej sporo dowiedzieć o tej tematyce. Ja do końca nie domyśliłem się który miniaturzysta jest mordercą Eleganta i Wuja, a wypadło na tego, którego najmniej podejrzewałem. W sumie książka dobra, ale dla mnie przypowieści o starych sułtanach i władcach, których jest tu pełno, były czasem niepotrzebne i nużące.

Ileż w tej książce zagadnień związanych z rysowaniem i ozdabianiem! Można się z niej sporo dowiedzieć o tej tematyce. Ja do końca nie domyśliłem się który miniaturzysta jest mordercą Eleganta i Wuja, a wypadło na tego, którego najmniej podejrzewałem. W sumie książka dobra, ale dla mnie przypowieści o starych sułtanach i władcach, których jest tu pełno, były czasem...

Mam sprzeczne uczucia dotyczące tej książki. Z jednej strony pomysł z zamianą ciał jest trochę przekombinowany i odbiega daleko od charakteru poprzednich części sagi. Nie ma tu niestety już nic o legendach wampirów i ich powstaniu. Z drugiej jednak strony ta książka jest ciekawa, historia jest interesująca i w sumie dzieło jest na pewno lepsze niż na przykład pierwsza część sagi. Na razie jednak po czterech tomach zrobię sobie przerwę i odpocznę od Kroniki Wampirów.

Mam sprzeczne uczucia dotyczące tej książki. Z jednej strony pomysł z zamianą ciał jest trochę przekombinowany i odbiega daleko od charakteru poprzednich części sagi. Nie ma tu niestety już nic o legendach wampirów i ich powstaniu. Z drugiej jednak strony ta książka jest ciekawa, historia jest interesująca i w sumie dzieło jest na pewno lepsze niż na przykład pierwsza część...

Trzecia część sagi trzyma poziom poprzedniej części i zdecydowanie przebija "Wywiad...". Co prawda ja zdecydowanie wolę narrację 1-osobową, a tutaj połowa książki to 3-osobowa, to była ona niezbędna aby poznać nowe postacie historii wampirów. Gdy czyta się o spotkaniu "dobrych" wampirów w domu w lesie, mi na myśl przychodzi drużyna pierścienia, zjednoczona w jednym celu. A geneza wampirów, opisana w tej książce, jest naprawdę bardzo ciekawa.

Trzecia część sagi trzyma poziom poprzedniej części i zdecydowanie przebija "Wywiad...". Co prawda ja zdecydowanie wolę narrację 1-osobową, a tutaj połowa książki to 3-osobowa, to była ona niezbędna aby poznać nowe postacie historii wampirów. Gdy czyta się o spotkaniu "dobrych" wampirów w domu w lesie, mi na myśl przychodzi drużyna pierścienia, zjednoczona w jednym celu. A...

Byłem dzieckiem gdy czytałem Małego Wilczka, i muszę napisać że było warto. Książka jest zabawna, ciekawa i ma znakomite teksty, dzięki fenomenalnemu tłumaczeniu Ernesta Brylla.

Byłem dzieckiem gdy czytałem Małego Wilczka, i muszę napisać że było warto. Książka jest zabawna, ciekawa i ma znakomite teksty, dzięki fenomenalnemu tłumaczeniu Ernesta Brylla.

Skoro to Dickens, to nie może to być złe dzieło. Ale... można się tu zagubić, polecam raczej dla starszych czytelników. Kogoś kto goni za łatwą rozrywką ta książka nie zainteresuje.

Skoro to Dickens, to nie może to być złe dzieło. Ale... można się tu zagubić, polecam raczej dla starszych czytelników. Kogoś kto goni za łatwą rozrywką ta książka nie zainteresuje.

Stephen King umieścił tę książkę na liście najstraszniejszych jakie czytał. Ja nic strasznego w niej nie zauważyłem. Naprawdę średnia książka, nie polecam.

Stephen King umieścił tę książkę na liście najstraszniejszych jakie czytał. Ja nic strasznego w niej nie zauważyłem. Naprawdę średnia książka, nie polecam.

Kontynuacja "Wywiadu z Wampirem" dużo od niego lepsza. Poznajemy tu niesamowite legendy, źródło powstania rodu wampirów. Historia Lestata jest dużo ciekawsza niż Louisa z "Wywiadu...". Lestat tam przedstawiony niespecjalnie korzystnie, w swojej opowieści jest lepszy niż w opowieści Louisa.

