Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miałam wysokie oczekiwania wobec tej powieści, bo "Białe róże dla Matyldy" wbiły mnie w fotel. Nie jest tym razem aż tak dobrze, jednak warto przeczytać historię rodziny Mielczarków, bo ma wiele plusów: ukazanie rozpadu rodziny w obliczu tragedii jaką jest utrata/porwanie dzieci, bardzo ciekawe podejście Ady do religijności, jej wrażliwość na krzywdę ludzką, pokrętne rozumowanie porywacza...Nie przypadło mi do gustu zakończenie, a dokładniej jeden jego aspekt dotyczący Ady, ale nie będę spojlerować ;) Przeczytajcie ;)

Miałam wysokie oczekiwania wobec tej powieści, bo "Białe róże dla Matyldy" wbiły mnie w fotel. Nie jest tym razem aż tak dobrze, jednak warto przeczytać historię rodziny Mielczarków, bo ma wiele plusów: ukazanie rozpadu rodziny w obliczu tragedii jaką jest utrata/porwanie dzieci, bardzo ciekawe podejście Ady do religijności, jej wrażliwość na krzywdę ludzką, pokrętne...

Jest to książka, którą z całą pewnością warto przeczytać, bo temat życia w zamknięciu i wychowywania dziecka w takich warunkach, został znakomicie pokazany. Nawet nie zdajemy sobie nieraz sprawy, jak dużo znaczy wolność. Nie potrafię sobie wyobrazić siebie na miejscu bohaterki "Pokoju", czy dałabym radę? Bardzo podobały mi się jej wypowiedzi, gdy była Nazewnątrz. Podejście mediów, obcych obserwatorów, a nawet rodziny...to daje do myślenia.
Na początku trudno było mi się "wgryźć" w narrację. Opisy pokoju i codziennych zajęć Jacka szły mi nieco opornie, ale potem było lepiej, przywykłam do języka i stylu autorki.
Nie każdy odnajdzie się w tej powieści, bo nie jest lekka i przyjemna, ale uważam, że warto dać jej szansę.

Jest to książka, którą z całą pewnością warto przeczytać, bo temat życia w zamknięciu i wychowywania dziecka w takich warunkach, został znakomicie pokazany. Nawet nie zdajemy sobie nieraz sprawy, jak dużo znaczy wolność. Nie potrafię sobie wyobrazić siebie na miejscu bohaterki "Pokoju", czy dałabym radę? Bardzo podobały mi się jej wypowiedzi, gdy była Nazewnątrz. Podejście...

Jestem naprawdę zachwycona tą książką, bo od niej zaczęłam przygodę z poczytną autorką, Cecelią Ahern. Spodziewałam się bardziej cukierkowatej historii, a tu samo życie - rozczarowania, kłody pod nogi, zmarnowane szanse, nieoczekiwane zwroty akcji. Nawet popłakałam się na końcu, co nie zdarza mi się zbyt często w trakcie czytania, ale że miałam kiepski dzień, i jeszcze wzruszenia tą historią, spowodowało otwarcie kraników łzowych...od razu zrobiło mi się lepiej, także dzięki Rosie :) Tylko tych minionych lat mi szkoda...
Jest śmiech i są łzy, życie bez upiększeń, ciężka praca, drobne sukcesy, podążanie do marzeń. Podobała mi się również zbieżność zachowań Rosie i jej córki, Katie. Czyta się szybko, wciąga maksymalnie...czego chcieć więcej? :)

Jestem naprawdę zachwycona tą książką, bo od niej zaczęłam przygodę z poczytną autorką, Cecelią Ahern. Spodziewałam się bardziej cukierkowatej historii, a tu samo życie - rozczarowania, kłody pod nogi, zmarnowane szanse, nieoczekiwane zwroty akcji. Nawet popłakałam się na końcu, co nie zdarza mi się zbyt często w trakcie czytania, ale że miałam kiepski dzień, i jeszcze...

