Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie miałam zielonego pojęcia, że to fanfiction, ale może i dobrze, bo pewnie nigdy bym po tę książkę nie sięgnęła. Nie chodzi o to, że mam coś do One Direction, nawet za dobrze ich nie znam - po prostu nie przepadam za tym, ale teraz już wiem, że zawsze trzeba dać szansę, bo ta seria jest świetna.
Przynajmniej 2 pierwsze książki :)
Napisana lekkim językiem, tak lekkim, że te 600 trochę stron czyta się w 2,3 godziny :) Piękna historia, która nieraz zaskoczy.
Pierwszy tom jest o wiele lepszy od drugiego, ale to już moje zdanie. Zakończenie szokuje niejedną osobę, ale byłoby zbyt pięknie gdyby ta historia skończyła się tak po prostu jak byśmy tego chcieli.
Polecam każdemu :)

Nie miałam zielonego pojęcia, że to fanfiction, ale może i dobrze, bo pewnie nigdy bym po tę książkę nie sięgnęła. Nie chodzi o to, że mam coś do One Direction, nawet za dobrze ich nie znam - po prostu nie przepadam za tym, ale teraz już wiem, że zawsze trzeba dać szansę, bo ta seria jest świetna.
Przynajmniej 2 pierwsze książki :)
Napisana lekkim językiem, tak lekkim, że...

Nie wiem jak Collen Hoover to robi, ale jej książki pochłaniam w kilka godzin bez żadnej przerwy, w ogóle się nie męcząc, a jeśli je robię, to tylko dlatego, że chcę trochę zaczekać z poznaniem zakończenia. W każdym bądź razie nie czuję, że czytam, czuję się jakbym słuchała czyjejś opowieści.
Co do Losing Hope, na początku podchodziłam do tej książki trochę sceptycznie, bo nie chciałam drugi raz czytać tej samej historii opowiedzianej po prostu z innej perspektywy, ale po przeczytaniu jej wiem, że:
Colleen Hoover ma niesamowity talent i chcę przeczytać wszystkie jej książki;
gdyby ta historia zakończyła się na Hopeless byłaby po prostu niepełna, bo opowieść o Holderze i Sky składa się właśnie z dwóch części, które trzeba poznać, żeby móc powiedzieć, że zna się ich historię.
Choć niektóre momenty rzeczywiście się powtarzają poznajemy je z zupełnie innej strony, wiele rzeczy zostaje wyjaśnionych, dlatego jeśli podczas czytania Hopeless nie byliśmy czegoś pewni tutaj znajdziemy wyjaśnienie.
Gorąco polecam! :)

Nie wiem jak Collen Hoover to robi, ale jej książki pochłaniam w kilka godzin bez żadnej przerwy, w ogóle się nie męcząc, a jeśli je robię, to tylko dlatego, że chcę trochę zaczekać z poznaniem zakończenia. W każdym bądź razie nie czuję, że czytam, czuję się jakbym słuchała czyjejś opowieści.
Co do Losing Hope, na początku podchodziłam do tej książki trochę sceptycznie, bo...

Zwykle w filmach, książkach skierowanych do młodziezy starszej czy młodszej mamy do czynienia ze schematem: grupa miłych, ale nie popularnych dziewczyn kontra najpopularniejsi ludzie w szkole.
Lauren Oliver odwraca ten schemat i dzięki temu poznajemy świat widziany oczamy jednej z najbardziej lubianej dziewczyny w szkole. Sam na trzy najlepsze przyjaciółki, chłopaka, w którym skrycie kocha się większość dziewczyn, bywa na wszystkich imprezach, jest rozchwytywana i wielu mogłoby jej pozazdrościć.
Dziewczęta mają cięty język i nie boją się pomiatać innymi. Jedną z ich największych "ofiar" jest Juliet powszechnie uważana za psychola. Na jednej z imprez dochodzi do ostrej wymiany zdań, a nawet bójki między przyjaciółkami, a wyśmiewaną przez nie dziewczyną. Sam, Lindsay, Elody i Ally wymykają się z tej nieudanej imprezy i wtedy to się dzieję.... straszny wypadek, którego główna bohaterka niestety nie przeżyła.
Kiedy myślimy, że to już koniec Sam budzi się we własnym łóżku i wszystko to co działo się wczoraj dzieje się raz jeszcze. Sam przez siedem dni przeżywa dzień swojej śmierci, zmieniając na lepsze lub gorsze bieg wydarzeń, odkrywając prawdę o sobie i o swoich przyjaciółkach. O tym jak ważne są drobiazgi i jak wielu ludzi zraniła. Odkrywa też, że osoba, którą tak naprawdę kochała była tuż obok.
Książka nie ma szczęśliwego zakończenia, ale przecież początek też taki nie był. Z góry wiadomo, że Sam już nie żyje. Na końcu dowiadujemy, że zginęła po coś, że to miało jakiś sens.
Polecam chociażby po to by zdać sobie sprawę, że nigdy nie wiemy czy mamy jeszcze jutro, czy to co robimy dziś nie jest ostatnią rzeczą jaką kiedykolwiek wykonamy i, że każdy jest tym kim jest nie bez powodu.

