Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierdolę to wszystko" - mówiła często Lena, lecz niczego nie pierdoliła i wszystkim się przejmowała.

Pierdolę to wszystko" - mówiła często Lena, lecz niczego nie pierdoliła i wszystkim się przejmowała.

Zwykło się uważać za cud chodzenie po powierzchni wody czy unoszenie się w powietrzu, ale myślę, że prawdziwym cudem jest chodzenie po ziemi. Każdego dnia uczestniczymy w cudzie, z którego nawet nie zdajemy sobie sprawy: niebieskie niebo, białe chmury, zielone liście, ciekawskie oczy dziecka – nasze własne oczy. Wszy­stko jest cudem.

Zwykło się uważać za cud chodzenie po powierzchni wody czy unoszenie się w powietrzu, ale myślę, że prawdziwym cudem jest chodzenie po ziemi...

Nigdy" i "zawsze" mogłyby w słowniku nie istnieć. Robią więcej szkody niż pożytku. W ogóle robią same szkody. A "na zawsze" to jest związek przestępczy....". "Jednak do tych słów, które robią więcej szkody niż pożytku, do "nigdy" i do "zawsze", dodałbym również słowo "Bóg".

Nigdy" i "zawsze" mogłyby w słowniku nie istnieć. Robią więcej szkody niż pożytku. W ogóle robią same szkody. A "na zawsze" to jest związek ...

Tata nauczył ją wielu modlitw, mama tylko jednej: Jeśli ci czegoś trzeba, poproś o to świat. Świat da Ci wszystko czego potrzebujesz, jeśli nikogo tym nie skrzywdzisz. Bóg przecież jest w człowieku, po co mu więc jest świątynia? Bóg jest w roślinach, zwierzętach, w samym życiu. Bóg to radość, miłość, wspólnota, chęć czynienia dobra. Wszystko ma wspólną esencję. Natura to największa świątynia świata. Patcha Mama, Matka ziemia. Dużo później Juanita będzie leczyć tę Matkę z naszej zachłanności.

Tata nauczył ją wielu modlitw, mama tylko jednej: Jeśli ci czegoś trzeba, poproś o to świat. Świat da Ci wszystko czego potrzebujesz, jeśli ...

Bomby pod ten cały pierdolony świat podkładają małomówni.

Bomby pod ten cały pierdolony świat podkładają małomówni.

Świętowanie dziwaczności Nie zrób z siebie duchowego zombie, pozbawionego pasji i głębokich, ludzkich uczuć. Niech duchowość stanie się świętowaniem twojej wyjątkowości, a nie wypieraniem się jej. Nigdy nie zgub swojej ekscentryczności, swojej dziwaczności, swojej osobliwości – swoich wyjątkowych i niepowtarzalnych smaczków. Nie udawaj, nie staraj się być "nikim" czy "niczym", albo jakimś transcendentnym i nieosobowym nie-bytem pozbawionym "ja" czy "ego", kimś "ponad ludzkim" – to tylko kolejna wymyślona fiksacja i nikt już tego nie kupuje. Świętuj to, jak wyraża się twoja wyjątkowość i przestań przepraszać. Kochaj ten doskonale boski, bardzo ludzki bałagan, którym jesteś. Nie ma tu żadnych autorytetów, nie ma opcji, żeby źle rozumieć życie. Więc jeśli chcesz wszystko pojmuj źle. Do woli. Chybiaj, myl się… świetnie (s. 51).

Świętowanie dziwaczności Nie zrób z siebie duchowego zombie, pozbawionego pasji i głębokich, ludzkich uczuć. Niech duchowość stanie się św...