Kontynuacja "Wywiadu z Wampirem" dużo od niego lepsza. Poznajemy tu niesamowite legendy, źródło powstania rodu wampirów. Historia Lestata jest dużo ciekawsza niż Louisa z "Wywiadu...". Lestat tam przedstawiony niespecjalnie korzystnie, w swojej opowieści jest lepszy niż w opowieści Louisa.

Fajna książka, choć chyba spodziewałem się nieco więcej, ale miałem może zbyt wygórowane oczekiwania, bo najpierw obejrzałem film, a ten był znakomity.

Fajna książka, choć chyba spodziewałem się nieco więcej, ale miałem może zbyt wygórowane oczekiwania, bo najpierw obejrzałem film, a ten był znakomity.

Dobra książka, ale nie rewelacyjna. Akcja jest bardzo spokojna, trochę się ciągnie. I wcale nie jest tak kontrowersyjna, bo chyba przyzwyczailiśmy się do tego że wielu twierdzi iż Jezus miał żonę i prowadził "ludzkie życie".

Dobra książka, ale nie rewelacyjna. Akcja jest bardzo spokojna, trochę się ciągnie. I wcale nie jest tak kontrowersyjna, bo chyba przyzwyczailiśmy się do tego że wielu twierdzi iż Jezus miał żonę i prowadził "ludzkie życie".

To książka o poezji. Marta Fox o ulubiony wiersz Wisławy Szymborskiej zapytała m.in. Agnieszkę Osiecką czy Jana Pawła Krasnodębskiego. Sporo można nauczyć się o Szymborskiej i jej wierszach. Co Ciekawe nie spotykamy jej "osobiście", ciągle w wierszu. Ta książka to duża ciekawostka.

To książka o poezji. Marta Fox o ulubiony wiersz Wisławy Szymborskiej zapytała m.in. Agnieszkę Osiecką czy Jana Pawła Krasnodębskiego. Sporo można nauczyć się o Szymborskiej i jej wierszach. Co Ciekawe nie spotykamy jej "osobiście", ciągle w wierszu. Ta książka to duża ciekawostka.

Kolejna część przygód Odda Thomasa po raz kolejny trzyma poziom. Obsadzenie przygód w klasztorze było znakomitym pomysłem- poznajemy braciszków, ich losy i historie z poprzedniego życia. Mi najbardziej spodobały się postacie brata piąchy i Rodiona Romanowicza. Bardzo dobra książka.

Kolejna część przygód Odda Thomasa po raz kolejny trzyma poziom. Obsadzenie przygód w klasztorze było znakomitym pomysłem- poznajemy braciszków, ich losy i historie z poprzedniego życia. Mi najbardziej spodobały się postacie brata piąchy i Rodiona Romanowicza. Bardzo dobra książka.

Wszyscy kojarzymy Konwickiego bardziej jako pisarza, tymczasem okazuje się ze jest kopalnią wiedzy o polskim kinie. Sam jako reżyser, opowiada także o swoich filmach, ich kulisach i ludziach polskiego kina. Pełno w taj książce jest o nim samym, Kawalerowiczu, Holoubku, czy Łapickim. Tadeusz Konwicki jest doskonałym gawędziarzem i dlatego ten wywiad jest bardzo swobodny i luźny. Źródło wiedzy i ciekawy rys powojennej polskiej kinamatografii.

Wszyscy kojarzymy Konwickiego bardziej jako pisarza, tymczasem okazuje się ze jest kopalnią wiedzy o polskim kinie. Sam jako reżyser, opowiada także o swoich filmach, ich kulisach i ludziach polskiego kina. Pełno w taj książce jest o nim samym, Kawalerowiczu, Holoubku, czy Łapickim. Tadeusz Konwicki jest doskonałym gawędziarzem i dlatego ten wywiad jest bardzo swobodny i...

Czesław Miłosz rzuca niezwykłą ilością pojęć, wydarzeń, zjawisk, postaci. Jego przemyślenia są bardzo ciekawe i trafne. Przy okazji dowiadujemy się kilku ciekawostek z życia Miłosza i innych bohaterów tej książki.

Czesław Miłosz rzuca niezwykłą ilością pojęć, wydarzeń, zjawisk, postaci. Jego przemyślenia są bardzo ciekawe i trafne. Przy okazji dowiadujemy się kilku ciekawostek z życia Miłosza i innych bohaterów tej książki.