Bardzo miło spędziłam czas z lekturą książki Fostera. Autor w bardzo prosty sposób przekazuje swoją wiedzę, która ma celu nauczyć nas żyć naprawdę. Doświadczać, przeżywać i akceptować to trzy fundamenty szczęśliwego życia. Nie chodzi tu o bezmyślną akceptację wszystkiego co nas dotyka, ale o umiejętną i przede wszystkim o świadomą akceptację uczuć bądź obecnych spraw. Nie chodzi też o to, aby być idealnym, życie trwa tu i teraz, nie mamy okazji, aby się do niego przygotować, coś przećwiczyć. Życie jest jak film, który po prostu trwa i to od nas zależy co zostanie wyświetlone. Sami wybieramy swoją ścieżkę. Bardzo często zapominamy, aby żyć chwilą obecną, tu i teraz, a to najlepsze co możemy zrobić. Nie skupiać się na tym, na co nie mamy wpływu, nie analizować tego, czego nie potrzeba analizować. Musimy cieszyć się z tego co mamy. Życie nie poczeka, cały czas trwa i płynie, po co więc marnować je na zadręczanie się, że coś jest z nami nie tak, że czegoś nie można? To nieprawda.
„Zaufaj nieznanym i niesamowitym procesom życia”, wtedy wszystko stanie się prostsze.
Ta książka pokazuje nam przede wszystkim, jak bardzo nie doceniamy tego, co mamy, zapominamy o tym, że wcale nie chodzi o to, aby być radosnym przez cały czas, wmówiono nam, że odczuwanie emocji takich jak smutek, zagubienie czy złość jest złe. W tym właśnie tkwi problem, że nie akceptujemy tego co jest, tylko cały czas dążymy do naprawienia siebie, a gdyby tak odpuścić i po prostu żyć, wyciągając z tego co mamy, to co najlepsze dla nas?
Zakochać się w tym, co jest to przede wszystkim pozwolenie sobie na bycie człowiekiem, który doświadcza wielu emocji i przeciwności losu, ale potrafi z tym żyć, nie wmawiając sobie, że coś jest z nim nie tak. Każda droga jest inna i właśnie to jest niesamowite i jak najbardziej normalne, że każdy z nas ma swoją indywidualną ścieżkę, a to sprawia, że każdy z nas jest wyjątkowy. Nie chodzi o to, żeby iść za tłumem, ale podążać w swoim własnym tempie, własną drogą, pozwalając sobie na doświadczanie wszystkiego, a także umiejętne przemienianie tego w swoją siłę.
Ta książka jest też pełna pięknych cytatów, które mogą nam towarzyszyć w tej życiowej wędrówce, a przede wszystkim wspierać, gdy zapomnimy, że wszystko jest z nami dobrze.
„Nie chcę, żebyś był doskonały. Chcę, żebyś był prawdziwy”
„Kiedy uświadamiasz sobie, że nic, żadna zewnętrzna „rzecz” - żadna osoba, żaden przedmiot, żadna substancja, okoliczność, objawienie, żadne doświadczenie - nigdy nie miało i nie ma mocy cię uszczęśliwić, odkrywasz głębsze zaproszenie do uświadomienia sobie, że nic, nic czym jesteś NIE JEST źródłem prawdziwego szczęścia i że jedocześnie KAŻDE doświadczenie jest do tego kluczem”.

Współpraca barterowa z wydawnictwem „Biały Wiatr”.

Bardzo miło spędziłam czas z lekturą książki Fostera. Autor w bardzo prosty sposób przekazuje swoją wiedzę, która ma celu nauczyć nas żyć naprawdę. Doświadczać, przeżywać i akceptować to trzy fundamenty szczęśliwego życia. Nie chodzi tu o bezmyślną akceptację wszystkiego co nas dotyka, ale o umiejętną i przede wszystkim o świadomą akceptację uczuć bądź obecnych spraw. Nie...

Jeśli mam wymienić jedną najważniejszą rzecz której nauczyła mnie ta książka to żeby w końcu zacząć pozwalać sobie na odczuwanie negatywnych uczuć, żeby się ich nie bać i pozwolić im przez siebie przepłynąć. Jeff na 230 stronach tak wiele razy porusza ten temat że w końcu mocno mi sie to wbiło do głowy:) Warto przeczytać choćby z tego względu. Są momenty w tej książce naprawdę świetne ale są też takie w których jak dla mnie autor za bardzo odpłynął. W ogóle myślę, że te książki z rozwoju warto czytać z nastawieniem że nie wszystko nam się musi podobać co autor uważa ale to nie znaczy że nie możemy i tak znaleźć złota w tym co napisał. Książka napisana w poetyckim stylu, będę do niej czasem zaglądać.

Jeśli mam wymienić jedną najważniejszą rzecz której nauczyła mnie ta książka to żeby w końcu zacząć pozwalać sobie na odczuwanie negatywnych uczuć, żeby się ich nie bać i pozwolić im przez siebie przepłynąć. Jeff na 230 stronach tak wiele razy porusza ten temat że w końcu mocno mi sie to wbiło do głowy:) Warto przeczytać choćby z tego względu. Są momenty w tej książce...

Książka jest raczej pamiętnikiem osoby, która rozwija się duchowo. Prawdopodobnie nie będzie pomocna ani osobom na początku drogi, ani tym, którzy już nią kroczą. Wynika to z tego, że znajdują się tutaj luźne tezy , przekonania autora, podane chaotycznie, czasem w formie wiersza. Osobiście nie widzę fałszu w tym o czym autor pisze, ale też odnoszę wrażenie, że nie ma na ten temat wiele do powiedzenia, a zatem pisze to samo przez całą książkę, na różne sposoby. Oczywiście taka technika jest znana, powtarzanie pewnych informacji z różnych perspektyw jest często pomoce, ale tutaj brakuje zdecydowanie porządku. Brak puenty, brak przekazu, oprócz tego, że mamy cieszyć się chwilą bo jest wspaniała. Zainteresowanych tematem nie tylko od strony konstatowania oczywistych faktów, odsyłam raczej do Potęgi Teraźniejszości Eckharda Tollego.

Książka jest raczej pamiętnikiem osoby, która rozwija się duchowo. Prawdopodobnie nie będzie pomocna ani osobom na początku drogi, ani tym, którzy już nią kroczą. Wynika to z tego, że znajdują się tutaj luźne tezy , przekonania autora, podane chaotycznie, czasem w formie wiersza. Osobiście nie widzę fałszu w tym o czym autor pisze, ale też odnoszę wrażenie, że nie ma na ten...