Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa i dobrze napisana książka.
Autor koncentruje się na jednym dniu z czasów panowania cesarza Trajana, z 115 roku n.e. Wciela się w dobrze poinformowanego przewodnika, który zaprowadzi nas i do domu patrycjusza, i do klitki biedaka, i do księgarni, i domu publicznego. A także, oczywiście, do forów, świątyń, term i Koloseum. Niekiedy przeskakuje z konkretnego zdarzenia, którego jesteśmy świadkami, do szerszej perspektywy. Jak zmieniała się pozycja kobiet? Jak trenowano gladiatorów? Jak budowano termy? Itd., itp. Trudno się przyczepić, że jakiegoś aspektu funkcjonowania Wiecznego Miasta brakuje. Autor stara się, aby jego opisy były wyczerpujące i przemawiały do wyobraźni, w czym pomagają rysunki. Niekiedy odwołuje się do miast współczesnych Indii, podobnie pełnych ruchu, kontrastów, a także mocnych przypraw i intensywnych smaków. Starożytny Rzym jawi się jako miasto zdumiewająco współczesne, olbrzymie, wieloetniczne, gwarne. Oczywiście, nie brak w nim biedy i barbarzyństwa (niewolnictwo, usankcjonowana przemoc), ale istnieją również publiczne i dostępne dla wszystkich łaźnie, rozrywka, a nawet fast foody… A także arcydzieła architektury i dzieła sztuki pod gołym niebem. Wiele z nich pochodziło z grabieży, zwłaszcza Grecji, o czym autor wspomina jako o czymś naturalnym, wręcz godnym aprobaty. Mniej ma zrozumienia dla Napoleona, który zrobił to samo z Rzymem, „przez co dzisiaj Luwr zapełniają, jakby nigdy nic, zagrabione we Włoszech i nigdy niezwrócone dzieła sztuki”. Ale prawdziwą zagładę przyniosło starożytnemu Rzymowi papiestwo: „W XVI wieku papież Juliusz II wydał polecenie, aby potraktować fora jako kamieniołomy i wykorzystać znajdujące się tam marmur i trawertyn do realizowanej wtedy przebudowy Rzymu. Według ówczesnych świadków świątynie i inne obiekty znajdowały się jeszcze w prawie nienaruszonym stanie. Ale wyburzenia i rozbiórka poszły błyskawicznie. Po kilku tygodniach budowle, tworzące niegdyś serce Imperium Rzymskiego, zniknęły na oczach wszystkich. Wielu protestowało, wśród nich Michał Anioł i Rafael, ale na próżno”. W gruncie rzeczy więc to nie barbarzyńcy zniszczyli starożytny Rzym, a przynajmniej materialną jego tkankę, ale miłośnicy antyku.
Autorowi zdarzają się drobne akty narodowej megalomanii (np. przypisuje Włochom wynalezienie widelca, czym wpisuje się w aktualną i u nas dyskusję), wydaje się jednak doskonale przygotowany do roli, jaką sobie obrał – wprowadzenia w tajniki funkcjonowania starożytnego Rzymu. A że czyni to umiejętnie, książka ta powinna przypaść do gustu nie tylko miłośnikom historii, ale wszystkim, których Rzym zauroczył i którzy chcieliby się dowiedzieć o nim czegoś więcej.

Ciekawa i dobrze napisana książka.
Autor koncentruje się na jednym dniu z czasów panowania cesarza Trajana, z 115 roku n.e. Wciela się w dobrze poinformowanego przewodnika, który zaprowadzi nas i do domu patrycjusza, i do klitki biedaka, i do księgarni, i domu publicznego. A także, oczywiście, do forów, świątyń, term i Koloseum. Niekiedy przeskakuje z konkretnego...