Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kompendium wiedzy na tematy ginekologiczne napisane prostym, przystępnym językiem jakiego używa się na co dzień. Z humorem, ale bez bagatelizowania opisywanych zagadnień. Autorka po prostu pisze "jak jest", prosto z mostu ale bez zbędnego straszenia odbiorcy, z dużą empatią i życzliwością. Chyba żadna książka nie pochłonęła mnie jak ta, przez kilka dni nie mogłam się od niej oderwać, dowiedziałam się wielu interesujących rzeczy i przy okazji nieźle się uśmiałam :)

Kompendium wiedzy na tematy ginekologiczne napisane prostym, przystępnym językiem jakiego używa się na co dzień. Z humorem, ale bez bagatelizowania opisywanych zagadnień. Autorka po prostu pisze "jak jest", prosto z mostu ale bez zbędnego straszenia odbiorcy, z dużą empatią i życzliwością. Chyba żadna książka nie pochłonęła mnie jak ta, przez kilka dni nie mogłam się od...

Wspaniała książka. Bogato ilustrowana, sentymentalna podróż do lat dzieciństwa. Oprócz wywiadu-biografii artysty znajdziemy w niej również dużo ciekawostek na temat ówczesnych realiów i procesów powstawania książek i filmów animowanych.

Wspaniała książka. Bogato ilustrowana, sentymentalna podróż do lat dzieciństwa. Oprócz wywiadu-biografii artysty znajdziemy w niej również dużo ciekawostek na temat ówczesnych realiów i procesów powstawania książek i filmów animowanych.

Twarda oprawa, szyte wydanie, papier kredowy - zdecydowanie na plus, czyta się wygodnie. Format mógłby być ciut większy, ale i tak jest lepiej niż jakby to miało być normalne małe wydanie. Brokat na okładce widać tylko jak się mocno poświeci na okładkę, spodziewałam się czegoś bardziej efektownego. Do tego mojemu egzemplarzowi daleko do ideału - odprysk folii na okładce, pofalowane strony (może wilgoć w drukarni), przy zamawianiu prosto od wydawcy mogliby się bardziej przyłożyć. Co do tłumaczenia - jest OK, chociaż razi brak przypisów odnośnie wyrazów japońskich, choćby np. imion/nazwisk bohaterek, które ewidentnie "coś" znaczą, a co niekoniecznie wiadome jest polskiemu odbiorcy. Moim zdaniem byłoby miło to wyjaśnić, bo jest to często związane z jakąś "cechą" danej postaci. No i na koniec sprawa może nieoczywista, ale w porównaniu do starego wydania, to jest po prostu "goły" komiks - wersja pozbawiona wszystkiego co stricte komiksem nie było - komentarze autorki, dodatkowe rysunki itp. - tego nie ma. Nie winię za to wydawcy - wydał to, na co dostał licencję, ale dobrze byłoby to wiedzieć przed zakupem (wydawca wspominał tylko, że to oryginalna manga, tyle że w 10 tomach i z nowym tłumaczeniem, więc ciężko stwierdzić czego należało się spodziewać). Szczerze mówiąc gdybym posiadała starą wersję chyba raczej nie skusiłby mnie brokat i kilka kolorowych stron kosztem tych uroczych i klimatycznych dodatków. Podsumowując - jest dobrze, choć mogło być lepiej.

Twarda oprawa, szyte wydanie, papier kredowy - zdecydowanie na plus, czyta się wygodnie. Format mógłby być ciut większy, ale i tak jest lepiej niż jakby to miało być normalne małe wydanie. Brokat na okładce widać tylko jak się mocno poświeci na okładkę, spodziewałam się czegoś bardziej efektownego. Do tego mojemu egzemplarzowi daleko do ideału - odprysk folii na okładce,...

Książka warta polecenia, choć przyznam że czyta się ją dość ciężko. Masa bohaterów, co chwila przeskoki od jednego do drugiego, czasami naprawdę trudno się w tym wszystkim połapać. Sprawy nie ułatwia tendencja autorki do tworzenia zdań wielokrotnie złożonych, czasem to taka gonitwa myśli na pół strony. Naprawdę źle się to czyta. Rozumiem, że debiut i w ogóle, ale chyba przed drukiem przeczytał to ktoś bardziej doświadczony, kto mógłby coś w tym kierunku początkującej pisarce doradzić. Musiałam rozłożyć lekturę na kilka dni bo nie dałam rady, choć historia mnie wciągnęła i ciekawa byłam dalszego rozwoju wydarzeń.

Książka warta polecenia, choć przyznam że czyta się ją dość ciężko. Masa bohaterów, co chwila przeskoki od jednego do drugiego, czasami naprawdę trudno się w tym wszystkim połapać. Sprawy nie ułatwia tendencja autorki do tworzenia zdań wielokrotnie złożonych, czasem to taka gonitwa myśli na pół strony. Naprawdę źle się to czyta. Rozumiem, że debiut i w ogóle, ale chyba...

