Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nic nie mogło bardziej zakłócić strefy ciszy mieszkańców okolic Jeziora Powidzkiego jak wprowadzenie się Anki, głównej bohaterki powieści, do domu ogarniętego złą sławą...

Prababka Anki, która zapisała jej w spadku rozpadającą się posiadłość, nie mogła spodziewać się, że jej prawnuczka mająca stabilną posadę w świetnie prosperującej korporacji nagle rzuci pracę i faktycznie przeprowadzi się w to mroczne miejsce. Tak samo jak ja nie mogłam spodziewać się, że "Strefa ciszy" będzie tak dobra.

Książka jest krótka. Nie ze względu na ilość stron, ale przez tempo, w jakim się ją czyta. Dosłownie wchłonęłam tę historię.

Iza Iwan napisała opowieść mroczną, obsadzając ją w miejscu tak malowniczym, że wszystko wydaje się być lekkie jak samo pióro autorki. Bardzo płynnie wprowadziła mnie ona w swój na pozór sielankowy świat, w którym zło czaiło się w najmniej oczywistym miejscu.

W miarę wgłębiania się w treść książki, coraz bardziej chciałam dowiedzieć się, jakie będzie jej zakończenie. I niestety się zawiodłam.

Kompletnie nie potrafiłam zaakceptować, gdy przeczytałam słowo "Koniec" na ostatniej stronie...
Chciałam czytać dalej!

Mogę szczerze pogratulować autorce pomysłowości oraz talentu pisarskiego, którego zdecydowanie dotrzega się na kartach "Strefy ciszy".

Jestem też niezwykle wdzięczna, że zostałam włączona do grona recenzentów tej opowieści, bo pewnie bym sama z siebie po nią nie sięgnęła ze względu na ilość książek na półce "do przeczytania". A dzięki temu, że obdarzono mnie tym zaufaniem, ja z przyjemnością będę mogła sięgnąć po przyszłe dzieła Izy, które z pewnością będą tylko lepsze!

Nic nie mogło bardziej zakłócić strefy ciszy mieszkańców okolic Jeziora Powidzkiego jak wprowadzenie się Anki, głównej bohaterki powieści, do domu ogarniętego złą sławą...

Prababka Anki, która zapisała jej w spadku rozpadającą się posiadłość, nie mogła spodziewać się, że jej prawnuczka mająca stabilną posadę w świetnie prosperującej korporacji nagle rzuci pracę i...

Czy coś, co było genialne, może stać się jeszcze lepsze?

Okazuje się, że tak, a dokonał tego Bernard Cornwell pisząc drugą część przygód Thomasa z Hookton.

"Włóczęga" już od pierwszych stron zaskakuje niezwykle przemyślaną fabułą i wartką akcją. Doskonale opisane są rozterki głównego bohatera, który na początku nie wierzy w swoją misję. Los rzuca mu pod nogi wiele kłód, których często wcale nie chce przechodzić i targa nim mnóstwo sprzecznych emocji.

Uważam, że historia przedstawiona w tej części jest jeszcze ciekawsza niż była w tomie 1. Wielokrotnie w trakcie czytania odczuwałam niepokój o życie przedstawionych postaci.

Muszę wspomnieć też o mistrzowsko skonstruowanych bitwach, w których Cornwell się specjalizuje. Są to zdecydowanie moje ulubione fragmenty jego książek i w tej części ich nie brakuje. Genialnie opisane przygotowania, taktyki władców, szczegóły, na które zwracają oni uwagę oraz sam moment walki pokazują, że autor wie o czym pisze i sprawia mu to przyjemność. A gdy pisarz ma frajdę z tworzonej historii, czytelnik również będzie ją miał zagłębiając się w treść książki.

Gdy tymczasem Thomas z Hookton stara się skleić swoje życie w całość, ja czekam z niecierpliwością na lekturę kolejnej części jego wspaniałych przygód.

Czy coś, co było genialne, może stać się jeszcze lepsze?

Okazuje się, że tak, a dokonał tego Bernard Cornwell pisząc drugą część przygód Thomasa z Hookton.

"Włóczęga" już od pierwszych stron zaskakuje niezwykle przemyślaną fabułą i wartką akcją. Doskonale opisane są rozterki głównego bohatera, który na początku nie wierzy w swoją misję. Los rzuca mu pod nogi wiele kłód,...

To nie jest zła książka. Mogłabym nawet pokusić się o stwierdzienie, że jest dobra, ale romanse zdecydowanie nie są dla mnie.

Mimo wszystko muszę przyznać, że wciągnęłam się w historię, dzięki temu, że nie była banalnie skonstruowana.

Jednak jak większość romansów w klasycznym wydaniu, których przykładem jest właśnie ta książka, bohaterowie są praktycznie bez wad, co dla osób lubiących poważniejszą literaturę naprawdę przeszkadza.

Pamiętając jednak, że młodsze pokolenie potrzebuje na początek czegoś lekkiego i przyjemnego, tym bardziej jeśli myśli się o prezencie dla młodej dziewczyny, która lubi romanse lub nawet niespecjalnie lubi czytać, to jest to książka, którą z czystym sumieniem można polecić, zdecydowanie nadaje się ona dla młodszych odbiorców.

To nie jest zła książka. Mogłabym nawet pokusić się o stwierdzienie, że jest dobra, ale romanse zdecydowanie nie są dla mnie.

Mimo wszystko muszę przyznać, że wciągnęłam się w historię, dzięki temu, że nie była banalnie skonstruowana.

Jednak jak większość romansów w klasycznym wydaniu, których przykładem jest właśnie ta książka, bohaterowie są praktycznie bez wad, co...