Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetny trzeci tom, napisany chyba na jeszcze lepszym poziomie niż poprzednie pod względem detali. Historia wciągająca od pierwszych stron, rozgrywająca się w różnych liniach czasowych, sprawia, że trudno się od niej oderwać. Co też ważne, autor wie o czym pisze, zna historię schronisk oraz wiele ciekawostek z regionu, przez co jego powieści są tak dobre - oparte na faktach, a jednocześnie zabarwione jego fantazją. Czekam na kolejny tom!

Świetny trzeci tom, napisany chyba na jeszcze lepszym poziomie niż poprzednie pod względem detali. Historia wciągająca od pierwszych stron, rozgrywająca się w różnych liniach czasowych, sprawia, że trudno się od niej oderwać. Co też ważne, autor wie o czym pisze, zna historię schronisk oraz wiele ciekawostek z regionu, przez co jego powieści są tak dobre - oparte na...

Wciągająca i pełna przygód historia. W mojej ocenie poziom podobny jak w tomie I. Zainteresuje i dużego, i małego czytelnika.

Wciągająca i pełna przygód historia. W mojej ocenie poziom podobny jak w tomie I. Zainteresuje i dużego, i małego czytelnika.

Świetna książka, syn chciał ją przeczytać kilka razy!

Świetna książka, syn chciał ją przeczytać kilka razy!

Kolejny raz nie zawiodłam się na tym autorze. Druga połowa książki zdecydowanie lepsza, akcja szybciej się rozkręca, a tempo historii rośnie. Zakończenie trochę długie, ale zaskakujące i na pewno satysfakcjonujące dla czytelnika. Zarwałam kawełek nocy by skończyć tę książkę i dowiedzieć się jaki będzie finał, ale warto było.

Kolejny raz nie zawiodłam się na tym autorze. Druga połowa książki zdecydowanie lepsza, akcja szybciej się rozkręca, a tempo historii rośnie. Zakończenie trochę długie, ale zaskakujące i na pewno satysfakcjonujące dla czytelnika. Zarwałam kawełek nocy by skończyć tę książkę i dowiedzieć się jaki będzie finał, ale warto było.

Piękna historia, opisana językiem łatwym, choć jednocześnie wyszukanym. Wszystko się tutaj łączy ze sobą, ma początek i koniec, nie ma przypadkowych postaci. Taką klasykę chce się czytać i do niej wracać. Ja na pewno do niej wrócę.

Piękna historia, opisana językiem łatwym, choć jednocześnie wyszukanym. Wszystko się tutaj łączy ze sobą, ma początek i koniec, nie ma przypadkowych postaci. Taką klasykę chce się czytać i do niej wracać. Ja na pewno do niej wrócę.

Bardzo rezonowała ze mną ta książka. Historie, a raczej jedna historia trzech wyjątkowych kobiet żyjących w różnych czasach, ale połączonych więzami krwi i niezwykłym darem daje po przeczytaniu pewien spokój i satysfakcję. Jest to jedna z tych powieści, w których women power jest obecne w przenośni, ale też dosłownie. Uważam, że to bardzo udany debiut, pełen ciepła, magii i siły. Fajnie, że wystąpujący w niej mężczyźni byli nie tylko źli, ale trafili się też Ci dobrzy, jak to w prawdziwym życiu bywa.

Bardzo rezonowała ze mną ta książka. Historie, a raczej jedna historia trzech wyjątkowych kobiet żyjących w różnych czasach, ale połączonych więzami krwi i niezwykłym darem daje po przeczytaniu pewien spokój i satysfakcję. Jest to jedna z tych powieści, w których women power jest obecne w przenośni, ale też dosłownie. Uważam, że to bardzo udany debiut, pełen ciepła, magii i...

