Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Boska proporcja" Piotra Borlika to kryminalna powieść, której fabuła zaczyna się od znalezienia makabrycznie zaaranżowanych zwłok dziewczyny w zamkniętej palmiarni Parku Oliwskiego. Autor prowadzi czytelnika przez labirynt zdarzeń, gdzie głównym tropem jest śledztwo komisarza Agaty Stec i współpraca z jej bratem, psychologiem Arturem Kamińskim.

Jednym z najmocniejszych punktów tej powieści jest niezwykle plastyczny język, który pozwala na wyobrażenie sobie każdego szczegółu zbrodni. Borlik umiejętnie łączy wątki makabryczności z estetyką, tworząc atmosferę, która przyciąga czytelnika od pierwszych stron. Jednakże, pomimo tego, "Boska proporcja" nie jest pozbawiona pewnych mankamentów.

Narracja ukazuje Agatę Stec jako nietypową postać, walczącą z własnymi demonami i przekleństwami. Jej relacje z otoczeniem, szczególnie w środowisku zdominowanym przez mężczyzn, dodają powieści nuty autentyzmu. Niestety, brakuje głębokiego rozwinięcia postaci, co sprawia, że czytelnikowi trudno się z nimi utożsamić.

Wątek psychologiczny, związany z postacią Artura Kamińskiego, to ciekawy dodatek, jednakże nie jest w pełni wykorzystany. Choć autor zaznacza różnice między rodzeństwem, ich współpraca nie wnosi wielu nowych elementów do rozwoju fabuły. Brak silniejszego powiązania między głównymi bohaterami pozostawia niedosyt.

"Boska proporcja" posiada momenty naprawdę wciągające, jednakże tempo narracji nie jest równomierne. Powieść momentami traci na intensywności, co wpływa na utrzymanie emocji czytelnika. Dodatkowo, zakończenie, mimo że zaskakujące, wydaje się być pospieszone i nieco nieprzemyślane.

Podsumowując, "Boska proporcja" Piotra Borlika to kryminalna opowieść, która oferuje mieszankę makabrycznych detali z estetyką, choć nie bez pewnych niedociągnięć. Pomimo intrygującej fabuły, niedostateczne rozwinięcie postaci i nierównomierne tempo wpływają na ostateczną ocenę. Zasługuje ona na 5/10, będąc interesującym, lecz niedoskonałym dziełem.

"Boska proporcja" Piotra Borlika to kryminalna powieść, której fabuła zaczyna się od znalezienia makabrycznie zaaranżowanych zwłok dziewczyny w zamkniętej palmiarni Parku Oliwskiego. Autor prowadzi czytelnika przez labirynt zdarzeń, gdzie głównym tropem jest śledztwo komisarza Agaty Stec i współpraca z jej bratem, psychologiem Arturem Kamińskim.

Jednym z najmocniejszych...

"The Bad Habits" autorstwa Nathalie Hyde to lektura, która niestety nie spełniła moich oczekiwań. Pomimo ciekawego pomysłu na historię, pozostawia wiele do życzenia. Ocena, którą muszę jej przyznać, to 1/10.

Jednym z najbardziej irytujących aspektów tej książki jest toksyczność przedstawionych postaci. Aithne Smith i Luke O’Kelly to dwie postacie, które wplątane są w wir destrukcyjnych relacji. To, że główna bohaterka została wychowana na zabójczynię, nie uzasadnia jednak toksycznego charakteru jej postaci. Autorka posunęła się za daleko, kreując postacie, które trudno jest polubić czy zrozumieć. Czytelnik jest zmuszony śledzić ich niezdrowe relacje, co wywołuje jedynie dyskomfort i brak empatii.

Kolejnym mankamentem jest brak dbałości o poprawność gramatyczną. Niechlujne konstrukcje zdań i błędy gramatyczne występują na każdym etapie książki, co zakłóca płynność czytania. To nie tylko zaniedbanie ze strony autorki, ale również zaniedbanie ze strony redakcji, której zadaniem jest dbanie o jakość tekstu.

Powtarzające się schematy również zasługują na krytykę. Fabuła zdaje się tkwić w stagnacji, a czytelnikowi brakuje świeżości w każdym kolejnym rozdziale. Brak innowacyjności w kreowaniu historii prowadzi do uczucia znudzenia i przewidywalności.

Dodatkowo, ukazywanie toksycznych relacji jako coś pociągającego czy fascynującego, zamiast potępiającego, jest moralnie wątpliwe. Autorka nie potrafiła zrównoważyć tematu, by przekazać czytelnikowi jakiekolwiek wartościowe przesłanie.

Styl pisania Nathalie Hyde również pozostawia wiele do życzenia. Tekst jest niewyważony, a opisy i dialogi są nieco nadęte. Czytelnik często może odczuwać trudności z identyfikacją się z bohaterami, co wynika z chaotycznej narracji autorki.

Podsumowując, "The Bad Habits" nie jest lekturą, którą mogę polecić. Zbyt wiele minusów przeważa nad ewentualnymi atutami. Mam nadzieję, że przyszłe dzieła Nathalie Hyde będą bardziej przemyślane i starannie skomponowane.

"The Bad Habits" autorstwa Nathalie Hyde to lektura, która niestety nie spełniła moich oczekiwań. Pomimo ciekawego pomysłu na historię, pozostawia wiele do życzenia. Ocena, którą muszę jej przyznać, to 1/10.

Jednym z najbardziej irytujących aspektów tej książki jest toksyczność przedstawionych postaci. Aithne Smith i Luke O’Kelly to dwie postacie, które wplątane są w wir...

"Coś na osłodę" Kristen Callihan to powieść, która wplątuje czytelnika w emocjonalne labirynty postaci i ich skomplikowanych relacji. Choć historia ma swoje momenty, niestety nie udaje jej się w pełni wykorzystać swojego potencjału, co odbija się na ostatecznej ocenie – 5/10.