Książka przede wszystkim o zdrowym odżywianiu, które wpływa również na funkcjonowanie organizmu podczas menopauzy. Co do porad medycznych - sporo przydatnych informacji, chociaż część z nich zapewne się przeczyta, pokiwa głową i tyle. Mało który lekarz (przynajmniej z mojego doświadczenia tak wynika) zainteresuje się wynikami badań, których nie zlecił, a które przynosi mu pacjent. Niemniej warto się z tą książką zapoznać. Co mi się nie podobało, to styl, jakim została napisana - trochę jakby pobłażliwy, żeby nie powiedzieć lekceważący, w stosunku do czytelniczek (nagminne używanie słowa "dziewczyny", to już nie można napisać "kobiety", czy i to określenie kogoś obraża? 54-letnia dziewczyna? Serio? Jakoś w odniesieniu do mężczyzn, których też kilka razy się w tej książce wspomina, określenie "chłopak" nie pada).

Książka przede wszystkim o zdrowym odżywianiu, które wpływa również na funkcjonowanie organizmu podczas menopauzy. Co do porad medycznych - sporo przydatnych informacji, chociaż część z nich zapewne się przeczyta, pokiwa głową i tyle. Mało który lekarz (przynajmniej z mojego doświadczenia tak wynika) zainteresuje się wynikami badań, których nie zlecił, a które przynosi mu...

Czy ta książka przeszła jakąkolwiek korektę? Cała masa literówek...

Czy ta książka przeszła jakąkolwiek korektę? Cała masa literówek...

Książkę zaczęłam czytać zeszłego lata. Z trudem zmęczyłam część pierwszą i odłożyłam na półkę. Nadszedł marzec AD 2024 i jako że nie lubię zostawiać niedoczytanych książek, postanowiłam dokończyć lekturę. Po przeczytaniu części drugiej, nie wiem czy wezmę się za trzecią... Miałam dobre chęci, bo naprawdę chciałabym zrozumieć fenomen Chmielewskiej, ale w dalszym ciągu nie jestem w stanie pojąć, co w jej pisarstwie może się podobać. Podczas lektury miałam wrażenie, że czytam kolejne wypociny Pilipiuka, a nie jedno z bardziej znanych dzieł czołowej polskiej pisarki. Pomysły na fabułę są może nienajgorsze, ale styl Chmielewskiej jest koszmarny. Niekończące się opisy, masa powtórzeń, bez przerwy zapętlone te same zwroty, a nawet całe zdania... To wszystko sprawia, że akcja posuwa się do przodu w ślimaczym tempie. Człowiek czyta książkę, mijają minuty i godziny i zamiast satysfakcji z interesującej lektury jedyne z czym zostaje, to poczucie straconego czasu.

Książkę zaczęłam czytać zeszłego lata. Z trudem zmęczyłam część pierwszą i odłożyłam na półkę. Nadszedł marzec AD 2024 i jako że nie lubię zostawiać niedoczytanych książek, postanowiłam dokończyć lekturę. Po przeczytaniu części drugiej, nie wiem czy wezmę się za trzecią... Miałam dobre chęci, bo naprawdę chciałabym zrozumieć fenomen Chmielewskiej, ale w dalszym ciągu nie...

Ciekawy i wartościowy w tej książce jest moim zdaniem tylko ostatni rozdział - wywiad z psychologiem mogący pomóc osobom na co dzień borykającym się ze starością lub/i niedołężnością najbliższych. Reszta książki to albo ckliwe, przekoloryzowane celem zagrania na emocjach czytelnika opowiastki, albo opisy toksycznych zachowań osób starszych - niestety ukazane zbyt jednostronnie. Miałam zamiar dać do poczytania tę książkę mojej mamie, osobie w podeszłym wieku, ale boję się że po lekturze zaczną przychodzić jej do głowy głupie pomysły, więc raczej zrezygnuję. Generalnie nie polecam, aczkolwiek może ktoś znajdzie tu coś ciekawego dla siebie.

Ciekawy i wartościowy w tej książce jest moim zdaniem tylko ostatni rozdział - wywiad z psychologiem mogący pomóc osobom na co dzień borykającym się ze starością lub/i niedołężnością najbliższych. Reszta książki to albo ckliwe, przekoloryzowane celem zagrania na emocjach czytelnika opowiastki, albo opisy toksycznych zachowań osób starszych - niestety ukazane zbyt...

Przeczytałam tę książkę trochę z ciekawości, ponieważ lubię panią Jandę jako aktorkę. No cóż, mówiąc wprost, po lekturze tej książki nie chciałabym mieć takiej "przyjaciółki". Nie wiem czy osoba, do której Janda pisze te "listy" jest wymyślona czy też nie, ale czyta się to nieprzyjemnie. Z tej korespondencji wynika, że autorka pisze z kimś o obniżonym nastroju, zaś ze strony aktorki osoba ta otrzymuje ciągłe porady typu "masz za dobrze" "inni mają gorzej", "weź się w garść". Po przeczytaniu kilkunastu stron miałam chęć rzucić to w diabły, ale jakoś doczytałam. Nic się nie zmieniło, doszło jeszcze dogryzanie bezdzietnym. Nie wiem czy to wartościowa lektura.

Przeczytałam tę książkę trochę z ciekawości, ponieważ lubię panią Jandę jako aktorkę. No cóż, mówiąc wprost, po lekturze tej książki nie chciałabym mieć takiej "przyjaciółki". Nie wiem czy osoba, do której Janda pisze te "listy" jest wymyślona czy też nie, ale czyta się to nieprzyjemnie. Z tej korespondencji wynika, że autorka pisze z kimś o obniżonym nastroju, zaś ze...