Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ależ to było niepokojąco dobre, dosłownie uczta dla wielbicieli mrocznych opowieści o post apokaliptycznym świecie, który ma niewiele wspólnego ze światem, który znamy.
Mamy trzy z pozoru odrębne historie.
Hannah studentka, córka wziętego profesora wirusologa, zostaje uwięziona wraz z grupką studentów w autokarze.
Meg budzi się w wagoniku kolejki linowej, z gupą nieznajomych i trupem, który wygląda dziwnie znajomo.
Carter pracuje w azylu, w którym jest z pozoru bezpiecznie.
Co łączy tę trójkę, otóż wszyscy jak ognia boją się zarażenia śmiertelnym wirusem, każde z nich narażone jest na atak gwizdaczy, czyli chorych zakażonych najgorszym wariantem choroby. Wszyscy muszą walczyć o przetrwanie bo jakiekolwiek zdrowe relacje międzyludzkie już dawno poszły w zapomnienie. Jednak z czasem okazuje się, że każdą z tych trzech historii coś łączy. Akcja toczy się w zawrotnym tempie i nie ma czasu na nudę. Każda kolejna strona zaskakuje bardziej. Debit czyta się z wypiekami na twarzy i ciarkami na ciele jednocześnie.
Autorka w niezwykle zręczny sposób pokazała jak zachowują się ludzie, którymi przestają kierować emocje a zaczyna rządzić instynkt przetrwania. Niepokojące jest jak szybko wyzbywamy się tego co czyni nas homo sapiens by na nowo stać się drapieżnikami polującymi na ofiary.
Ten dystopijny świat wydaje się wcale nie być tak odległym i nieprawdopodobnym, bo wystarczy jeden mutujący wirus i to wszystko może się wydarzyć.
Polecam!!!

Ależ to było niepokojąco dobre, dosłownie uczta dla wielbicieli mrocznych opowieści o post apokaliptycznym świecie, który ma niewiele wspólnego ze światem, który znamy.
Mamy trzy z pozoru odrębne historie.
Hannah studentka, córka wziętego profesora wirusologa, zostaje uwięziona wraz z gr...

Rozwiń

Zwiń

Cóż to był za porywający thriller psychologiczny. Niesamowita historia, tak pokręcona, że do końca trzymała w napięciu.
Emma choruje na raka, czeka na informację w jakim stadium choroby się znajduje, u jej boku dzielnie towarzyszący, kochający mąż Leo. Mężczyzna pracuje w jednej z brytyjskich gazet zajmuje się pisaniem nekrologów znanych osób, w związku z tym, że Emma kilka lat temu prowadziła w telewizji program przyrodniczy i też należy do rozpoznawalnych obywatelek, Leo postanawia już teraz zebrać materiał, który miałby się ukazać w gazecie na wypadek śmierci Emmy. W trakcie zbierania informacji o żonie natrafia na dziwne dokumenty, listy, które żona przez lata chowała w domu pod kluczem. Leo zaczyna dociekać czym zajmowała się jego żona, zanim go poznała, kto jest w kręgu jej znajomych i co wiedzą o jej przeszłości.
Leo kluczy, błądzi, trafia na nie do końca prawdziwe informacje, które sprawiają, że mąż zaczyna wątpić, że kiedykolwiek znal swoją żonę. W końcu trafia na właściwe informacje i po nitce do kłębka odkrywa prawdę o Emmie.
Czy to co Emma ukrywała przez lata Leo będzie potrafił zaakceptować? Co sprawiło, że Emma przez całe ich wspólne życie nie potrafiła wyjawić mężowi prawdy, dlaczego osobie, która ją kochała nie potrafiła zaufać na tyle by wyjawić swój największy sekret?
„Miłość mojego życia” to dramatyczna historia kobiet, które musiały podjąć najtrudniejsze decyzję w życiu, kobiet, które kłamały i były okłamywane, które zmagały się większość życia z ogromnym balastem psychicznym. Ich decyzje zmieniły wszystko, a prawda, która wyszła na jaw wywraca do góry nogami życie wielu osób.
To niesamowita książka, emocjonująca, wzruszająca i zaskakująca. Jeden z lepszych thrillerów psychologicznych jakie czytałam. Polecam!!

Cóż to był za porywający thriller psychologiczny. Niesamowita historia, tak pokręcona, że do końca trzymała w napięciu.
Emma choruje na raka, czeka na informację w jakim stadium choroby się znajduje, u jej boku dzielnie towarzyszący, kochający mąż Leo. Mężczyzna pracuje w jednej z brytyjs...