Emma, była gwiazda serialu, staje przed trudnym zadaniem odbudowy swojego życia po nagłej utracie roli i bolesnym rozstaniu z chłopakiem. Kristen Callihan zabiera nas w podróż do Rosemont, malowniczej posiadłości w Kalifornii, gdzie bohaterka szuka spokoju i odnajduje Luciana Osmonda, wnuka właścicielki posiadłości.

Lucian, postać tajemnicza i pełna sprzeczności, budzi zainteresowanie czytelnika. Jednakże, mimo potencjalnie fascynującej chemii między bohaterami, opowieść zdaje się gubić w tle ich wewnętrznych konfliktów. Momentami brakuje głębi i konsekwencji, co sprawia, że trudno całkowicie zaangażować się emocjonalnie w losy głównych bohaterów.

Warto zaznaczyć, że autorka stworzyła kilka ciekawych scen, zwłaszcza tych, w których Emma i Lucian starają się utrzymać dystans, a jednocześnie nie potrafią oprzeć się wzajemnemu przyciąganiu. Wspólne pluskanie się nago w basenie i dostarczanie pysznych wypieków to momenty, które dodają powieści lekkości i humoru.

Jednakże, mimo tych pozytywnych akcentów, "Coś na osłodę" niestety nie spełnia wszystkich oczekiwań. Czytelnik może odczuć brak głębokiej eksploracji emocji bohaterów oraz nieco przewidywalny rozwój wątku miłosnego. Pomimo pewnych ułomności, powieść może zaspokoić miłośników lekkich romansów, choć z pewnością nie zaliczy się do klasyki gatunku.

"Coś na osłodę" Kristen Callihan to powieść, która wplątuje czytelnika w emocjonalne labirynty postaci i ich skomplikowanych relacji. Choć historia ma swoje momenty, niestety nie udaje jej się w pełni wykorzystać swojego potencjału, co odbija się na ostatecznej ocenie – 5/10.

Emma, była gwiazda serialu, staje przed trudnym zadaniem odbudowy swojego życia po nagłej utracie...

"Jakiej śmierci najbardziej się boisz" to lektura początkowo lekka i niezobowiązująca, by szybko przemienić się w pełnoprawny horror duszący strachem. Natasha Preston daje w łeb czytelnikowi od pierwszych stron, gdy mieszkańcy uroczego rybackiego miasteczka zaczynają przesyłać sobie mema, a ich najgorsze koszmary stają się rzeczywistością.

Powieść ta ma niewątpliwie dar wzbudzania dreszczy na skórze, a atmosfera grozy jest utrzymywana przez całą historię. Jednak, podobnie jak w każdym dobrym thrillerze, istnieją pewne momenty, gdzie emocje mogłyby być wyczarowane jeszcze mocniej.

Natasha Preston bierze czytelnika za rękę i wprowadza go do mrocznego świata lęków, jakie skrywają mieszkańcy miasteczka. Niestety, pomimo tego, bohaterowie czasami zdają się być bardziej kartonowi niż rzeczywiści. Główna postać, Izzy, próbuje stanąć w obronie swoich koleżanek i kolegów przed śmiercią, ale jej motywacje bywają czasem jak zagadki bez odpowiedzi. Bardziej pogłębiona eksploracja psychologii postaci z pewnością by się przydała.

Fabuła, choć wciągająca, od czasu do czasu traci swój rytm. Niektóre wątki są rozgrywane zbyt pobieżnie, a momenty naprężenia przerywane są chwilami nieco wolniejszymi. Co więcej, istnieje pewna doza przewidywalności, która sprawia, że czytelnik czasami czuje się jakby znał już zakończenie.

Mimo tych zastrzeżeń, "Jakiej śmierci najbardziej się boisz" to wciągający thriller psychologiczny, który trzyma w napięciu. Choć nie wszystko jest perfekcyjne, i nie każda zagadka rozwiązana, książka ta dostarcza wystarczająco dużo emocji i niepokoju, by zasłużyć na uznanie. W skali od 1 do 10, ocena 6 to sprawiedliwe uznanie dla wysiłku i potencjału tej opowieści.

Wielki plus za zakończenie!

"Jakiej śmierci najbardziej się boisz" to lektura początkowo lekka i niezobowiązująca, by szybko przemienić się w pełnoprawny horror duszący strachem. Natasha Preston daje w łeb czytelnikowi od pierwszych stron, gdy mieszkańcy uroczego rybackiego miasteczka zaczynają przesyłać sobie mema, a ich najgorsze koszmary stają się rzeczywistością.

Powieść ta ma niewątpliwie dar...

"Devilish Game" Amelii Kowalskiej to niestety lektura, która pozostawia wiele do życzenia. Nie sposób ukryć, że ta powieść obfituje w wiele błędów, które sprawiają, że czytelnik może poczuć się rozczarowany.

Jednym z najważniejszych problemów tej książki jest promowanie toksycznych relacji. Główna bohaterka, Madison Evans, znajduje się w trudnym okresie życia, a autor próbuje przekazać, że jedyną odpowiedzią na jej problemy jest romans z bezczelnym Noahem Woodsem. To podejście jest nie tylko naiwne, ale również niebezpieczne, ponieważ sugeruje, że toksyczne związki mogą być wyjściem z trudności. W obliczu tego, Madison staje się postacią niewiarygodną, a czytelnik nie jest w stanie zrozumieć jej wyborów ani sympatyzować z nią.

Brak głębi bohaterów to kolejny problem tej książki. Madison i pozostałe postacie pozostają płaskie i niewyraziste. Ich motywacje, zachowania i ewolucja przez całą historię są mało przekonujące. Czytelnik nie ma możliwości zbudowania więzi emocjonalnej z żadnym z bohaterów, co powinno być kluczowym elementem w każdej dobrej powieści.

Dodatkowo styl autorki jest trudny do zniesienia. Narracja jest chaotyczna, dialogi są nienaturalne, a opisy są nadmiernie rozwlekłe. Ponadto, niezrozumiałe jest, dlaczego autorka decyduje się na powtarzanie całych scen w różnych fragmentach powieści (sceny w łazience bohaterki). To tylko dodatkowo utrudnia czytanie i wprowadza chaos do narracji.

