Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co w reportażach Kapuścińskiego jest niezwykłe? To, że próbuje on zrozumieć i wytłumaczyć zjawisko, którego jest świadkiem. Poza wstrząsającym, rzeczowym i dynamicznym opisem, mamy tu spojrzenie niemalże filozoficzne.

Co w reportażach Kapuścińskiego jest niezwykłe? To, że próbuje on zrozumieć i wytłumaczyć zjawisko, którego jest świadkiem. Poza wstrząsającym, rzeczowym i dynamicznym opisem, mamy tu spojrzenie niemalże filozoficzne.

Boże, dlaczego?

Boże, dlaczego?

Nie przypuszczałem, że osoba o japońskich korzeniach może napisać tak na wskroś brytyjską książkę.

Rewelacyjna.

Nie przypuszczałem, że osoba o japońskich korzeniach może napisać tak na wskroś brytyjską książkę.

Rewelacyjna.

Zdziwiły mnie komentarze czytelników na temat tej książki. Racja - komunistyczne wstawki są irytujące, ale przecież nie to jest jej sednem. Myślę, że prawdziwą wartość stanowi refleksja nad ludzkim przywiązaniem do Ziemi przy jednoczesnym poczuciu strachu, jaki budzi w nas zarówno próżnia, jak i obce planety. Sądzę, że pomysłodawcy projektu Mars One jej nie czytali.

Zdziwiły mnie komentarze czytelników na temat tej książki. Racja - komunistyczne wstawki są irytujące, ale przecież nie to jest jej sednem. Myślę, że prawdziwą wartość stanowi refleksja nad ludzkim przywiązaniem do Ziemi przy jednoczesnym poczuciu strachu, jaki budzi w nas zarówno próżnia, jak i obce planety. Sądzę, że pomysłodawcy projektu Mars One jej nie czytali.

Idiotyczny opis na obwolucie - coś o kosmicznych tragediach...

Na razie pan Steinbeck mnie nie zawiódł. Kolejnej opowieści z okolic Salinas nie chcę komentować. Żadnych słów po ostatniej kropce.

Idiotyczny opis na obwolucie - coś o kosmicznych tragediach...

Na razie pan Steinbeck mnie nie zawiódł. Kolejnej opowieści z okolic Salinas nie chcę komentować. Żadnych słów po ostatniej kropce.

Niespodziewanie wybitna książka.

Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny.

Niespodziewanie wybitna książka.

Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny.

Nie istnieje książka, która zawierałaby odpowiedź na wszystkie tajemnice świata. Nikt nie odpowie za nas czy Pan Bóg istnieje, ani dlaczego Świat - jego dzieło (na pewno?), wygląda właśnie tak, a nie inaczej.
Mam wrażenie, że Pan Kołakowski próbuje w swoich esejach uświadomić nam, że potrzebujemy refleksji. Nie możemy przyjmować bez zastanowienia wszystkich współczesnych prądów myślowych i trendów kultury czy sztuki. Musimy przesiewać je przez sito Rozumu, szanować dorobek wieków i ubogacać go, nie odrzucać.
Pan Kołakowski stara się pokazać nam przyczynowość ludzkich zachowań, powód, dla którego pragnienie Prawdy rozpływa się na wiele kierunków. Jak to jest możliwe, że pragnący zrozumieć Boga Kartezjusz, spowodował jego odsunięcie przez deistów? Dlaczego ideały Oświecenia nie mogą zostać spełnione?
Nie można zredukować człowieka do biologicznej maszyny, poddającej się bezrozumnym prawom natury jak głoszą scjentyści.
Pasuje tu cytat z "Twierdzy" Antoine'a de Saint-Exupery: "Tylko Duch, jeśli tchnie na glinę, może stworzyć Człowieka".

Nie istnieje książka, która zawierałaby odpowiedź na wszystkie tajemnice świata. Nikt nie odpowie za nas czy Pan Bóg istnieje, ani dlaczego Świat - jego dzieło (na pewno?), wygląda właśnie tak, a nie inaczej.
Mam wrażenie, że Pan Kołakowski próbuje w swoich esejach uświadomić nam, że potrzebujemy refleksji. Nie możemy przyjmować bez zastanowienia wszystkich współczesnych...

Dlaczego "Wojna i pokój" jest jedną z moich ulubionych książek? Mimo swojej epickości i rozważań natury militarno - politycznej, największą rolę grają tutaj nieszablonowe, głębokie portrety postaci, ich przemyślenia i przeżycia. Tołstoj potrafił przekonać czytelnika, że bohaterowie ci istnieli naprawdę.
Odnaleźć siebie w książkowej postaci - bezcenne. Podczas czytania "Wojny i pokoju" widziałem siebie wiele razy.

Dlaczego "Wojna i pokój" jest jedną z moich ulubionych książek? Mimo swojej epickości i rozważań natury militarno - politycznej, największą rolę grają tutaj nieszablonowe, głębokie portrety postaci, ich przemyślenia i przeżycia. Tołstoj potrafił przekonać czytelnika, że bohaterowie ci istnieli naprawdę.
Odnaleźć siebie w książkowej postaci - bezcenne. Podczas czytania...

Kiedy już się zacznie, ciężko się od niej uwolnić inaczej, jak... kończąc ją. Świetna, gorzka rozrywka.

Kiedy już się zacznie, ciężko się od niej uwolnić inaczej, jak... kończąc ją. Świetna, gorzka rozrywka.

Moim zdaniem, szczegółowość tej książki jest jej największym mankamentem. Doceniam dobrze rozbudowaną narrację, ale tutaj była "za ciężka", przez co czytanie nie dawało satysfakcji.

Moim zdaniem, szczegółowość tej książki jest jej największym mankamentem. Doceniam dobrze rozbudowaną narrację, ale tutaj była "za ciężka", przez co czytanie nie dawało satysfakcji.