Rozwiń

Zwiń

Mówienie o śmierci, stracie i żałobie w żadnym przypadku nie jest łatwe. Podejmowanie tego tematu w literaturze, też nie jest prostą sprawą bo każdy kogo dotyka strata przeżywa ją na swój sposób i nie ma jednego oczywistego sposobu jej przechodzenia.
Tego niełatwego tematu podjęła się Natalia Nowak-Lewandowska w książce „Szum wspomnień” opowiadając historię Weroniki, której śmiertelna choroba odbiera ukochanego narzeczonego, pozbawiając tym samym marzeń o rodzinie, wspólnej przyszłości i życiu długo i szczęśliwie. Dziewczyna całkowicie zatraca się w żalu i smutku po stracie nie widząc dla siebie absolutnie żadnych perspektyw. Weronika robi wyrzuty samej sobie uważając, że żałobę przeżywa niewystarczająco, zastanawiając się przy tym czy aby nie kochała za mało, bo powinna cierpieć jeszcze bardziej. Czy takie samobiczowanie to właściwy sposób przeżywania straty? A może to droga do pogrążania się w depresji?
W końcu postanawia wyjechać do ukochanego Kołobrzegu, gdzie kojący szum morskich fal podziała na jej złamane serce jak najlepszy balsam. Na miejscu okazuje się jednak, że ten wyczekany wyjazd będzie daleki od udanego. Czy jednak i w tym wypadku stara zasada, że nic nie dzieje się bez przyczyny, będzie miała zastosowanie. Kołobrzeg i to co tu się wydarzyło, stanie się początkiem nowego życia dla Weroniki, życia po stracie, ze świadomością, że kiedyś był ktoś kto ją kochał, dla kogo była całym światem. Czy jednak to oznacza, że już nic pięknego Weroniki nie spotka? Może wystarczy zamknąć jeden rozdział, by rozpocząć kolejny?
Życie jest zbyt krótkie by nie spełniać swoich marzeń, by nie poświęcać się pasji, i wreszcie by nie kochać.
Polecam „Szum wspomnień” by przypomnieć sobie, jak warto żyć.

Mówienie o śmierci, stracie i żałobie w żadnym przypadku nie jest łatwe. Podejmowanie tego tematu w literaturze, też nie jest prostą sprawą bo każdy kogo dotyka strata przeżywa ją na swój sposób i nie ma jednego oczywistego sposobu jej przechodzenia.
Tego niełatwego tematu podjęła się Nat...

Rozwiń

Zwiń

Wiadomo, że ktoś nie żyje, ale nie wiadomo kto. Ktoś jest mordercom, ale podejrzanych jest wielu. Tak zaczyna się niezwykle wciągająca historia wydarzeń w niewielkiej australijskiej mieścinie.
Autorka opowiada historię kilku kobiet, które wspólnie wysyłają swoje pociechy do przedszkola. Okazuje się, że łączy ich dużo więcej niż tylko dzieci w podobnym wieku, każda z nich skrywa jakąś tajemnicę, żadna nie wyjawia do końca prawdy o sobie, każda z nich udaje kogoś. Poznajemy ich historie i stajemy się uczestnikiem relacji, które się między nimi rodzą. Mamy tu niełatwe relacje między dziećmi, które rzutują bezpośrednio na rodziców i stosunki między nimi i stają się zarzewiem poważnego konfliktu. Szukanie prawdy i sprawiedliwości doprowadza główne bohaterki do zaskakujących informacji.
Z każdym kolejnym rozdziałem poszczególne elementy układanki zaczynają trafiać na swoje miejsce, wydaje się, że jesteśmy blisko rozwiązania zagadki, ale to byłoby zbyt proste i przecieramy oczy ze zdziwienia, bo prawda okazuje się szokująca.
„Wielkie kłamstewka” poza tym, że to świetny thriller, to również bardzo dobra powieść psychologiczna, opowiadająca wiele o kobiecej psychice, problemach wywoływanych niejednokrotnie toksycznymi relacjami, za którymi stoją niestety mężczyźni. To również opowieść o przemocy, agresji i najgorszych ludzkich dewiacjach.
Świetna książka, polecam dać się porwać.

Wiadomo, że ktoś nie żyje, ale nie wiadomo kto. Ktoś jest mordercom, ale podejrzanych jest wielu. Tak zaczyna się niezwykle wciągająca historia wydarzeń w niewielkiej australijskiej mieścinie.
Autorka opowiada historię kilku kobiet, które wspólnie wysyłają swoje pociechy do przedszkola. ...

Rozwiń

Zwiń

Co tu się dzieje..... Tą książkę czyta się co najmniej tak dobrze, jak ogląda się Jacka Reachera albo przygody Jasona Borna.
"Ostatni azyl" to powieśc sensacyjna w najlepszym wydaniu, mamy tu akcje rozciągniętą na kilka krajów i kontynentów, zaangażowane największe agencje wywiadowcze w Europie, przebiegłych agentów, ale i świetnie zakamuflowanych kolaborantów.
Wszyscy poszukują skarbu, w którym dla każdego co innego jest interesujące, jednak by móc dotrzeć do niego po drodze zginie wiele osób, a wielu zostanie narażonych na ryzyko utraty zdrowia lub życia.
Marcin Faliński stworzył na potrzeby powieści niezwykle barwnych bohaterów i utkał fabułę tak sprytnie, że czytelnik do końca nie wie, kto jest w tej układance tym złym. Akcja toczy się bardzo szybko, a fakty, które wychodzą zaskakują z każdym kolejnym rozdziałem.
Co ciekawe w tej iście szpiegowskiej opowieści bardzo ważne role odgrywają kobiety, co sprawia, że książka choć wydawać by się mogło, że skierowana jest raczej do męskiego odbiorcy, z pewnością przypadnie go gustu żeńskim czytelniczkom, bo bohaterki "Ostatniego azylu" to prawdziwe fighterki i kobiety o niezłomnych charakterach. Pytanie tylko czy zawsze warto ufać kobietom :)?
Świetna książka, tu nie można się nudzić, bo płynie się przez nią a myślę, że można wykorzystać ją na scenariusz na prawdę dobrego filmu sensacyjnego.
Polecam !!

Co tu się dzieje..... Tą książkę czyta się co najmniej tak dobrze, jak ogląda się Jacka Reachera albo przygody Jasona Borna.
"Ostatni azyl" to powieśc sensacyjna w najlepszym wydaniu, mamy tu akcje rozciągniętą na kilka krajów i kontynentów, zaangażowane największe agencje wywia...

Rozwiń

Zwiń