Podsumowując książka ta dla młodego odbiorcy może okazać się dosyć niebezpieczna. Nie pokazuje, że w kryzysie powinniśmy szukać profesjonalnej pomocy, a alkohol i narkotyki nie rozwiążą naszych problemów. Tak samo jak wdawanie się w relację, które są dla nas toksyczne. Pomimo że jest to fikcja literacka, młodzi odbiorcy często mocno utożsamiają się z bohaterami, dlatego warto czasami zastanowić się nad przesłaniem, jakie niesie za sobą twórczość, którą sprzedajemy.

"Devilish Game" Amelii Kowalskiej to niestety lektura, która pozostawia wiele do życzenia. Nie sposób ukryć, że ta powieść obfituje w wiele błędów, które sprawiają, że czytelnik może poczuć się rozczarowany.

Jednym z najważniejszych problemów tej książki jest promowanie toksycznych relacji. Główna bohaterka, Madison Evans, znajduje się w trudnym okresie życia, a autor...

"Reina Roja" Juana Gómeza-Jurado to spektakularny thriller, który zapiera dech w piersiach od pierwszej strony do ostatniej. Ta książka, będąca pierwszym tomem bestsellerowej serii, zyskała ogromną popularność w Hiszpanii, i to z zupełnie zrozumiałych powodów.

Historia rozpoczyna się od tajemniczego morderstwa, które jawi się jako absolutnie niemożliwe do rozwiązania. Syn prezeski jednego z najważniejszych banków w kraju zostaje zamordowany w ekskluzywnej willi w Madrycie. Zabójca pozostawia za sobą zupełnie zerowe ślady, pomimo że budynek był pełen środków bezpieczeństwa. Sytuacja jest na tyle skomplikowana, że policja nie ma żadnych poszlak i nie wie, od czego zacząć.

W tym momencie poznajemy głównego bohatera, inspektora Jona Gutiérreza, który godzi się na niekonwencjonalną współpracę z enigmatyczną Antonią Scott. Scott nie jest policjantką, ale jej niezwykła inteligencja i zdolność rozwiązywania zawiłych zagadek kryminalnych sprawiają, że jest uważana za najinteligentniejszą osobę na świecie. Ta niekonwencjonalna para staje przed zadaniem rozwiązania tej niezwykle złożonej i tajemniczej sprawy.

Największym atutem "Reina Roja" jest wyraziste i rozbudowane przedstawienie głównych bohaterów. Jon Gutiérrez jest postacią, którą można lubić, sympatyzować z nią i emocjonalnie angażować się w jego losy. Antonia Scott jest równie intrygująca, a jej osobowość i umiejętności robią na czytelniku ogromne wrażenie.

Warto również zaznaczyć, że autor umiejętnie buduje napięcie w trakcie całej narracji, nie dając czytelnikowi ani chwili wytchnienia. Rozwój fabuły jest pełen zwrotów akcji, które zaskakują i trzymają w napięciu. Nie brakuje także elementów psychologicznych, które dodają głębi postaciom i sytuacjom.

Jednakże, mimo że "Reina Roja" to fascynujący thriller, który trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, nie jest bez wad. Niektóre rozwiązania fabularne mogą wydawać się nieco przesadzone, a niektóre wątki mogłyby być bardziej rozwinięte. Ponadto, pomimo że zakończenie jest satysfakcjonujące, mogło być bardziej zaskakujące.

Podsumowując, "Reina Roja" Juana Gómeza-Jurado to książka, która zasługuje na uwagę miłośników thrillerów. To pełna napięcia, intrygująca historia z niezwykle przekonującymi bohaterami. Pomimo pewnych niedoskonałości w fabule, jest to pozycja, którą warto przeczytać, a serię warto śledzić. Ocena 8/10 to zasłużona pochwała dla tej udanej hiszpańskiej sensacji literackiej.

"Reina Roja" Juana Gómeza-Jurado to spektakularny thriller, który zapiera dech w piersiach od pierwszej strony do ostatniej. Ta książka, będąca pierwszym tomem bestsellerowej serii, zyskała ogromną popularność w Hiszpanii, i to z zupełnie zrozumiałych powodów.

Historia rozpoczyna się od tajemniczego morderstwa, które jawi się jako absolutnie niemożliwe do rozwiązania. Syn...

Recenzja książki "Fable" Adrienne Young - Oryginalność na tle mętnych fal

"Pośród słów tkwiących w morskim mgle, powieść "Fable" Adrienne Young próbuje przepłynąć przez spienioną wodę literackiego świata. Niestety, nawet wśród niebezpiecznych złodziei i wiatru zawieszonych w oczach czytelników, ta historia napotyka na swoje własne przeszkody. W choćby próbie oceny z perspektywy twórczości, wyłania się jedynie ocena 5/10, która odzwierciedla zarówno pewne wartości, jak i wątpliwości."

Autorka zabiera nas w świat, gdzie morze jest głównym antagonizmem. Mimo że tło jest z pewnością wciągające, sam opis tej morskiej krainy pozostawia wiele do życzenia. Adrienne Young stworzyła atmosferę niebezpieczeństwa i pirackiego ducha, jednak w ślad za tym idą niedopowiedzenia i niewystarczająco rozbudowane konteksty.

Największym mankamentem "Fable" jest z pewnością tłumaczenie. W momencie, gdy język ma odzwierciedlić piękno i napięcie tego świata, tłumaczenie wprowadza chaos. Dialogi brzmią jak mdłe echa oryginału, zatracając w sobie subtelności i emocje. To jak próba opisania fali za pomocą martwej wody.

Co więcej, bohaterowie są tak płasko zarysowani, jak kontury na mapie morskiej. Fable, główna postać, miała szansę stać się postacią pełną głębi, ale jej rozwój pozostaje jedynie widmem tego, co mogłoby być. Jej relacje z innymi postaciami są przewidywalne, a dynamiczność ich relacji pozostawia wiele do życzenia. Nawet namiętność, która rozwija się między Fable a Westem nie może natchnąć czytelnika.

