Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opinia będzie krótka, bo cóż by się tutaj rozpisywać, jak część z was i tak czyta tylko wstęp lub wyłapuje słowa, które albo zachęcają, albo zniechęcają czytelników. Książka jest dobra, nawet bardzo dobra. Autorka zrobiła znakomite przejścia w głąb akcji, ciągle coś się dzieje i nie daje spokoju, a opuszczenie jednego rozdziału to grzech. Niestety końcówka nie dała mi takiej satysfakcji, po ujawnionych sytuacjach, szybko można już było się domyśleć. Oceniam na 8/10. Czekam na lepsze zakończenia

Opinia będzie krótka, bo cóż by się tutaj rozpisywać, jak część z was i tak czyta tylko wstęp lub wyłapuje słowa, które albo zachęcają, albo zniechęcają czytelników. Książka jest dobra, nawet bardzo dobra. Autorka zrobiła znakomite przejścia w głąb akcji, ciągle coś się dzieje i nie daje spokoju, a opuszczenie jednego rozdziału to grzech. Niestety końcówka nie dała mi...

Monotonna historia osoby, która wplątała się w życie z narkotykami i innymi używkami. Cóż można powiedzieć, książkę czyta się jednym tchem, a żeby ją zrozumieć nie potrzeba używać wyobraźni. Poeta wszystko pokazuje od razu, wyszczególniona jest pomoc, osobom, ale także jak wiele trzeba dać, aby z tego wyjść. Główny problem to używki i ich kierunek do czego może zaprowadzić ta droga, którą wybieramy. Pewnie wiele plusów znajdziemy, gdyż książka zawiera dużo obrazków i jest pisana językiem potocznym. Książka dość dobra, ale nie urzekła mnie. Liczę i trzymam kciuki, że wam się spodoba.

Monotonna historia osoby, która wplątała się w życie z narkotykami i innymi używkami. Cóż można powiedzieć, książkę czyta się jednym tchem, a żeby ją zrozumieć nie potrzeba używać wyobraźni. Poeta wszystko pokazuje od razu, wyszczególniona jest pomoc, osobom, ale także jak wiele trzeba dać, aby z tego wyjść. Główny problem to używki i ich kierunek do czego może zaprowadzić...

Ziele na kraterze jest książką, opowiadającą o najpiękniejszych relacjach jakie mogą panować w rodzinie. Wydawałoby się, że to nie dorzeczne, aby wszystko było idealnie. No i pewnie większość z was miałaby racje, było by idealnie gdyby nie śmierć ukochanej córki, której historię poznajemy, którą sobie ojciec tak upodobał, gdyby nie wybuch II wojny światowej. Książka jest historią, którą przedstawia podmiot liryczny jako coś pięknego i nadzwyczajnego, coś co nie zdarza się od tak. Motywem jest dom- " Domeczek" - tak naprawdę on jest głównym bohaterem książki, wszystko oparte jest nad nim - Miłość, Radość, Smutek, Bezpieczeństwo. Narrator tak był związany z tym miejscem, że co rozdział opisywał w pierwszym zdaniu emocje, które panowały właśnie w nim. Akcja kręci się koło historii życia zwykłej rodziny, raz jest śmiech, raz jest smutek i łzy. Nie jest to wymyślony dom, bo gdyby nawet tak było, to byłby idealny dom. A w idealnym domu jest miejsce na smutek i łzy? Wszystko musi być idealne, a u Wańkowiczów tak nie było. Ojciec był stanowczy i srogi, ale kochał swoją żonę i córki otaczał je opieką i miłością. Przez to, że było w Domeczku tak normalnie, to dla narratora był to idealny dom - Bo nie było nic idealnego. Był przepiękny, lipcowy dzień. W ten wieczór Domeczek był nie do poznania. Panowała radość. Odbywały się wtedy imieniny córki Wańkowicza, panienki Krysi, która jak opisuje ją narrator była w siódmym niebie. Wszyscy bawili się świetnie, tańczyli przy muzyce, nawet zatńczyli " ostatniego " mazura, a dlaczego ostatniego? Bo dzień po wybuchło powstanie, w którym wszyscy zginęli. Młodzież szykowała się w uczestniczeniu powstania, ale nawet dzień wcześniej potrafiła żyć normalnie, choć miała świadomość, że jutro może okazać się inne niż przypuszczają. Właśnie dlatego, ten dom był tak idealny dla Wańkowicza, dom o którym pisał i do którego chętnie powracał myślami. Domeczek służył jako schronienie dla ludzi, którzy brali udział w postaniu warszawskim. Został zbombardowany. ' Ziele na kraterze", to relacje ojca, który tęskni za tym idealnym domem, za rodziną i za córką, która pięknie żyła i pięknie umarła. Przykładem są słowa Krystyny Heczkówny uczestniczki powstania warszawskiego, którą ksiądz zobaczył w ostatnich chwilach życia " Słodko jest umierać za ojczyznę".

Ziele na kraterze jest książką, opowiadającą o najpiękniejszych relacjach jakie mogą panować w rodzinie. Wydawałoby się, że to nie dorzeczne, aby wszystko było idealnie. No i pewnie większość z was miałaby racje, było by idealnie gdyby nie śmierć ukochanej córki, której historię poznajemy, którą sobie ojciec tak upodobał, gdyby nie wybuch II wojny światowej. Książka jest...