Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nic nie mogło bardziej zakłócić strefy ciszy mieszkańców okolic Jeziora Powidzkiego jak wprowadzenie się Anki, głównej bohaterki powieści, do domu ogarniętego złą sławą...

Prababka Anki, która zapisała jej w spadku rozpadającą się posiadłość, nie mogła spodziewać się, że jej prawnuczka mająca stabilną posadę w świetnie prosperującej korporacji nagle rzuci pracę i faktycznie przeprowadzi się w to mroczne miejsce. Tak samo jak ja nie mogłam spodziewać się, że "Strefa ciszy" będzie tak dobra.

Książka jest krótka. Nie ze względu na ilość stron, ale przez tempo, w jakim się ją czyta. Dosłownie wchłonęłam tę historię.

Iza Iwan napisała opowieść mroczną, obsadzając ją w miejscu tak malowniczym, że wszystko wydaje się być lekkie jak samo pióro autorki. Bardzo płynnie wprowadziła mnie ona w swój na pozór sielankowy świat, w którym zło czaiło się w najmniej oczywistym miejscu.

W miarę wgłębiania się w treść książki, coraz bardziej chciałam dowiedzieć się, jakie będzie jej zakończenie. I niestety się zawiodłam.

Kompletnie nie potrafiłam zaakceptować, gdy przeczytałam słowo "Koniec" na ostatniej stronie...
Chciałam czytać dalej!

Mogę szczerze pogratulować autorce pomysłowości oraz talentu pisarskiego, którego zdecydowanie dotrzega się na kartach "Strefy ciszy".

Jestem też niezwykle wdzięczna, że zostałam włączona do grona recenzentów tej opowieści, bo pewnie bym sama z siebie po nią nie sięgnęła ze względu na ilość książek na półce "do przeczytania". A dzięki temu, że obdarzono mnie tym zaufaniem, ja z przyjemnością będę mogła sięgnąć po przyszłe dzieła Izy, które z pewnością będą tylko lepsze!

Nic nie mogło bardziej zakłócić strefy ciszy mieszkańców okolic Jeziora Powidzkiego jak wprowadzenie się Anki, głównej bohaterki powieści, do domu ogarniętego złą sławą...

Prababka Anki, która zapisała jej w spadku rozpadającą się posiadłość, nie mogła spodziewać się, że jej prawnuczka mająca stabilną posadę w świetnie prosperującej korporacji nagle rzuci pracę i...