To moje pierwsze spotkanie ze Sparksem i spodziewałam się czegoś wielkiego. W końcu to Nicholas Sparks, kochany na całym świecie. Początkowo jednak nie mogłam się wciągnąć w tę historię. Emocje jakieś tam książka wzbudziła, ale myślałam, że będę bardziej poruszona. To po prostu nie polskie realia - umięśniony żołnierz, nieomal "american hero" i naiwna dziewczyna z rancza. To tyle na minus, bo tak ogólnie powieść uważam za dobrą. W trakcie czytania dobrze poznajemy bohaterów, rozważamy słuszność ich wyborów, szczerość uczuć, dalsze losy. Język jest prosty i dobrze się go czyta, szybko i bez wysiłku. Podobał mi się motyw relacji Johna z ojcem i tu faktycznie można sie wzruszyć.
Powieść nie zraziła mnie do autora, więc mogę ją polecić, a sama spróbuję przeczytać inną jego książkę, być może wywoła we mnie więcej emocji.

To moje pierwsze spotkanie ze Sparksem i spodziewałam się czegoś wielkiego. W końcu to Nicholas Sparks, kochany na całym świecie. Początkowo jednak nie mogłam się wciągnąć w tę historię. Emocje jakieś tam książka wzbudziła, ale myślałam, że będę bardziej poruszona. To po prostu nie polskie realia - umięśniony żołnierz, nieomal "american hero" i naiwna dziewczyna z rancza....

To nie jest typ książek, po który chętnie sięgam, ale ta książka całkowicie mnie urzekła. Obawiałam się nieco tego elementu magiczności, ale jest tak subtelny i wpasowany w fabułę, że okazał się wielkim atutem. Do tego cudowne opisy przyrody, jej dzikości, współgrania z człowiekiem, potęgi. W sumie nie dzieje się tu dużo, ale ciągnęło mnie do czytania, co będzie dalej. Znałam baśń o śnieżnej dziewczynce, wiedziałam, że nie kończy się dobrze i chciałam wiedzieć, czy ta historia potoczy się podobnie. Kim w ogóle jest Faina? Czy możliwe jest przenikanie się świata realnego i magicznego?
Piękna, urocza historia, w której smutek przeplata się z radością.

To nie jest typ książek, po który chętnie sięgam, ale ta książka całkowicie mnie urzekła. Obawiałam się nieco tego elementu magiczności, ale jest tak subtelny i wpasowany w fabułę, że okazał się wielkim atutem. Do tego cudowne opisy przyrody, jej dzikości, współgrania z człowiekiem, potęgi. W sumie nie dzieje się tu dużo, ale ciągnęło mnie do czytania, co będzie dalej....

Widziałam wiele pochlebnych opinii o tej książce, ale w sumie nie zapamiętałam jej opisu...i bardzo dobrze! Nie spodziewałam się fabuły tak pełnej zagadek i niedopowiedzeń. Główna bohaterka, Beata, musi zmagać się ze śmiercią najbliższych, przeszłością, która okazuje się całkowicie inna od tej, którą miała poukładaną w głowie. Cały czas nowe sekrety wychodzą na jaw, jest coraz bardziej zagubiona, nie wie komu ufać. Nie wiemy, czy wpada w paranoję czy los faktycznie tak z niej zakpił. Przy tym nie zastanawiałam się nad wiarygodnością historii, bo jest ona na tyle spójna i logicznie dopracowana, że się w nią wierzy bez żadnych "ale". Bardzo dobry styl autorki, naturalne dialogi, ciekawy pomysł, wstrząsająca tajemnica - jak dla mnie świetna książka!

Widziałam wiele pochlebnych opinii o tej książce, ale w sumie nie zapamiętałam jej opisu...i bardzo dobrze! Nie spodziewałam się fabuły tak pełnej zagadek i niedopowiedzeń. Główna bohaterka, Beata, musi zmagać się ze śmiercią najbliższych, przeszłością, która okazuje się całkowicie inna od tej, którą miała poukładaną w głowie. Cały czas nowe sekrety wychodzą na jaw, jest...