Ciekawa przygodówka dla dzieci, wciąga od pierwszych stron. Syn był bardzo zainteresowany i zadawał dużo pytań. Książka polecana raczej na wiek szkolny, ale ogarnięte maluchy z przedszkolą też nadążą za fabułą:)

Ciekawa przygodówka dla dzieci, wciąga od pierwszych stron. Syn był bardzo zainteresowany i zadawał dużo pytań. Książka polecana raczej na wiek szkolny, ale ogarnięte maluchy z przedszkolą też nadążą za fabułą:)

Bardzo wciągająca i trzymająca w napięciu. Podobał mi się tutaj ten nadprzyrodzony motyw, duszna atmosfera starego domu i sekrety z przeszłości. Całość świetnie napisana i wydana. To moja trzecia powieść tego autora i jak dotąd chyba najbardziej trafiła w mój gust.

Bardzo wciągająca i trzymająca w napięciu. Podobał mi się tutaj ten nadprzyrodzony motyw, duszna atmosfera starego domu i sekrety z przeszłości. Całość świetnie napisana i wydana. To moja trzecia powieść tego autora i jak dotąd chyba najbardziej trafiła w mój gust.

Jak na debiut całkiem dobra. Szkoda, że w 1/3 książki łatwo się domyślić kto jest mordercą - wystarczyłoby by autorka zmieniła jedno zdanie w tej powieści by utrudnić intrygę (kto ciekawy - mogę zdradzić na priv by nie psuć czytania innym). Niemniej jednak lubię historie z koncepcją zamkniętego pokoju, podobał mi się tutaj motyw zbrodni i dobór postaci. Chętnie przeczytam coś jeszcze tej autorki w przyszłości, bo zapowiada się na dobry potencjał pisarski.

Jak na debiut całkiem dobra. Szkoda, że w 1/3 książki łatwo się domyślić kto jest mordercą - wystarczyłoby by autorka zmieniła jedno zdanie w tej powieści by utrudnić intrygę (kto ciekawy - mogę zdradzić na priv by nie psuć czytania innym). Niemniej jednak lubię historie z koncepcją zamkniętego pokoju, podobał mi się tutaj motyw zbrodni i dobór postaci. Chętnie przeczytam...

Opinie tutaj są różne, ale mam wrażenie, że każda na swój sposób prawdziwa. Dla mnie to książka o przemijaniu, tęsknocie, stracie, o chęci życia i o dumie. Napisana językiem wulgarnym, potocznie, czasem tak bardzo, że ledwo zrozumiale, ale znajdzie się kilka trafnych życiowo podsumowań. Po przeczytaniu mam lekki niedosyt, bo historia miała potencjał, postacie zostały dobrze zbudowane, a jednak czegoś zabrakło. A może to było celowe by czytelnik został z niedosytem, tak jak główna bohaterka?

Opinie tutaj są różne, ale mam wrażenie, że każda na swój sposób prawdziwa. Dla mnie to książka o przemijaniu, tęsknocie, stracie, o chęci życia i o dumie. Napisana językiem wulgarnym, potocznie, czasem tak bardzo, że ledwo zrozumiale, ale znajdzie się kilka trafnych życiowo podsumowań. Po przeczytaniu mam lekki niedosyt, bo historia miała potencjał, postacie zostały dobrze...

Kocham i lubię do niej wracać, w całości lub fragmentami. Bezapelacyjnie powieść ponadczasowa!

Kocham i lubię do niej wracać, w całości lub fragmentami. Bezapelacyjnie powieść ponadczasowa!

Wolę jednak retro kryminały w wydaniu Pana Krajewskiego. Tutaj niby wszystko poprawnie, dobrze się czyta, ale jednak znając tego autora czegoś nam brakuje. Myślę, że nie tylko ja odczułam taki niedosyt. Podobało mi się za to w odróżnieniu do serii o Mocku czy Popielskim, że mamy tu mocne postacie kobiece, a nie tylko prostytutki czy żony. Zakończenie niestety pozostawiło mi pewien zgrzyt, bo wszystko tak ładnie i zgrabnie się rozwiązało, a zabrakło mi walki o to piękne zakończenie. Ten zabieg dobrze wypada właśnie w retro kryminałach, ale we współczesnych powieściach już mniej. Co tu jednak dużo mówić, jak Marek Krajewski napisze kolejną książkę, czy retro czy nie, to i tak ją przeczytam.