Wątek fabularny próbuje pokazać walkę o przetrwanie i odnalezienie samego siebie w brutalnym świecie. Niemniej jednak budowanie napięcia jest przerywane niewłaściwym tempem i momentami, które mogą zirytować. Czytelnik jest wciągany w wir konfliktów, ale zamiast emocji budzi się pewna obojętność.

Mimo tych negatywnych aspektów "Fable" nie jest totalną katastrofą. W książce tkwi pewien potencjał, niestety zagubiony w morskiej głębinie niedopracowania. Podobnie jak złoto ukryte na dnie oceanu, wartość tam jest, ale trudno ją odnaleźć. Ostatecznie, ocena 5/10 wydaje się być sprawiedliwym osądem, biorąc pod uwagę oryginalność pomysłu i niestety, jego wykonanie."

Tak więc, "Fable" Adrienne Young jako opowieś o skarbach ukrytych na oceanicznym dnie - zasługuje na pewien szacunek za próbę, ale ciągle trzeba kopać, by znaleźć prawdziwą wartość.

Recenzja książki "Fable" Adrienne Young - Oryginalność na tle mętnych fal

"Pośród słów tkwiących w morskim mgle, powieść "Fable" Adrienne Young próbuje przepłynąć przez spienioną wodę literackiego świata. Niestety, nawet wśród niebezpiecznych złodziei i wiatru zawieszonych w oczach czytelników, ta historia napotyka na swoje własne przeszkody. W choćby próbie oceny z...

🕵️‍♂️🔍 "Kozioł" - Mroczne Zagadki i Historie Pionierów 🏛️🔦

Przemysław Kowalewski w "Kozioł" zaprasza nas w podróż do Szczecina lat 50., gdzie niewytłumaczalna epidemia zaczyna pożerać ludzi, a historia ukryta głęboko w przeszłości staje się kluczem do rozwiązania zagadki. Autor tworzy niepokojący obraz miasta nawiedzonego przez tajemniczą infekcję, która niszczy organizmy ofiar w ekspresowym tempie. 🦠🏥

Porucznik Ugne Galant staje na czele zespołu milicjantów, których celem jest odkrycie źródła tej zagłady. "Kozioł" wciąga nas w świat pełen mrocznych sekretów, nierozwiązanych spraw i niewypowiedzianych historii. Autor zręcznie miesza elementy kryminału i thrilleru, ukazując działania śledczych i ich osobiste walki z demonami przeszłości. 🕵️‍♀️📚

Kowalewski kreuje napięcie i atmosferę, która ciągnie czytelnika w głąb intrygującego śledztwa. Jednakże, mimo że historia wciąga i ukazuje zawiłości ludzkiej natury, momentami można odczuć nieco rozproszenie w narracji. Postacie, choć dobrze skonstruowane, mogą czasem pozostać w cieniu mrocznych wydarzeń i tajemniczych związków. 🧩🔎

Pomimo tego, "Kozioł" zasługuje na uznanie za twórcze podejście do kryminalnej zagadki, wprowadzając nas w świat zdominowany przez niewidzialnego wroga i ludzką determinację w odkrywaniu prawdy. Ta książka otrzymuje ocenę 6/10 za intrygujący pomysł, choć momentami mogą nasilić się potrzeby więcej wniknięcia w psychologię postaci. 📜📚

Przemysław Kowalewski, autor "Kozioła", udowadnia swój talent w konstruowaniu mrocznych i intrygujących historii. Jego umiejętność tworzenia atmosfery i połączenia elementów kryminalnych z tajemniczymi aspektami przeszłości zasługuje na uznanie. 🔦🌆

🕵️‍♂️🔍 "Kozioł" - Mroczne Zagadki i Historie Pionierów 🏛️🔦

Przemysław Kowalewski w "Kozioł" zaprasza nas w podróż do Szczecina lat 50., gdzie niewytłumaczalna epidemia zaczyna pożerać ludzi, a historia ukryta głęboko w przeszłości staje się kluczem do rozwiązania zagadki. Autor tworzy niepokojący obraz miasta nawiedzonego przez tajemniczą infekcję, która niszczy organizmy...

"Krew Niewinnych" autorstwa Mitchella Hogana to powieść pełna mrocznej magii, zemsty i walki o przetrwanie. Hogan zanurza czytelników w skomplikowanym świecie, gdzie inwazja i zniszczenie przybierają różne oblicza.

Mitchell Hogan, utalentowany pisarz fantasy, w swojej książce kreuje wizjonerski świat, w którym magia, intrygi polityczne i walka o wolność tworzą tło dla dramatycznych wydarzeń. Jego zdolność do malowania barwnych opisów i tworzenia złożonych postaci przyciąga uwagę czytelników.

Główny bohater, Caldan, jest postacią pełną sprzeczności - zdolnym czarodziejem, który staje w obliczu masakry i konieczności ocalenia niewinnych. Jego wewnętrzna walka między pragnieniem zemsty a potrzebą ochrony sprawia, że czytelnicy mogą się utożsamić z jego dylematami.

"Krew Niewinnych" oferuje unikalny pomysł na magię oraz interesujący konflikt między różnymi frakcjami w świecie książki. Jednakże, choć historia jest pełna potencjału, momentami narracja może być nieco rozproszona, co wpływa na ogólny odbiór książki.

Mitchell Hogan to utalentowany autor fantasy, którego umiejętność kreowania skomplikowanych światów i postaci z pewnością przyciąga miłośników tego gatunku. Jego zdolność tworzenia napięcia i prowadzenia czytelnika przez intrygujące intrygi jest niezaprzeczalna.

Podsumowując, "Krew Niewinnych" to opowieść pełna mrocznej magii i walki o przetrwanie, z głównym bohaterem stojącym w obliczu trudnych wyborów. Choć momentami narracja może być nieco nierówna, książka ta wciąga w świat pełen tajemnic i konfliktów. Ocena 5/10.

