Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo miło wspominam czas spędzony z tą serią, jednak przy czytaniu ostatniej części pewne rzeczy zaczynają drażnić.

Postaci na przestrzeni cyklu się zmieniają i są to bardzo dobre zmiany, dotyczy to zwłaszcza Rozalii. Jednak w momencie gdy po raz nie wiem który dana postać mówi w odniesieniu do jej metamorfozy, że "kto by pomyślał", "nigdy bym nie przypuszczał", traci to na wiarygodności. Tak jakby sama autorka nie wierzyła, że Rozalia zmieniła się wystarczająco i inni bohaterowie muszą o tym co rusz przypominać. A ta postać zmieniła się diametralnie i to jej czyny o tym świadczą.

Jestem naprawdę pełna podziwu dla wiedzy autorki na temat historii Krakowa. Tak dokładne opisywanie miejsc i wszystkie wstawki na temat dziejów budynków, ulic itp. są jak najbardziej na plus, jednak wtedy, kiedy są wplecione w wypowiedzi narratora. W ustach bohaterów, którzy oddają się zwykłej konwersacji, a nagle zamieniają się w prowadzących program krajoznawczy, są one nienatutralne, a w scenie na cmentarzu po prostu niepotrzebne, nieprzystające i trochę dodane na siłę. Trudno mi uwierzyć, że wszyscy w tamtych latach mieli taką wiedzę i z takim zapałem opowiadali o architekturze. Oczywiście to były inne czasy i zapewne się mylę, nie doceniając ich – mam nadzieję, że się mylę! To wszystko jednak rzutuje na odbiór dialogów, które w dużej mierze są ogólnie nieco sztuczne.

Zaczęłam zwracać uwagę na te rzeczy dopiero przy ostatniej części, więc nie są to absolutnie poważne zarzuty. Bardzo cenię tę trylogię, ponieważ jest – między innymi – bardzo stonowana, oczywiście w dobrym znaczeniu tego słowa.

Bardzo miło wspominam czas spędzony z tą serią, jednak przy czytaniu ostatniej części pewne rzeczy zaczynają drażnić.

Postaci na przestrzeni cyklu się zmieniają i są to bardzo dobre zmiany, dotyczy to zwłaszcza Rozalii. Jednak w momencie gdy po raz nie wiem który dana postać mówi w odniesieniu do jej metamorfozy, że "kto by pomyślał", "nigdy bym nie przypuszczał", traci to...