Opinie użytkownika
Nie znam dobrze twórczości ani poglądów Witkacego, więc nie wypowiem się na te tematy, natomiast ten dramat wygląda mi na metaforę bolszewizmu niszczącego dotychczasowy, carski porządek. Wtedy z pewnością bardzo na czasie, ale po stu latach nadal daje do myślenia.
Pokaż mimo to
Aż sam się sobie dziwię, że do tej pory nie czytałem tego klasyka. Bardzo się zdziwiłem, gdy zobaczyłem, że powieść jest napisana w formie epistolarnej, ale to, choć na początku dziwne, z czasem okazało się zaletą. Różne punkty widzenia, swoboda w opisywaniu miejsca akcji i samych wydarzeń, to wszystko świetnie zagrało i naprawdę trzymało w napięciu do końca.
Jedna rzecz...
Wzorowa powieść najlepszego okresu literatury rosyjskiej. Przez prawie cały czas wciąga, zbliża do ciekawych, złożonych postaci, których jest naprawdę sporo.
Ciekawym zabiegiem było to, że autor często zwraca się bezpośrednio do czytelnika, sprawiając wrażenie obserwatora opisywanych wydarzeń. Dość nietypowe jak na tamte czasy przełamywanie czwartej ściany.
Czasem...
Bardzo ciekawa książka napisana przez bardzo inteligentnego człowieka. Podobała mi się zwłaszcza pierwsza część, w której autor zestawia metodologię naukową z religijną. Ale jako ktoś ciekawy świata, zawsze chciałem też zrozumieć o co chodzi w fizyce kwantowej i muszę przyznać, że Kwantechizm napisany jest takim językiem, że zrozumiałem znaczną większość przypadków...
więcej Pokaż mimo toTa książka, chociaż ma ponad 200 lat i jej bohaterowie posługują się dość niewspółczesnym językiem, wzbudziła we mnie głębokie refleksje na tematy egzystencjalne. Czytałem ją akurat w momencie mojego życia, w którym słowa Stwora padły na podatny grunt. Potwór Frankensteina na początku swojego istnienia uczył się widzieć, mówić, odczuwać i przeżywać emocje. Był praktycznie...
więcej Pokaż mimo toCoś niesamowitego. To jak Lem prowadzi tu fabułę wprowadzając czytelnika w coraz głębszą incepcję (a może raczej wyprowadzając z niej, zdejmując kolejne warstwy iluzji) futurologicznych halucynacji Tichego jest fascynujące. Wizje przyszłości iście przerażające, ale biorąc pod uwagę ludzką głupotę, wcale nie wykluczone. Czyta się rewelacyjnie - bogactwo słownictwa...
więcej Pokaż mimo to
Pierwsze określenia, jakie przychodzą mi na myśl o ostatniej części Kronik Diuny, to najczęściej: wtórna, nudnawa, miejscami absurdalna i pełna antypatycznych postaci.
Niestety, zakończenie tej historii (nie licząc oczywiście dwóch tomów syna autora) nie może się równać z jej początkiem. Najbardziej mnie uwierało, że nie byłem w stanie polubić żadnej z postaci, które się...
Powiedziałbym, że w przypadku tej książki pasuje powiedzenie "z dużej chmury mały deszcz". Autor od początku przedstawia dostojne matrony jako śmiertelne zagrożenie dla istnienia wszystkich obecnych sił w Starym Imperium, ale gdy pod koniec wychodzi na jaw, co tak naprawdę jest najgroźniejszą ich bronią okazuje się, że... wybitne zdolności seksualne, co do końca nie...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toAbsolutnie mistrzowskie ukazanie za pomocą prostej historyjki o zwierzętach mechanizmu funkcjonowania Związku Radzieckiego, ale nie tylko. Autor miał na myśli zapewne konkretny ustrój i kraj, a także osoby takie jak Stalin dając im twarze zwierząt, ale okazuje się, że jakby się zastanowić, to idealnie pasuje to również do obecnych czasów i wielu krajów powszechnie...
więcej Pokaż mimo toStyl autora naprawdę zręczny, czyta się szybko i historia nawet do pewnego momentu wciąga, ale brakuje tutaj jakiegoś porządnego konfliktu. Główny bohater tak jak i jego towarzysze mierzą się z wrogim otoczeniem ale i własnymi słabościami. Ale sprzeczki między nimi nie są jakieś spektakularne a właśnie o coś takiego się prosiło - o porządny konflikt, walkę o władzę i...
więcej Pokaż mimo toBardzo dobra literatura podróżnicza. Autor nie owija w bawełnę albo kolorowy papierek tego, jak wygląda życie i warunki w Afryce. Za tę szczerość, której tak bardzo brakuje w obecnych przesiąkniętych poprawnością polityczną czasach daję dodatkową gwiazdkę.