"Krew Niewinnych" autorstwa Mitchella Hogana to powieść pełna mrocznej magii, zemsty i walki o przetrwanie. Hogan zanurza czytelników w skomplikowanym świecie, gdzie inwazja i zniszczenie przybierają różne oblicza.

Mitchell Hogan, utalentowany pisarz fantasy, w swojej książce kreuje wizjonerski świat, w którym magia, intrygi polityczne i walka o wolność tworzą tło dla...

Przebudzenie to najnowsza powieść Nory Roberts, która opowiada historię Breen Siobhan Kelly, młodej kobiety, która odkrywa, że jest potomkinią starożytnej irlandzkiej linii szamanek.

Breen jest zwykłą dziewczyną, która pracuje jako nauczycielka. Pewnego dnia odkrywa, że ma zdolność widzenia przyszłości. Zaczynają się jej też śnić dziwne sny, w których pojawia się tajemniczy mężczyzna.

Breen postanawia dowiedzieć się więcej o swoich zdolnościach i o swoim pochodzeniu. Wyrusza do Irlandii, gdzie poznaje swoją rodzinę i dowiaduje się o swojej prawdziwej tożsamości.

Przebudzenie to powieść wciągająca i pełna zwrotów akcji. Roberts dobrze buduje napięcie i prowadzi czytelnika przez kolejne etapy historii. Bohaterowie są dobrze wykreowani i ciekawi.

Jednak powieść ma też kilka wad. Przede wszystkim uważam, że fabuła jest zbyt przewidywalna. Większość zwrotów akcji jest bardzo oczywista i łatwo można je przewidzieć. To sprawia, że powieść jest mniej interesująca i wciągająca.

Po drugie, zakończenie jest rozczarowujące. Nie jestem zadowolony z tego, jak autorka rozwiązała wątki fabularne. Niektóre rzeczy wydają się sztuczne i niespójne.

Ogólnie rzecz biorąc, Przebudzenie to dobra powieść, ale nie jest to arcydzieło. Polecam ją fanom Nory Roberts i miłośnikom fantasy.

Oto kilka dodatkowych rzeczy, które podobały mi się w powieści:

- Autorka świetnie opisuje krajobraz Irlandii.
- Bohaterowie są dobrze wykreowani i ciekawi.
- Powieść porusza ważne tematy, takie jak miłość, rodzina i dziedzictwo.

Oto kilka rzeczy, które mi się nie podobały w powieści:

- Fabuła jest czasami zbyt przewidywalna.
- Zakończenie jest rozczarowujące.

Przebudzenie to najnowsza powieść Nory Roberts, która opowiada historię Breen Siobhan Kelly, młodej kobiety, która odkrywa, że jest potomkinią starożytnej irlandzkiej linii szamanek.

Breen jest zwykłą dziewczyną, która pracuje jako nauczycielka. Pewnego dnia odkrywa, że ma zdolność widzenia przyszłości. Zaczynają się jej też śnić dziwne sny, w których pojawia się...

"Strzygoń" to powieść napisana przez Artura Żurka, polskiego pisarza, który eksploruje mroczne i tajemnicze wątki w swojej twórczości. Jego styl pisania charakteryzuje się budowaniem napięcia i atmosfery grozy, wprowadzając czytelnika w świat niepewności.

W pensjonacie Strzygoń na wschodnich rubieżach Polski, odosobniony pisarz kończy pracę nad swoją książką. Jednak spokój zostaje zakłócony przez przyjazd małżeństwa z Krakowa, które pragnie spędzić kilka dni w otoczeniu dzikiej przyrody. Nagła nawałnica zamyka wszystkich w pensjonacie, odciętych od świata zewnętrznego. Sytuacja staje się coraz bardziej napięta, zwłaszcza gdy pojawiają się niespodziewani goście. Kiedy ktoś ginie, podejrzenia padają na wszystkich.

"Strzygoń" oferuje mieszankę tajemnicy, trudnych relacji między bohaterami i elementów nadprzyrodzonych. Autor stara się zbudować atmosferę niepokoju i zagadki, co może przyciągnąć czytelników poszukujących dreszczyku emocji.

Niestety, ocena tej książki wynosi 3/10, głównie z powodu kilku istotnych wad. Fabuła powieści "Strzygoń" prowadzi donikąd i sprawia wrażenie chaotycznej. Brak spójności i logicznego rozwoju wydarzeń sprawia, że czytelnik ma trudności ze zrozumieniem, o co tak naprawdę chodzi w historii. Wprowadzone wątki często nie są odpowiednio rozwinięte, co powoduje poczucie niekompletności i braku satysfakcji.
Dodatkowo postacie w książce również przynoszą rozczarowanie. Ich zachowanie jest często niezrozumiałe i niekonsekwentne, co utrudnia identyfikację czytelnika z nimi. Niektóre postacie mogą wywoływać frustrację i irytację, a ich działania wydają się pozbawione sensu lub logicznego uzasadnienia.
Również wyjaśnienie całej historii i tajemnic związanych z pensjonatem Strzygoń jest niesatysfakcjonujące. Autor nie dostarcza wystarczająco przekonujących odpowiedzi na pytania czytelników, pozostawiając wiele wątków nierozwiązanych lub słabo wyjaśnionych. To może prowadzić do poczucia niedosytu i braku pełnego zrozumienia.

Artur Żurek, choć eksperymentuje z gatunkiem literackim, niestety nie dostarcza pełnej satysfakcji czytelnikom w przypadku "Strzygonia". Mimo pewnych ciekawych pomysłów i chwilowych momentów napięcia, powieść nie spełnia oczekiwań i pozostawia niedosyt.

Dla miłośników mrocznych opowieści i atmosfery grozy "Strzygoń" może być interesującą lekturą, ale warto mieć świadomość jej ograniczeń. Choć autor stara się stworzyć niepokojącą i intrygującą historię, nie udaje mu się dostarczyć pełnego zadowolenia czytelnikowi. Brak spójności w fabule, denerwujące postacie i niesatysfakcjonujące wyjaśnienie historii stanowią istotne wady tej powieści.