Zwykle w filmach, książkach skierowanych do młodziezy starszej czy młodszej mamy do czynienia ze schematem: grupa miłych, ale nie popularnych dziewczyn kontra najpopularniejsi ludzie w szkole.
Lauren Oliver odwraca ten schemat i dzięki temu poznajemy świat widziany oczamy jednej z najbardziej lubianej dziewczyny w szkole. Sam na trzy najlepsze przyjaciółki, chłopaka, w...

Choć książka wielu może nie powalić na łopatki, zdecydowanie wzrusza i jest najlepszą sobą jak tylko mogła być. Oczywiście byłaby lepsza gdyby skończyła się szczęśliwie, ale czy wtedy miałaby sen? Czy skończylibyśmy ją wyciągając coś z niej? Wątpię.
Myślałam, że się nie wzruszę, że to tylko książka. Temat raka to temat, który mnie zawsze jakoś dotyka, szczególnie jeśli osoba jest blisko śmierci własnej lub bliskich. Domyślałam jak się zakończy i przez "spoilery" byłam na to gotowa... tak, ja byłam, ale moje emocje nie, dlatego w pewnym momencie coś we mnie pękło i płakałam coraz bardziej razem ze stronami dzielącymi mnie od zakończenie.
Skończyłam nadal płacząc, bo tak to już jest. Więc nawet jeśli nie będziecie płakać tak jak ja (ja już tak mam, to kwestia charakteru czy czegoś tam) ale na pewno poczujecie wzruszenie, mniejsze lub większe, ale to nie jest książka, którą po prostu przeczytacie i odłożycie.
Może nie będziecie czytać jej drugi raz, ale będziecie o niej pamiętać zawsze.
Tytuł może wydawać się dziwny, ale nie będzie kiedy już będziecie mniej więcej w połowie książki.
Nie chciałam dojść do zakończenia wiec odwlekałam czytanie, ale i tak zajęło mi to półtora dnia. Szybko się czyta, gorąco polecam.
I polecam też film gdyż nie niszczy fabuły książki. Wszystko tak jak miało być.
Tak samo polecam soundtrack - świetny.

Choć książka wielu może nie powalić na łopatki, zdecydowanie wzrusza i jest najlepszą sobą jak tylko mogła być. Oczywiście byłaby lepsza gdyby skończyła się szczęśliwie, ale czy wtedy miałaby sen? Czy skończylibyśmy ją wyciągając coś z niej? Wątpię.
Myślałam, że się nie wzruszę, że to tylko książka. Temat raka to temat, który mnie zawsze jakoś dotyka, szczególnie jeśli...

Spędzę najbliższe miesiące, albo lata na polecaniu i pożyczaniu tejże książki wszystkim znajomym!
A jeśli nie to bardzo długo będę o niej mówić, a jeszcze dłużej będę o niej pamiętać.

Z pozoru kolejna książka dla nastolatek o pięknej miłości, pierwszych rozterkach... możliwe, ale nigdy jeszcze tak pięknie o miłości młodych ludzi nie czytałam.
Nie jest to miłość do superbohatera, anioła, wampira czy wilkołaka. O miłości do zwykłego człowieka, który pełen jest tajemnic i wad. Główna bohaterka stopniowo odkrywa tajemnice ze swojego życia. Książka jest nieprzewidywalna. Obudziła we mnie tak dużo emocji, wątpię czy zdarzyło się to wcześniej. To opowieść o życiu więc nie liczcie na happyendy. Liczcie na życie i na to jak się potoczy.
Polecam, polecam, polecam - podpisuję się pod tym rękami i nogami. Nie zależnie o płci.

Spędzę najbliższe miesiące, albo lata na polecaniu i pożyczaniu tejże książki wszystkim znajomym!
A jeśli nie to bardzo długo będę o niej mówić, a jeszcze dłużej będę o niej pamiętać.

Z pozoru kolejna książka dla nastolatek o pięknej miłości, pierwszych rozterkach... możliwe, ale nigdy jeszcze tak pięknie o miłości młodych ludzi nie czytałam.
Nie jest to miłość do...