Wolę jednak retro kryminały w wydaniu Pana Krajewskiego. Tutaj niby wszystko poprawnie, dobrze się czyta, ale jednak znając tego autora czegoś nam brakuje. Myślę, że nie tylko ja odczułam taki niedosyt. Podobało mi się za to w odróżnieniu do serii o Mocku czy Popielskim, że mamy tu mocne postacie kobiece, a nie tylko prostytutki czy żony. Zakończenie niestety pozostawiło mi...

Poziom udziwnień i występujące w tej książce słowotwórstwo są dość trudne dla dziecka, przyznam też, że dla dorosłego to również bywa męczace podczas czytania. Są fragmenty ciekawe i wciągające, ale też takie co wleką się niemiłosiernie. Wydaje mi się, że fabuła mogłaby być ciekawa dla młodszego dziecka, np. w wieku przedszkolnym, ale poziom opisów już zupełnie tutaj nie trafia. Z kolei starsze dziecko może pojmie opisy, ale dynamika tej opowieści je znuży. Mam sentyment do Pana Kleksa z dzieciństwa, ale uważam, że tutaj zdecydowanie bardziej film zapada w pamięć, niż książka.

Poziom udziwnień i występujące w tej książce słowotwórstwo są dość trudne dla dziecka, przyznam też, że dla dorosłego to również bywa męczace podczas czytania. Są fragmenty ciekawe i wciągające, ale też takie co wleką się niemiłosiernie. Wydaje mi się, że fabuła mogłaby być ciekawa dla młodszego dziecka, np. w wieku przedszkolnym, ale poziom opisów już zupełnie tutaj nie...

Lubię książki Wojciecha Chmielarza jak chcę coś przeczytać szybko i się wciągnąć. Pisze on w taki sposób, że przechodzimy przez jego historie łatwo i sprawnie. Nie są to jednak dla mnie cechy literatury, która zostaje w pamięci. Cykl z Bezimiennym uważam jako całość za przeciętny i mocno odstający jakością od serii gliwickiej czy pierwszych książek tego autora. Kiedyś wiedziałam, że to nazwisko oznacza porządny kryminał, a teraz to trochę ruletka. Jeśli chodzi o "Zwykłą przyzwoitość" to mam wrażenie, że historia rozkręcała się powoli, ale im bliżej końca tym było lepiej i większa dynamika opowieści. Dobrze, że tym razem ten Bezimienny nie był jakimś Rambo, tylko trochę bardziej realistycznie go przedstawiono. Podobało mi się też zakończenie i odniesienie do przeszłości. Wierzę w talent Pana Chmielarza i życzę mu lepszej passy.

Lubię książki Wojciecha Chmielarza jak chcę coś przeczytać szybko i się wciągnąć. Pisze on w taki sposób, że przechodzimy przez jego historie łatwo i sprawnie. Nie są to jednak dla mnie cechy literatury, która zostaje w pamięci. Cykl z Bezimiennym uważam jako całość za przeciętny i mocno odstający jakością od serii gliwickiej czy pierwszych książek tego autora. Kiedyś...

Bardzo kompleksowa pozycja nie tylko o samym Broad Peaku i tragedii z 2013 roku, ale również o himalaizmie w kontekście sportowym, historycznym, patriotycznym czy też etycznym. Jestem pod wrażeniem pracy autorów, którzy wykonali świetną robotę, rozwiawiając z licznymi osobami ze "środowiska" oraz z rodzinami himalaistów. Mamy tu dobrze zarysowane sylwetki wybranych himalaistów oraz rzetelnie zebrane fakty. Pomimo, że przeczytałam wiele książek o podobnej tematyce to znalazłam tutaj kilka historii i faktów, które mocno mnie zaskoczyły.

Bardzo kompleksowa pozycja nie tylko o samym Broad Peaku i tragedii z 2013 roku, ale również o himalaizmie w kontekście sportowym, historycznym, patriotycznym czy też etycznym. Jestem pod wrażeniem pracy autorów, którzy wykonali świetną robotę, rozwiawiając z licznymi osobami ze "środowiska" oraz z rodzinami himalaistów. Mamy tu dobrze zarysowane sylwetki wybranych...