"Strzygoń" to powieść napisana przez Artura Żurka, polskiego pisarza, który eksploruje mroczne i tajemnicze wątki w swojej twórczości. Jego styl pisania charakteryzuje się budowaniem napięcia i atmosfery grozy, wprowadzając czytelnika w świat niepewności.

W pensjonacie Strzygoń na wschodnich rubieżach Polski, odosobniony pisarz kończy pracę nad swoją książką. Jednak spokój...

"Głód" to horror autorstwa Marcina Majchrzaka, który obiecuje wciągającą podróż do mrocznego świata Bieszczad. Opowieść skupia się na dwójce nowych znajomych, Tomasza i Natalii, którzy postanawiają porzucić swoje codzienne życie i udać się na wycieczkę w góry. Niestety, ich spokojna podróż zostaje zakłócona przez nagłe opady śniegu, które zmuszają ich do szukania schronienia w pensjonacie. Tam odkrywają, że nie są jedynymi gośćmi i stają twarzą w twarz ze swoimi najgorszymi lękami.

Niestety, choć zapowiada się obiecująco, "Głód" nie spełnia oczekiwań. Brakuje mu nie tylko grozy, która mogłaby napędzić czytelnika strachem, ale także wiarygodnych i przekonujących bohaterów. Tomasz i Natalia okazują się denerwującymi postaciami, które trudno jest polubić lub odczuwać z nimi empatię. Ich działania i decyzje często wydają się nieracjonalne i irytujące, co utrudnia czytanie i utrzymanie zainteresowania fabułą.

Marcin Majchrzak, jako autor, stara się zbudować napięcie i atmosferę grozy, ale niestety nie udaje mu się to w pełni. Opady śniegu i nieznane postaci w pensjonacie mogłyby stworzyć idealne tło dla niepokojących wydarzeń, jednak brakuje im odpowiedniego rozwinięcia i znaczenia w kontekście fabuły. Czytelnik oczekuje zaskakujących zwrotów akcji i trzymającej w napięciu intrygi, ale niestety otrzymuje jedynie powierzchowną historię, która nie zdoła go porwać.

Pomimo tych wad, warto zauważyć, że styl pisarski autora jest płynny i czytelny. Opisy krajobrazów Bieszczad są dobrze przedstawione, co daje czytelnikowi pewne poczucie atmosfery i otoczenia. Jednakże sama fabuła i rozwój postaci pozostawiają wiele do życzenia.

Podsumowując, "Głód" Marcin Majchrzak to horror, który niestety nie rozwija swojego potencjału. Brak grozy, denerwujący bohaterowie i słaba intryga sprawiają, że książka traci swoją przewidywaną atrakcyjność. Mimo kilku pozytywnych aspektów nie jestem w stanie polecić tej pozycji jako udanej lektury dla miłośników gatunku.

"Głód" to horror autorstwa Marcina Majchrzaka, który obiecuje wciągającą podróż do mrocznego świata Bieszczad. Opowieść skupia się na dwójce nowych znajomych, Tomasza i Natalii, którzy postanawiają porzucić swoje codzienne życie i udać się na wycieczkę w góry. Niestety, ich spokojna podróż zostaje zakłócona przez nagłe opady śniegu, które zmuszają ich do szukania...

"Gołąb i wąż" to powieść pełna tajemnic, magii i walki o przetrwanie. Jednak mimo obiecującego wstępu, książka niestety nie spełnia wszystkich oczekiwań.

Najbardziej irytującym aspektem tej historii są bohaterowie. Louise, główna bohaterka, często podejmuje irracjonalne decyzje, które wydają się nieprzemyślane i nieodpowiednie do sytuacji. Jej działania potrafią być frustrujące, a niektóre z jej wyborów wydają się być bardziej wynikiem potrzeby wprowadzenia dramatu niż logicznych działań.

Kolejnym rozczarowaniem są momenty, w których fabuła staje w miejscu i zanurza czytelnika w nudnych wątkach. Opisy i dialogi mogą być zbyt rozwlekłe, co powoduje spowolnienie tempa narracji i trudności w utrzymaniu zainteresowania czytelnika.

Mimo tych wad książka posiada pewne mocne strony. Świat stworzony przez autorkę jest interesujący, a wątek walki między wiedźmami a Kościołem zapewnia pewne napięcie i intrygę. Również relacja między Louise a Reidem, mimo swoich wad, ma pewien potencjał i przyciąga uwagę czytelnika.

Dodatkowo, Shelby Mahurin, autorka "Gołębia i węża", jest znaną pisarką fantasy, która odniosła sukces swoją debiutancką serią. Jej talent w kreowaniu magicznych światów i tworzeniu emocjonujących relacji między postaciami, szkoda, że w tej pozycji się to nie udało. Pomimo niektórych niedociągnięć, Mahurin potrafi dostarczyć czytelnikowi chwile suspensu i wciągające fragmenty.

Podsumowując, "Gołąb i wąż" to powieść, która ma swoje momenty, ale niestety również wiele niedociągnięć. Nudne wątki i irytujący bohaterowie wpływają na ogólne wrażenie z lektury. Jednak, dzięki interesującemu światu i potencjałowi relacji między głównymi bohaterami, książka może przyciągnąć czytelników poszukujących mrocznego fantasy i romansu. Shelby Mahurin, jako utalentowana autorka, z pewnością ma potencjał do dalszego rozwoju i tworzenia intrygujących historii.

"Gołąb i wąż" to powieść pełna tajemnic, magii i walki o przetrwanie. Jednak mimo obiecującego wstępu, książka niestety nie spełnia wszystkich oczekiwań.

Najbardziej irytującym aspektem tej historii są bohaterowie. Louise, główna bohaterka, często podejmuje irracjonalne decyzje, które wydają się nieprzemyślane i nieodpowiednie do sytuacji. Jej działania potrafią być...

