Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak dla mnie książka raczej przeciętna. Już od pierwszego dnia wiedziałam jak potoczą się losy poszczególnych bohaterów i jak Sam wpłynie na zakończenie. Większość wydarzeń jest bardzo przewidywalnych, raczej łatwych do odgadnięcia, nawet dla zwykłego zjadacza chleba. Książka nie jest zbyt rozwijająca, oparta na stereotypach, miejscami nudna. Jedyne co mi się podobało to idea całej powieści i warsztat pisarki autorki. Raczej nie polecam, chyba, że chcesz zmarnować trochę czasu na zwykłą książkę, którą otrąbili bestsellerem, bo autorka sławna. Ta powieść niestety jej nie wyszła, nudna i kiepska.

Jak dla mnie książka raczej przeciętna. Już od pierwszego dnia wiedziałam jak potoczą się losy poszczególnych bohaterów i jak Sam wpłynie na zakończenie. Większość wydarzeń jest bardzo przewidywalnych, raczej łatwych do odgadnięcia, nawet dla zwykłego zjadacza chleba. Książka nie jest zbyt rozwijająca, oparta na stereotypach, miejscami nudna. Jedyne co mi się podobało to...

Bardzo lubię czasem zajrzeć do tej księgi po trochę otuchy i kilka miłych słów. Jest to jedna z moich ulubionych pozycji na dziale: To tylko zły dzień, nie złe życie. Dobre na prezent albo nagrodę dla ambitnego ucznia. Pomaga w trudnych chwilach!

Bardzo lubię czasem zajrzeć do tej księgi po trochę otuchy i kilka miłych słów. Jest to jedna z moich ulubionych pozycji na dziale: To tylko zły dzień, nie złe życie. Dobre na prezent albo nagrodę dla ambitnego ucznia. Pomaga w trudnych chwilach!

Theodore Finch to bohater, który przypomina jedno z moich jaźni. Nie twierdzę, że jestem wariatką, po prostu czasem mam swoje humorki. Wszystko dzięki temu, że jestem tylko trochę dziwna (i może to jest powód, dla którego zakochałam się w tej powieści). Chłopak o wielu twarzach, marzyciel pragnący zmieniać świat swoimi piosenkami, gitarzysta i łobuz. Wariat. Wariat Finch. To on wzbudził we mnie tyle pięknych emocji i wstrząsnął moim umysłem.
Wszystko dlatego, że chciał skoczyć ze szkolnej dzwonnicy, gdzie przez przypadek znalazła się Violet. Dobra uczennica, która od niemal dziewięciu miesięcy nie radzi sobie z życiem. Finch zauroczony dziewczyną namawia ją do zejścia z gzymsu i tym samym ratuje jej życie, a ona odwzajemnia mu się tym samym. Dwójka zagubionych dzieciaków odnajduje bratnie dusze.
Ja zauroczyłam się tą opowieścią. Nie jestem w stanie nawet jej ocenić inaczej niż Cudowna (co jest najcudowniejszym słowem na całym świecie). Nadal mam książkowego kaca i żyję wydarzeniami z tej książki. Tym co przez cały czas czuła Violet, jej rozterkami, wątpliwościami i wszystkimi emocjami. Jej uśmiechem, łzami i szczęściem. Dotąd czuję zadowolenie Fincha, jego humorki, niebieskie i romantyzm. Nadal jestem w wodzie i jestem uczepiona dna, lecz pływam. Zadziwiające jak mocno wpłynęła na mnie ta powieść!
To co mogę przekazać wszystkim czytającym tę opinię to "Twoja kolej". Twoja kolej na przeczytanie historii Fincha i Violet. Jeśli potrzebujesz mocnego kopa albo historii z emocjami - twoja kolej. Czytałam ze łzami w oczach i uśmiechem. Bałam się zamknąć książkę by nie przegapić żadego słowa. Ryczałam i śmiałam się. Nadal nie mogę uwierzyć, że przetrwałam małą depresję i załamanie nerwowę podczas czytania. Zachwyciłam się, płakałam i dygotałam z nerwów. Dla takich historii właśnie żyję! Nie ma słów dla tak pięknych opowieści. A raczej jest tylko jedno. Cudowna.

Theodore Finch to bohater, który przypomina jedno z moich jaźni. Nie twierdzę, że jestem wariatką, po prostu czasem mam swoje humorki. Wszystko dzięki temu, że jestem tylko trochę dziwna (i może to jest powód, dla którego zakochałam się w tej powieści). Chłopak o wielu twarzach, marzyciel pragnący zmieniać świat swoimi piosenkami, gitarzysta i łobuz. Wariat. Wariat Finch....