Sięgnęłam po tę książkę po przeczytaniu wcześniej "Nie przychodź tu", które oceniłam dość wysoko i trzymało mnie w napięciu jak thriller. Tutaj jednak trochę się rozczarowałam. Ciekawy jest jedynie koncept powieści, ponieważ zastanawiamy się jako czytelnicy nie tylko kto zabił, ale rówież kto umarł. Pomysł byłby jeszcze lepszy gdyby nie te wszystkie dramy opisane na 400 stronach. To ciągłe picie szampana, ograniczona sceneria (salon piękności albo dom jednej z bohaterek), płytkie dialogi czy postacie, których nie da się lubić, sprawiają, że przez połowę książki brniemy i myślimy po co, a gdzieś dopiero po 3/4 zaczynamy się wciągać by wreszcie dojść do sedna. Wreszcie mamy tak dosyć sztuczności i "problemów" bohaterek, że czekamy aż ktoś kogoś zabije, bo niektórych postaci już się nie da czytać. Utrudnione czytanie jest też związane z dużą liczbą błędów stylistycznych w tłumaczeniu. Można przeczytać jak ktoś się nudzi i nie szuka nic ambitnego.

Sięgnęłam po tę książkę po przeczytaniu wcześniej "Nie przychodź tu", które oceniłam dość wysoko i trzymało mnie w napięciu jak thriller. Tutaj jednak trochę się rozczarowałam. Ciekawy jest jedynie koncept powieści, ponieważ zastanawiamy się jako czytelnicy nie tylko kto zabił, ale rówież kto umarł. Pomysł byłby jeszcze lepszy gdyby nie te wszystkie dramy opisane na 400...

Ciekawa pozycja, pełna przemyśleń autora, piękna Karkonoszy i dreszczyku emocji. Aż zachciało mi się wyruszyć w góry na zachód czy wschód słońca.

Ciekawa pozycja, pełna przemyśleń autora, piękna Karkonoszy i dreszczyku emocji. Aż zachciało mi się wyruszyć w góry na zachód czy wschód słońca.

Orbitowski należy do moich top 3 ulubionych pisarzy jeśli chodzi o budowanie postaci i storytelling w swoich powieściach. "Inna dusza" była pod tym względem doskonała - ktoś mógłby napisać, że za długa, ale bez tego czytelnik nie mógłby się wgryźć w przedstawionych bohaterów. Książka jest naprawdę mocna, momentami wręcz wgniata w fotel, a jak ją odkładałam, to i tak o niej myślałam. Dodatkowe wrażenie robi fakt, że jest inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z lat 90-tych. Sam tytuł również bardzo trafny, autor nie próbuje bawić się w psychologa, nie szuka przyczyn, morderczy zew jest tu podyktowany po prostu "inną duszą".

Orbitowski należy do moich top 3 ulubionych pisarzy jeśli chodzi o budowanie postaci i storytelling w swoich powieściach. "Inna dusza" była pod tym względem doskonała - ktoś mógłby napisać, że za długa, ale bez tego czytelnik nie mógłby się wgryźć w przedstawionych bohaterów. Książka jest naprawdę mocna, momentami wręcz wgniata w fotel, a jak ją odkładałam, to i tak o niej...

Co za wciągająca książka! Nie mogłam się wprost oderwać by poznać zakończenie tej historii. Zarówno bohaterowie, jak i otoczenie i sam dom były opisane w ciekawy sposób i praktycznie w każdym rozdziale czekało czytelnika jakieś zaskoczenie. Dla mnie to jedna z tych powieści, które mają potencjał na ekranizację. Wyobrażam sobie reżyserię Wesa Andersona, Tildę Swinton jako Lenorę, a główna bohaterka to Saoirse Ronan:)

Co za wciągająca książka! Nie mogłam się wprost oderwać by poznać zakończenie tej historii. Zarówno bohaterowie, jak i otoczenie i sam dom były opisane w ciekawy sposób i praktycznie w każdym rozdziale czekało czytelnika jakieś zaskoczenie. Dla mnie to jedna z tych powieści, które mają potencjał na ekranizację. Wyobrażam sobie reżyserię Wesa Andersona, Tildę Swinton jako...