"W cieniu Babiej Góry" to książka, która wprowadza nas do malowniczej Zawoi, gdzie główna bohaterka Baśka Zajda, zmęczona życiem i trudami, powraca w poszukiwaniu ukojenia. Jednak jej powrót nie przynosi spokoju, ponieważ odkrywa martwe ciało swojej najlepszej przyjaciółki, Izy. Wybuch skandalu, w który zamieszany jest Artur, były chłopak Izy i dawna miłość Baśki, wymaga szybkiego rozwiązania. Wraz z plotkami w mediach, górskim wiatrem i echem tajemnic, które przeszłość skrywa na Babią Górę, Baśka odkrywa związek między śmiercią Izy a katastrofą lotniczą sprzed lat.

Plusy książki:
- Lokalny koloryt: Akcja rozgrywa się w malowniczej Zawoi, co dodaje powieści lokalnego uroku i wprowadza czytelnika w specyficzny klimat górskiej społeczności.
- Atmosfera tajemnicy: Książka wpleciona jest w intrygującą atmosferę tajemnicy, gdzie starannie skrywane sekrety i zdarzenia sprzed lat odkrywane są stopniowo, wzbudzając coraz większe zainteresowanie czytelnika.
- Motyw katastrofy lotniczej wprowadza dodatkową intrygę w fabułę. Tajemnice sprzed lat, związane z tym wydarzeniem, intrygują czytelnika i dodają głębi powieści.

Minusy książki:
- Główna bohaterka, Baśka Zajda, może wywoływać pewne irytacje. Jej postać, choć pełna wewnętrznych demonów, może być czasem nieco drażniąca dla czytelnika.
- Słabe wyjaśnienie morderstw stanowi pewien mankament tej powieści. Choć intryga jest interesująca, rozwiązanie tych zbrodni nie jest dostatecznie przekonujące, pozostawiając pewien niedosyt.
- Warto zaznaczyć, że tempo książki jest raczej wolne. Akcja rozwija się powoli, co może wymagać cierpliwości i wytrwałości ze strony czytelnika. Jednakże ciekawy początek powieści wciąga nas w historię i wzbudza nasze zainteresowanie.
- Dodatkowo, styl pisarski w "W cieniu Babiej Góry" nie spełnia oczekiwań. Jest kiepski i może utrudniać pełne zaangażowanie się w historię oraz oddanie się czytaniu.

"W cieniu Babiej Góry" to książka, która wprowadza nas do malowniczej Zawoi, gdzie główna bohaterka Baśka Zajda, zmęczona życiem i trudami, powraca w poszukiwaniu ukojenia. Jednak jej powrót nie przynosi spokoju, ponieważ odkrywa martwe ciało swojej najlepszej przyjaciółki, Izy. Wybuch skandalu, w który zamieszany jest Artur, były chłopak Izy i dawna miłość Baśki, wymaga...

Plusy książki:
- Bogaty świat: Książka prezentuje niezwykle bogaty i szczegółowy świat inspirowany kulturą Bliskiego Wschodu, który wciąga czytelnika od pierwszych stron.
- Kompleksowe postacie: Książka przedstawia różnorodne postacie, które są dobrze rozwinięte i posiadają swoje motywacje, konflikty i wewnętrzne zmaganie.
- Intrygująca fabuła: Fabuła oferuje polityczne intrygi, magię i tajemnice, co utrzymuje czytelnika w napięciu i ciekawości.
- Ważne tematy: Książka porusza ważne tematy, takie jak tożsamość, przynależność, władza i konflikty między różnymi grupami społecznymi.
- Klimat i atmosfera: Autor umiejętnie tworzy klimatyczne opisy, które wprowadzają czytelnika w atmosferę orientalnego miasta pełnego magii i sekretów.

Minusy książki:
- Powolne tempo: Niektórzy czytelnicy mogą odczuwać, że tempo książki jest powolne, szczególnie w początkowych częściach.
- Skomplikowane nazwy i terminologia: Książka zawiera wiele nazw i terminów związanych z kulturą i mitologią, co może sprawić, że niektórzy czytelnicy będą mieli trudności w ich zrozumieniu i zapamiętaniu.
- Czasami zawiłe opisy: Autor niekiedy używa długich i zawiłych opisów, co może być trudne do śledzenia i prowadzić do utraty koncentracji.
- Brak równowagi w tempie akcji: Część czytelników może odczuwać, że tempo akcji w książce jest nierównomierne. Czasami może być intensywnie i dynamicznie, a innym razem może spowolnić i skoncentrować się na bardziej opisowych fragmentach.
- Przeciążenie informacjami: Książka wprowadza czytelnika w kompleksowy świat, ale czasami może to prowadzić do przeciążenia informacjami. Może być trudno śledzić różne frakcje, relacje polityczne i zawiłości tego świata.

Plusy książki:
- Bogaty świat: Książka prezentuje niezwykle bogaty i szczegółowy świat inspirowany kulturą Bliskiego Wschodu, który wciąga czytelnika od pierwszych stron.
- Kompleksowe postacie: Książka przedstawia różnorodne postacie, które są dobrze rozwinięte i posiadają swoje motywacje, konflikty i wewnętrzne zmaganie.
- Intrygująca fabuła: Fabuła oferuje polityczne...

Plusy książki:
- Fascynujący świat: Książka prezentuje oryginalny i bogaty świat fantasy.
- Intrygująca fabuła: Książka oferuje wciągającą fabułę, pełną intrygi, tajemnic i zwrotów akcji, co utrzymuje czytelnika w napięciu.
- Mistrzowskie opisy: Autor ma talent do tworzenia obrazowych opisów, co pozwala czytelnikowi w pełni wczuć się w świat i atmosferę książki.
- Intrygujące postacie: Książka prezentuje różnorodne postacie, z ich własnymi motywacjami i historiami, co może budzić zainteresowanie i empatię czytelnika.
- Epickie sceny walki: Książka zawiera epickie i dynamiczne sceny walki, które mogą zapewnić czytelnikowi emocjonujące doświadczenia i wrażenia.

