Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wzruszająca opowieść o miłości, ale miłości nie tylko do drugiej osoby. O miłości do życia. O szczęściu i nieszczęściu, które często przeplatają się ze sobą i o tym, jak przyjmować tak wzloty, jak i upadki z podniesioną głową. To książka, która zostaje w myślach jeszcze na długo po przeczytaniu, która skłania do refleksji, do zastanowienia się czy my też mielibyśmy w sobie tyle determinacji, żeby się starać, tylko odwagi, żeby ryzykować, tyle miłości do życia, żeby jednak brnąć przed siebie mimo niepowodzeń i tak bezpośrednio rzucanych pod nogi kłód. Piękna opowieść i mimo wszystko - naprawdę intensywne życie Poświatowskiej. Zdecydowanie za krótkie, ale pełne pięknych doświadczeń. To była bez wątpienia naprawdę mądra kobieta, która potrafiła wyciągać słuszne wnioski z tego, co ją spotykało i uczyć się, uczyć, ciągle uczyć. Nie tylko z podręczników, nie tylko angielskiego. Podziwiałam ją wcześniej, teraz podziw tylko się wzmógł. Polecam tę książkę każdemu, kto ceni sobie poezję autorki i każdemu też, kto chciałby przez uchylone drzwi zajrzeć do świata wrażliwej i jednocześnie silnej kobiety, która mimo młodego wieku, wiedziała o życiu i ludziach naprawdę dużo.

Wzruszająca opowieść o miłości, ale miłości nie tylko do drugiej osoby. O miłości do życia. O szczęściu i nieszczęściu, które często przeplatają się ze sobą i o tym, jak przyjmować tak wzloty, jak i upadki z podniesioną głową. To książka, która zostaje w myślach jeszcze na długo po przeczytaniu, która skłania do refleksji, do zastanowienia się czy my też mielibyśmy w sobie...