Pokaż mimo toKontynuacja Metra 2033 zaskakuje poniekąd tym, że głównym bohaterem nie jest tym razem Artem, lecz Homer, zupełnie nowa postać, nie pojawiająca się wcześniej, a wspólnym elementem książki tej i poprzedniej jest Hunter, który tak, jak ostatnio pełni rolę raczej pomocnika głównej postaci, jego niezniszczalnego anioła stróża (chociaż bardziej pasuje tu chyba określenie anioł...
więcej Pokaż mimo toPierwsze kilkadziesiąt stron zmęczyło mnie niemiłosiernie, głównie ze względu na formę, a konkretnie brak dialogów i niemal ciągły (z bardzo rzadkim podziałem na akapity) blok tekstu opisowego. Czytelnik czyta myśli głównego bohatera, które opisane są niczym strumień świadomości - mówi on co widzi i myśli, czasem ni z tego, ni z owego wspominając o majtkach swojej babci (bo...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Dobra książka przybliżająca laikom interesującym się fizyką teoretyczną i nowymi odkryciami nauki, najważniejsze teorie fizyczne w jej historii oraz próbująca opisać prace nad sformułowaniem teorii kwantowej grawitacji, czyli brakującego elementu na drodze do pełnego zrozumienia wszechświata i rzeczywistości.
Muszę przyznać, że początek i ciąg dalszy bardzo mnie wciągnął....
Kolejna część kosmicznej opowieści o rodzie Atrydów, tym razem już nie z perspektywy Paula ale jego dzieci, bliźniąt Leto i Ganimy. W kwestii samego miejsca akcji autor nie jest w stanie raczej niczym zaskoczyć - nadal rozgrywa się ona na Arrakis, chociaż kilka razy czytelnik jest przenoszony na inne planety, a konkretnie na Salusę Secundusa i może przez chwilę zaznajomić...
więcej Pokaż mimo to
Nie ukrywam, że sięgnąłem po książkę Olgi Tokarczuk z powodu przyznanej nagrody Nobla w dziedzinie literatury. Nie wiedziałem czego się spodziewać, chociaż domyślałem się, że może to być dzieło ciężkie i męczące. Szybko odkryłem, że tak nie jest a podział fabuły na krótkie rozdziały dotyczące losów poszczególnych postaci sprawia, że czyta się szybko i gładko.
Powieść...
Książka, która mierzyła się z geniuszem poprzedniczki i która miała kontynuować epicką historię rodu Atrydów. Materiału jest tu znacznie mniej, niż w tomie pierwszym, ale nie można jednoznacznie stwierdzić, że ta część odstaje fabularnie. Akcja skupia się na krótkim okresie czasu, 12 lat po zdobyciu tronu Imperium przez Paula i główną jej osią jest spisek wymierzony w niego...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to
Zacząłem czytać głównie ze względu na nadchodzącą premierę filmu Denisa Villeneuve'a, ponieważ lubię najpierw znać pierwowzór literacki zanim obejrzę kinową ekranizację.
Pierwsze dwieście stron to praktycznie szachowy wstęp do faktycznej akcji, która posuwa fabułę do przodu i wywołuje szereg dalszych wydarzeń. Nie oznacza to wcale, że to nudny fragment. Mimo niewielkiej...
Byłem ciekaw, w jaki sposób Tolkien rozwiąże w ostatniej części trylogii swój sposób dzielenia książki na pół, tak jak w Dwóch Wieżach, skupiając się najpierw na przygodach Aragorna i jego kompanów a później dopiero wracając do Froda i Sama. I nie zawiodłem się, autor urwał swoją pierwszą połowę w idealnym momencie bitwy pod Morannonem nie zdradzając w żaden sposób jaki był...
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toMoja ulubiona filmowa część i również powieść wydaje się najlepsza. Zdecydowanie najwięcej się dzieje, ale autor nie przeskakuje dynamicznie z jednego wątku do innego, tylko przez pół książki czytelnik śledzi losy Aragorna i jego części Drużyny, natomiast gdy już rozegrają się najważniejsze wydarzenia po ich stronie, Tolkien przenosi nas do Froda, Sama i Golluma i do końca...
więcej Pokaż mimo to