Minusy książki:
- Powolne tempo: Niektórzy czytelnicy mogą odczuwać, że tempo książki jest powolne, szczególnie na początku, co może wymagać cierpliwości.
- Skomplikowana fabuła: Fabuła może być skomplikowana i zawierać wiele wątków, co może utrudnić zrozumienie niektórym czytelnikom.
- Brak równowagi pomiędzy akcją a rozwojem postaci: Książka skupia się głównie na akcji, co może sprawić, że niektóre postacie i ich relacje otrzymują mniejsze znaczenie lub są niedostatecznie rozwinięte.

Plusy książki:
- Fascynujący świat: Książka prezentuje oryginalny i bogaty świat fantasy.
- Intrygująca fabuła: Książka oferuje wciągającą fabułę, pełną intrygi, tajemnic i zwrotów akcji, co utrzymuje czytelnika w napięciu.
- Mistrzowskie opisy: Autor ma talent do tworzenia obrazowych opisów, co pozwala czytelnikowi w pełni wczuć się w świat i atmosferę książki.
-...

Plusy książki:
- Intrygujący świat: Seria "Lockwood & Co." oferuje fascynujący świat, w którym duchy i nadprzyrodzone zjawiska są powszechne. Czytelnicy mogą cieszyć się eksploracją tego mrocznego i tajemniczego świata.
- Dynamiczna akcja: Książka oferuje dynamiczną i pełną akcji fabułę. Bohaterowie agencji Lockwood & Co. napotykają niebezpieczeństwa, rozwiązują zagadki i stawiają czoła nadnaturalnym istotom.
- Interakcje między bohaterami: Relacje między członkami agencji Lockwood & Co. są ciekawe i pełne humoru. Czytelnicy mogą cieszyć się dialogami i dynamiką pomiędzy głównymi bohaterami.
- Zagadki i tajemnice: "Krzyczące schody" oferują wiele zagadek i tajemnic do rozwiązania, co utrzymuje czytelników zainteresowanymi fabułą.
- Napięcie i atmosfera: Książka tworzy napięcie i tajemniczą atmosferę, dzięki czemu czytelnicy mogą czuć się wciągnięci w świat pełen nadprzyrodzonych niebezpieczeństw.

Minusy książki:
- Powolne tempo rozpoczęcia: Niektórzy czytelnicy mogą odczuwać, że tempo książki jest początkowo powolne, zanim akcja nabierze pełnego rozpędu.
- Powtarzalność motywów: W książce istnieje pewna powtarzalność motywów i struktury narracyjnej, co niektórym czytelnikom może przeszkadzać.
- Brak głębokiego rozwoju postaci: Niektórzy mogą odczuwać, że postacie nie otrzymują wystarczająco dużo czasu na rozwinięcie i głębsze zbadanie ich tła i osobowości.
- Możliwy brak zbalansowania pomiędzy akcją a eksploracją świata: Część czytelników może odczuwać, że książka skupia się bardziej na akcji niż na eksploracji i rozwoju świata, co może być nieco rozczarowujące dla niektórych.

Plusy książki:
- Intrygujący świat: Seria "Lockwood & Co." oferuje fascynujący świat, w którym duchy i nadprzyrodzone zjawiska są powszechne. Czytelnicy mogą cieszyć się eksploracją tego mrocznego i tajemniczego świata.
- Dynamiczna akcja: Książka oferuje dynamiczną i pełną akcji fabułę. Bohaterowie agencji Lockwood & Co. napotykają niebezpieczeństwa, rozwiązują zagadki i...

Plusy książki:
- Fascynujący świat: Książka prezentuje oryginalny świat fantasy, w którym magia jest ściśle powiązana z krwią. To koncepcja interesująca i intrygująca dla miłośników gatunku.
- "Dziedzictwo krwi" oferuje dynamiczną i pełną akcji fabułę.
- Opisy i atmosfera: Amélie Wen Zhao ma talent do tworzenia obrazowych opisów i budowania atmosfery. Czytelnik może w pełni zanurzyć się w wykreowanym świecie i wizualnie wyobrazić sobie sceny i otoczenie.
- Złożoność postaci: Książka przedstawia postacie o różnorodnych motywacjach i tajemnicach. Nie wszystkie postacie są jednoznacznie dobre lub złe, co dodaje im głębi i sprawia, że czytelnik zastanawia się nad ich prawdziwymi intencjami.
- Tempo narracji: Akcja w "Dziedzictwie krwi" toczy się szybko, a tempo narracji jest dynamiczne. Nie ma zbyt wielu zbędnych wypełniaczy, co utrzymuje czytelnika zainteresowanym historią.

Minusy książki:
- Irytująca główna bohaterka: Jednym z minusów jest irytująca główna bohaterka. Jeśli nie przepadasz za bohaterami, którzy podejmują nierozważne decyzje, są uparte i nie uczą się na błędach, to może cię to irytować.
- Brak głębszego rozwoju postaci: Choć niektóre postacie w książce są złożone, niektóre mogą wydawać się płytkie lub niezbyt dobrze rozwinięte. Czytelnik może odczuć brak głębszego zrozumienia niektórych postaci.
- Przewidywalność fabuły: Pomimo wciągającej fabuły, niektóre elementy historii mogą być przewidywalne. Niektóre zwroty akcji i rozwiązania mogą być łatwo przewidziane przez doświadczonych czytelników.
- Słaby rozwój świata: Chociaż świat fantasy w książce ma potencjał, nie zawsze jest on w pełni wykorzystany. Niektóre aspekty mogłyby być lepiej wyjaśnione lub bardziej rozbudowane.

Plusy książki:
- Fascynujący świat: Książka prezentuje oryginalny świat fantasy, w którym magia jest ściśle powiązana z krwią. To koncepcja interesująca i intrygująca dla miłośników gatunku.
- "Dziedzictwo krwi" oferuje dynamiczną i pełną akcji fabułę.
- Opisy i atmosfera: Amélie Wen Zhao ma talent do tworzenia obrazowych opisów i budowania atmosfery. Czytelnik może w pełni...