Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jednym słowem - bełkot.
Ta książka to zbiór, albo raczej potok słów autorki oraz cytowanie autorów czy artystów, bliskich autorce. Bardzo ciężko się czyta. Autorka skacze z tematu na temat, w jednym akapicie przywołuje historie pięćdziesięciu osób, swojej rodziny i jeszcze swoją z dzieciństwa - każda w innym kontekscie.
Sens i wartość książki zaczyna się od jakiejś 4/5 całości, także jak już dobrnie się to fajnych stron to okazuje się, że to koniec.

Jednym słowem - bełkot.
Ta książka to zbiór, albo raczej potok słów autorki oraz cytowanie autorów czy artystów, bliskich autorce. Bardzo ciężko się czyta. Autorka skacze z tematu na temat, w jednym akapicie przywołuje historie pięćdziesięciu osób, swojej rodziny i jeszcze swoją z dzieciństwa - każda w innym kontekscie.
Sens i wartość książki zaczyna się od jakiejś 4/5...

Z tej książki nic nie wynika. To jakby czytanie o sobie, długa retrospekcja siebie. Miało by to sens dla niektórych, ale książka ta była inaczej nagłaśniana. A w tej pozycji osoba nadinteligentna / nadwrażliwa nie dostanie rad czy nawet wskazówek co robić. Na żadne z wymienionych pytań autorka nie daje odpowiedzi. Autorka przez 300 stron pisze o tym samym, o tym jak myśli nad inteligentny, by na sam koniec moc stwierdzić, że i tak nic się z tym nie da zrobić, nie ma rady na to i żyj jak żyjesz, bo taki jesteś.
Podsumowując : Polecam - osobom z otoczenia i rodzinom osób nadintelignetnych, bo można je trochę zrozumieć i np. Nie niszczyć (szczególnie ważne dla rodziców). Nie polecam- osobom nadinteligentnym, po przeczytaniu 300 stón o sobie możesz się załamać

Z tej książki nic nie wynika. To jakby czytanie o sobie, długa retrospekcja siebie. Miało by to sens dla niektórych, ale książka ta była inaczej nagłaśniana. A w tej pozycji osoba nadinteligentna / nadwrażliwa nie dostanie rad czy nawet wskazówek co robić. Na żadne z wymienionych pytań autorka nie daje odpowiedzi. Autorka przez 300 stron pisze o tym samym, o tym jak myśli...