Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Praca z cieniem" naprawdę mnie zaciekawiła. Dziennik, który ma nas nauczyć rozwijać samoświadomość, kochać i akceptować siebie, wykorzystać swój pełny potencjał. Brzmi bajecznie, może nawet zbyt prosto. Do tego lekko zastanawiał mnie fakt "hitu tiktoka", gdyż nie mam do nich zaufania. Ale mimo to ciekawość wzięła górę. I jak się dziennik sprawił? Cóż... zaskakująco dobrze.

Oczywistym jest, że żadna książka, żaden dziennik czy podręcznik nie zastąpi terapii, czasem jednak zdarzają się takie, które okazują się naprawdę pomocne - tak też jest, moim zdaniem, i w tym przypadku. "Praca z cieniem" wydaje się przydatna zwłaszcza na początku tej przygody z self-help, dzięki temu dziennikowi można faktycznie zacząć drogę do uzdrawiania siebie. Jeśli otworzymy się na siebie, pozwolimy sobie na szczerość względem samego siebie, może pomóc nam uświadomić sobie pewne sprawy, dokopać się do rzeczy, o których nie mieliśmy pojęcia, odkryć pewne prawdy o sobie samym - i zamienić to wszystko w coś rozwijającego.

Co jeszcze zachęca do pracy z tym dziennikiem to ciekawe i zróżnicowane zadania, a brak wyniosłych przemów i lania wody. Cel dziennika i torie, jakie porusza, opisane są po krótce, w przystępny dla każdego sposób. Nie zagłębia się w nie za mocno, nie odstrasza (czy to objętością czy samą kontrowersyjną teorią - tu wzięte jest z niej to co najsensowniejsze, a co lepsze, nie upiera się, jakoby miała być to prawda objawiona), widzę w tym dzienniku naprawdę wiele potencjalu. Na pewno nie jest to pozycja dla każdego, ale jeśli zastanawiacie się nad nią, myślę, że warto dać "Pracy z cieniem" szansę.

Ze strony czysto technicznej dziennik też jest bardzo dobrze wydany; wygodny, estetyczny, na porządnym papierze - np. zakreślacze czy cienkopisy nie przebijają się na drugą stronę, co doceniam.

Współpraca z wydawnictwem Marginesy.

"Praca z cieniem" naprawdę mnie zaciekawiła. Dziennik, który ma nas nauczyć rozwijać samoświadomość, kochać i akceptować siebie, wykorzystać swój pełny potencjał. Brzmi bajecznie, może nawet zbyt prosto. Do tego lekko zastanawiał mnie fakt "hitu tiktoka", gdyż nie mam d...

Rozwiń

Zwiń

Jak ja nienawidzę, NIENAWIDZĘ, głównych bohaterów... Nie wiem czy ktoś mnie wcześniej wpieniał tak jak oni.
Coś więcej później, nie mam siły na to teraz.
Ale... nie. Po prostu nie.

Jak ja nienawidzę, NIENAWIDZĘ, głównych bohaterów... Nie wiem czy ktoś mnie wcześniej wpieniał tak jak oni.
Coś więcej później, nie mam siły na to teraz.
Ale... nie. Po prostu nie.

Szczerze? Przez większość książki myślałam, że dam 5/10☆ - a byłoby 6, gdyby bohaterowie nie byli tak głupi. Ale to zakończenie XDDDD Te "plottwisty" XDDDD Nie no, nie mogę XDDDD
Ogólnie nie była w sumie taka zła, miała fabułę, ale no... no nie XDDDDD Tego zakończenia i tych epilogów nie mogę wybaczyć XDDDD I tego jakimi debilami są Hak i Wendy (ale wyjątkowo Hak nawet bardziej) XD

A, a Hak, poza byciem średnio inteligentym, jest też średnim złolem XDD Jest zwyczajnie niepewnym siebie chłopcem z problemami z agresją, prawdziwi złole, którzy są w moim repertuarze ukochanch, by cię nosem na śniadanie wciągnęli XDDDD
Paaanie, ić pan...

Szczerze? Przez większość książki myślałam, że dam 5/10☆ - a byłoby 6, gdyby bohaterowie nie byli tak głupi. Ale to zakończenie XDDDD Te "plottwisty" XDDDD Nie no, nie mogę XDDDD
Ogólnie nie była w sumie taka zła, miała fabułę, ale no... no nie XDDDDD Tego zakończenia i tych epi...

