Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na kilka godzin znalazłam się w innym miejscu i epoce, a to za sprawą lektury Góry Synaj pana Krzysztofa Koziołka. Przeniesiona do ubiegłego stulecia wędrowałam brukowanymi uliczkami, które już dawno zaginęły w czasie, a w ich miejsce powstały nowoczesne budynki i asfaltowe drogi, odwiedziłam miejca, które dziś pachą jedynie przeszłością a onegdaj były symbolem rozwoju i postępu. Ten czar przeszłości przemieszany z mrocznym klimatem kryminału jest oprawą zagadki morderstwa, którą rozwiązuje Anton Habicht wraz ze śledczym Matzke. Habicht jest tylko funkcjonariuszem policji porządkowej, ale w wyniku, jak się wydaje, zbiegu okoliczności nawiązuje współpracę ze śledczym Matzke. Mniej więcej w tym samym czasie na wybiegu niedzwiedzi w zoo ginie chłopiec. Należy roztrzygnąć, czy śmierć dziecka na pierwszy rzut oka wyglądająca na wypadek, rzeczywiście nim jest, czy być może to zbrodnia.
Z lektury książki dowiadujemy się, że wypadki zdarzają się dzieciom częściej, niż można by przypuszczać. Zgon chłopca z zoo nie jest odosobniony. Pewna dama z wyższych sfer poruszona utonięciem chłopca na Kaczej Górce w Nowej Soli rozpoczyna śledztwo na własną rękę.
Góra Synaj według mnie jest klasycznym kryminałem retro. Strona po stronicy pojawiają się kolejne elemty kryminalnej układanki i łączą się w intrygującą całość. Dodatkowym smaczkim jest skrupulatnie odtworzony Dolny Śląsk z roku 1938.

Na kilka godzin znalazłam się w innym miejscu i epoce, a to za sprawą lektury Góry Synaj pana Krzysztofa Koziołka. Przeniesiona do ubiegłego stulecia wędrowałam brukowanymi uliczkami, które już dawno zaginęły w czasie, a w ich miejsce powstały nowoczesne budynki i asfaltowe drogi, odwiedziłam miejca, które dziś pachą jedynie przeszłością a onegdaj były symbolem rozwoju i...

Katarzyna Bonda, muszę to przyznać, pisze oryginalnie, postaci są dopracowane, wątki zazębiają się tak jak koła zębate w zegarku. Pomysł wprowadzenia profilera i podporządkowanie całej fabuły właśnie tej postaci, też jest strzałem w dziesiątkę. Okrywanie tajemnic bohaterów zaplątanych w zbrodnię krok po kroku wciągnęło mnie. A jednak odbieram aż trzy gwiazdki za mocno przegadamy i zaplątany koniec. Zmęczyło mnie kluczenie i przedłużanie wszystkiego mocno obyczajowymi fragmentami.

Katarzyna Bonda, muszę to przyznać, pisze oryginalnie, postaci są dopracowane, wątki zazębiają się tak jak koła zębate w zegarku. Pomysł wprowadzenia profilera i podporządkowanie całej fabuły właśnie tej postaci, też jest strzałem w dziesiątkę. Okrywanie tajemnic bohaterów zaplątanych w zbrodnię krok po kroku wciągnęło mnie. A jednak odbieram aż trzy gwiazdki za mocno...