Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka niby lekka i przyjemna, ale porusza ważne tematy. Podobało mi się przedstawienie relacji matki z dorastającą córką. A to, że możemy poznać punkt widzenia jednej i drugiej strony, działa zdecydowanie na plus i pokazuje jak 2 osoby zupełnie inaczej interpretują te same sytuacje. Fabuła jest wciągająca, problemy bohaterów nie są wydumane, tylko takie rzeczywiste, codzienne. A do tego magia domku babci Róży działa na czytelnika bardzo otulająco i pokrzepiająco. Z pewnością sięgnę po kolejne tomy!

Książka niby lekka i przyjemna, ale porusza ważne tematy. Podobało mi się przedstawienie relacji matki z dorastającą córką. A to, że możemy poznać punkt widzenia jednej i drugiej strony, działa zdecydowanie na plus i pokazuje jak 2 osoby zupełnie inaczej interpretują te same sytuacje. Fabuła jest wciągająca, problemy bohaterów nie są wydumane, tylko takie rzeczywiste,...

Tak książka jest z pewnością inna niż to, po co sięgam na co dzień. Zdarzyło mi się przeczytać w życiu kilka erotyków i ten jest zdecydowanie najlepszy, pewnie dlatego że to bardziej thriller niż erotyk. Ta książka jest obrzydliwa i niepokojąca, a jednocześnie intrygująca. Byłam zaciekawiona i chciałam wiedzieć, jak zakończy się ta historia. Chociaż uważam, że nie wszystko wyszło, ponieważ od pewnego momentu historia robi się o wiele mniej prawdopodobna, za dużo zagmatwania i powiązań między postaciami. Jednak samo zakończenie podobało mi się i jest jak najbardziej realne w przypadku osoby z takimi zaburzeniami. Zastanawia mnie imię i nazwisko głównego bohatera, które (nie wiem, czy celowo) nawiązuje do jednego z moich ulubionych psychopatów w polskiej literaturze.

Tak książka jest z pewnością inna niż to, po co sięgam na co dzień. Zdarzyło mi się przeczytać w życiu kilka erotyków i ten jest zdecydowanie najlepszy, pewnie dlatego że to bardziej thriller niż erotyk. Ta książka jest obrzydliwa i niepokojąca, a jednocześnie intrygująca. Byłam zaciekawiona i chciałam wiedzieć, jak zakończy się ta historia. Chociaż uważam, że nie wszystko...

Może ocena minimalnie naciągana, ale książka skradła moje serce. Nie do końca wiedziałam, po co sięgam, myślałam, że będzie to lekkie czytadło, romans. Pozytywnie się zaskoczyłam. Książka porusza ważne problemy i jest moim zdaniem bardzo realna. Widziałam, że niektórzy narzekają na to, że główny bohater był irytujący. A ja uważam, że to dodało tej historii naturalności. Bo czy nastolatkowie nie są irytujący, a ich zachowania niezrozumiałe? Dla mnie jest on po prostu inteligentnym i zagubionym chłopakiem. I podobało mi się to, że jest pokazane jego niewłaściwe zachowanie, to że nie reagował w pewnych sytuacjach. Łatwo nam oceniać i myśleć, że my na pewno byśmy zareagowali. Myślę, że mnóstwo osób w czasach szkolnych było świadkiem przemocy wobec rówieśników i nie zrobiło nic. Najważniejsze, że książka pokazuje, że brak reakcji nie jest właściwą postawą. Uważam, że tego typu książki, osadzone w polskich realiach i nieprzesłodzone, a wręcz momentami smutne i bolesne są bardzo potrzebne.

Może ocena minimalnie naciągana, ale książka skradła moje serce. Nie do końca wiedziałam, po co sięgam, myślałam, że będzie to lekkie czytadło, romans. Pozytywnie się zaskoczyłam. Książka porusza ważne problemy i jest moim zdaniem bardzo realna. Widziałam, że niektórzy narzekają na to, że główny bohater był irytujący. A ja uważam, że to dodało tej historii naturalności. Bo...

Piękna historia. Nieważne, że od początku wiedziałam, jak się skończy i tak naprawdę nic mnie nie zaskoczyło, bo myślę, że nie o to w tej książce chodzi. To opowieść o tym, że na wszystko w życiu jest odpowiedni czas i jeśli pomijamy pewne etapy, to potem możemy za nimi zatęsknić. I o tym, że jeśli się coś zepsuje, to trzeba próbować to naprawić. Z pewnymi rzeczami nie można zwlekać, bo potem okazuje się, że może być za późno.
Historia Lidii i jej matki najbardziej mnie poruszyła, z kolei miłość Lidii i Konrada była urocza, chociaż smutna.

Piękna historia. Nieważne, że od początku wiedziałam, jak się skończy i tak naprawdę nic mnie nie zaskoczyło, bo myślę, że nie o to w tej książce chodzi. To opowieść o tym, że na wszystko w życiu jest odpowiedni czas i jeśli pomijamy pewne etapy, to potem możemy za nimi zatęsknić. I o tym, że jeśli się coś zepsuje, to trzeba próbować to naprawić. Z pewnymi rzeczami nie...

Mam taki problem z książkami świątecznymi, że co rok czytam kilka, ale niewiele z nich zapada mi w pamięć, a większość wręcz mnie irytuje.
Ta książka jest inna. Fakt, lekka, przyjemna obyczajówka, niby nic nadzwyczajnego, ale to co mnie urzekło, to realne postacie i sytuacje. Książka nie jest przesłodzona i chociaż wiedziałam, jak się skończy, to i tak z przyjemnością śledziłam losy Karoliny i Daniela. Bo to ludzie, jakich spotykam na co dzień. Współcześni trzydziestolatkowie, pracujący od rana do nocy, czy to z uwagi na ambicje, czy brak pieniędzy, niemający na nic czasu, próbujący jakoś poukładać swoje życie i marzący o wielkiej miłości, a jednocześnie nie zauważający, że to uczucie może być bardzo blisko.
To co jeszcze podoba mi się w tej książce to to, że bohaterowie rozmawiają ze sobą i konflikty wynikają raczej z jakiejś złości czy urazy, a nie z niedomówień.
Jedynym minusem jest dla mnie zakończenie, mam wrażenie, że jest jakoś tak szybko ucięte. I ta sytuacja z ciotką niepotrzebna, choć rozumiem czemu służyła.
Drugi raz nie zawiodłam się książką tej autorki, z pewnością będę sięgać po kolejne. :)

Mam taki problem z książkami świątecznymi, że co rok czytam kilka, ale niewiele z nich zapada mi w pamięć, a większość wręcz mnie irytuje.
Ta książka jest inna. Fakt, lekka, przyjemna obyczajówka, niby nic nadzwyczajnego, ale to co mnie urzekło, to realne postacie i sytuacje. Książka nie jest przesłodzona i chociaż wiedziałam, jak się skończy, to i tak z przyjemnością...