Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nic nie jest ewidentne, jak w amerykańskim filmie. Fajnie skonstruowane postacie, żywe i nie jednowymiarowe. Zakończenie jasne dla czytelnika, ale dla poszczególnych postaci nieco mniej, czyli po sprawie każdy zostaje z jakimś znakiem zapytania albo rozkminą. Bardzo polecam

Nic nie jest ewidentne, jak w amerykańskim filmie. Fajnie skonstruowane postacie, żywe i nie jednowymiarowe. Zakończenie jasne dla czytelnika, ale dla poszczególnych postaci nieco mniej, czyli po sprawie każdy zostaje z jakimś znakiem zapytania albo rozkminą. Bardzo polecam

Za dużo na raz. Wstrząsające historie. Czytane ciągiem sprawiają, że czytelnik się na te wstrząsy uodparnia, a same opowiadania stają się banalne. Polecam więc czytanie w kawałkach

Za dużo na raz. Wstrząsające historie. Czytane ciągiem sprawiają, że czytelnik się na te wstrząsy uodparnia, a same opowiadania stają się banalne. Polecam więc czytanie w kawałkach

Trochę zbyt ekshibicjonistyczna, na początku sprawia wrażenie wyznań młodych ćpunów. Zalety tej książki są takie, że dość lekko się ją czyta i że daje jakiś pogląd na holenderskie społeczeństwo, choć oczywiście z bardzo subiektywnego punktu widzenia. A takiej wiedzy na co dzień nie mamy.

Trochę zbyt ekshibicjonistyczna, na początku sprawia wrażenie wyznań młodych ćpunów. Zalety tej książki są takie, że dość lekko się ją czyta i że daje jakiś pogląd na holenderskie społeczeństwo, choć oczywiście z bardzo subiektywnego punktu widzenia. A takiej wiedzy na co dzień nie mamy.

Ameryka. Obsesje, które trudno zrozumieć. Problemy, których zwykły człowiek nie ma. Absurdalne śmierci i poczęcia. Książka wywołuje dziwne poczucie u czytelnika. Zdarzają się w niej rzeczy i historie, które ciągle wskazują, że to tylko fikcja, ale czasem śmiać się jakoś nie wypada. Po prostu współczujemy bohaterom, wiedząc że ani oni sami, ani ich nieszczęścia na prawdę nie mają szansy istnieć. Chyba, że w sferze ich emocji i wyobrażeń.

Ameryka. Obsesje, które trudno zrozumieć. Problemy, których zwykły człowiek nie ma. Absurdalne śmierci i poczęcia. Książka wywołuje dziwne poczucie u czytelnika. Zdarzają się w niej rzeczy i historie, które ciągle wskazują, że to tylko fikcja, ale czasem śmiać się jakoś nie wypada. Po prostu współczujemy bohaterom, wiedząc że ani oni sami, ani ich nieszczęścia na prawdę nie...

Dobry klimat powiastki. Czyta się nieźle, plastycznie napisana.

Dobry klimat powiastki. Czyta się nieźle, plastycznie napisana.

Trafiła w odpowiedni moment

Trafiła w odpowiedni moment

Łatwo wprowadza w klimat epoki, tak łatwo, że wybacza się jej, że jest tak bardzo nieprawdopodobna

Łatwo wprowadza w klimat epoki, tak łatwo, że wybacza się jej, że jest tak bardzo nieprawdopodobna

Czytałem dawno, byłem zachwycony, żałuję, że nie ma podobnej mitologii słowiańskiej. Chcę przeczytać jeszcze raz

Czytałem dawno, byłem zachwycony, żałuję, że nie ma podobnej mitologii słowiańskiej. Chcę przeczytać jeszcze raz

Przegadane i nie mówi niczego, czego nie powiedział wcześniej

Przegadane i nie mówi niczego, czego nie powiedział wcześniej

Tej książki nie trzeba recenzować. Albo się bardzo podoba, albo się jej nie rozumie

Tej książki nie trzeba recenzować. Albo się bardzo podoba, albo się jej nie rozumie

Naiwna i jakby dla dzieci, ale może przypominać dorosłym sporo podstawowych wartości

Naiwna i jakby dla dzieci, ale może przypominać dorosłym sporo podstawowych wartości

Ciekawe rozmowy, choć szybko pewne motywy zaczynają się powtarzać

Ciekawe rozmowy, choć szybko pewne motywy zaczynają się powtarzać

Ciekawa. Pozwala dość dobrze zorientować się w niuansach polityki i historii Kanady człowiekowi, który wie o Kanadzie tyle co każdy - czyli że mają Celine Dion, dwa języki i dużo lasów.

Ciekawa. Pozwala dość dobrze zorientować się w niuansach polityki i historii Kanady człowiekowi, który wie o Kanadzie tyle co każdy - czyli że mają Celine Dion, dwa języki i dużo lasów.

Dość zabawne i absurdalne. Dobra rozrywka

Dość zabawne i absurdalne. Dobra rozrywka

Barbara Włodarczyk nie umie pisać, tylko robić reportaże telewizyjne. Plus za tematy i zgrabny tytuł, minus za drewniany język, który potrafi poprowadzić wzrok (jak kamera), ale nie słuch, smak, zapach i wyobraźnię.

Barbara Włodarczyk nie umie pisać, tylko robić reportaże telewizyjne. Plus za tematy i zgrabny tytuł, minus za drewniany język, który potrafi poprowadzić wzrok (jak kamera), ale nie słuch, smak, zapach i wyobraźnię.

Interesująca historia, choć trochę niepotrzebnie wydłużana przez opis tego, w jakich okolicznościach się autorowi ukazywała

Interesująca historia, choć trochę niepotrzebnie wydłużana przez opis tego, w jakich okolicznościach się autorowi ukazywała

Czytałem w pociągu z Wrocławia. Doskonała na dłuższą podróż. Dobrze napisana, ciekawa fabuła

Czytałem w pociągu z Wrocławia. Doskonała na dłuższą podróż. Dobrze napisana, ciekawa fabuła

Rzadko czytuję kryminały, przeczytałem tylko jednego Kinga. W tę książkę się po prostu wpada, mimo że jej grubość może skutecznie odstraszyć. Ograniczałem do minimum czynności życiowe, żeby jak najszybciej dowiedzieć się, jak się skończyła. Pomysłowa

Rzadko czytuję kryminały, przeczytałem tylko jednego Kinga. W tę książkę się po prostu wpada, mimo że jej grubość może skutecznie odstraszyć. Ograniczałem do minimum czynności życiowe, żeby jak najszybciej dowiedzieć się, jak się skończyła. Pomysłowa

Powieść dla licealistów, choć nie pozbawiona pewnej lekkości i powabu. Doskonała w dłuższą podróż

Powieść dla licealistów, choć nie pozbawiona pewnej lekkości i powabu. Doskonała w dłuższą podróż

Ciekawy temat, jaka bywa Polska zaściankowa, o której Polska niezaściankowa nie chce pamiętać i do której wielkie słowa o europejskości i globalizacji nie docierają tak mocno. Śmieszy, straszy i czasem oburza. Inny punkt widzenia

Ciekawy temat, jaka bywa Polska zaściankowa, o której Polska niezaściankowa nie chce pamiętać i do której wielkie słowa o europejskości i globalizacji nie docierają tak mocno. Śmieszy, straszy i czasem oburza. Inny punkt widzenia