Rozwiń

Zwiń

Nigdy nie czułam takiego niepokoju czytając książkę, jak czytając "Nawiedzony Dom na Wzgórzu"! 😳 Świetna, świeeetna! Wow. I ten klimat... Uwielbiam. Już czuję, że będzie w topce roku, jeśli nie topce książek w ogóle. Muszę natychmiast sięgnąć po więcej od autorki 💞

Nigdy nie czułam takiego niepokoju czytając książkę, jak czytając "Nawiedzony Dom na Wzgórzu"! 😳 Świetna, świeeetna! Wow. I ten klimat... Uwielbiam. Już czuję, że będzie w topce roku, jeśli nie topce książek w ogóle. Muszę natychmiast sięgnąć po więcej od autorki 💞

Szczerze powiedziawszy, od zawsze miałam ze znakami zodiaku problem. Nie chcę mówić, że jedyny zodiak w jakiego działanie wierzę to ten seryjny morderca, aaaale... kurcze no.
Z zodiakami mam problem nie dla zasady, a dlatego, że ze swoim nie mam prawie nic wspólnego. Co czytam, to się rozmijam. I wiem, że powinno się patrzeć nie tylko na znak Słoneczny, ale i pozostałe (Księżyc, Ascendant itd.), jednak tych składowych jest tak wiele, że dosłownie wszystko można tym wytłumaczyć, dlaczego coś nie działa, dlaczego coś działa... wszystko można pod to podciągnąć. Przez to wszystko znaki zodiaków są chyba najmniej wiarygodną i najmniej interesującą mnie rzeczą z dziedziny ezoteryki. ALE. Zawsze do wszystkiego staram się podchodzić z otwartą głową. Dlatego kiedy dostałam propozycję współpracy przy książce "Znaki Miłości" pomyślałam; hej, czemu nie. Dam temu tematowi jeszcze jedną szansę. I jak, przekonałam się? Cóż... nie za bardzo. Ale po kolei!

Najlepszym elementem tej książki jak dla mnie były fragmenty, w których autorka zachęca do poznawania siebie, do bycia samoświadomym, rozwiajania się w tym aspekcie. I....szczerze mówiąc, jest to też jedyny element "Znaków Miłości", który mogę faktycznie pochwalić. Uważam, że w tej książce jest strasznie dużo lania wody i wielkiej zachowawczości - z jednej strony autorka tłumaczy nam oddziaływanie znaków na siebie, ale też mówi, że nie ma znaków niekompatybilnych. Że jeśli w jednym aspekcie się nie łączą idealnie, to w innym się połączą - np. jak nie w znaku słonecznym to w jakiejś planecie. I to nawet nie musi być ta sama planeta. A jak nie w planecie, to w Księżycu. A to dla mnie oznacza, że jak wystarczająco dobrze poszukamy, to każdy będzie do nas dopasowany. Jak bardzo chcemy, to naciągniemy.

Teraz zapytacie, jeśli nie wiecie za wiele o astrologii, jakie znaki słoneczne, jakie połączenia w planetach, o co chodzi? No właśnie. Autorka słabo to tłumaczy jak na książkę dla kogoś początkującego - bo jak rozumiem ta książka jest dla osób początkujących, ktoś choć średnio w temacie zodiaków rozeznany nie znajdzie tu nic nowego. Ba, nawet ja z moją nie za wielką, po prostu nie zerową, wiedzą astrologiczną nie dowiedziałam się nic nowego. A co ciekawsze, sporo kwestii różniło się od tego, co zasłyszałam w paru innych ezoterycznych źródłach (które, tak swoją drogą, już nieco bardziej ze mną rezonowały, choć, ponownie, z zodiakami mi trochę nie po drodze).

Na koniec zostawię was z takimi słowami autorki, cytat bezpośrednio wzięty z książki;
"(...) horoskopy urodzeniowe stanowią użyteczne wskazówki, jednak nie dają nam stuprocentowej pewności. Kompatybilność zależy od tego, na jakim etapie rozwoju znajdują się partnerzy, jaki jest poziom ich dojrzałości emocjonalnej, i tego, co gra w ich duszach. (...) Powtórzę: wszystko zależy od samoświadomości i dojrzałości emocjonalnej"
Czyli, podsumowując, znaki zodiaku nie mają znaczenia, liczy się to co macie w głowie. 🙏🏻 Tak więc i ja zostanę w temacie relacji międzyludzkich przy psychologii, a zodiaki będę traktować jako ciekawostkę, z którą jednak kompletnie się rozmijam.

Czy więc książkę polecam? Jak możecie się domyślić, niespecjalnie. I to nie tylko dlatego, że nie rezonuje ze mną sprawa znaków zodiaków, a też dlatego, że ta książka nie wydaje mi się być w tym temacie najlepszym tytułem. Oczywiście nie zniechęcam, jeśli macie ochotę sami sprawdzić, chętnie usłyszę wasze opinie o "Znakach Miłości". Przyznać muszę, że ze strony technicznej książka wydana jest bardzo dobrze; śliczna twarda oprawa, gruby papier przez który nie przebijają zakreślacze. Jednak jeśli chodzi o poziom wiedzy... nie spełniła ona moich oczekiwań i standardów.

[Współpraca z wydawnictwem Znak]




PS. W książce było też parę fragmentów odnoszących się do Boga, np. "(...) kochając czystą miłością, znajdą się tak blisko Boga, jak to tylko możliwe"... co? XD Trochę mi się te dwa uniwersa gryzą... 😅

Szczerze powiedziawszy, od zawsze miałam ze znakami zodiaku problem. Nie chcę mówić, że jedyny zodiak w jakiego działanie wierzę to ten seryjny morderca, aaaale... kurcze no.
Z zodiakami mam problem nie dla zasady, a dlatego, że ze swoim nie mam prawie nic wspólnego. Co czytam, to się roz...

Rozwiń

Zwiń