Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Królowa jest tylko jedna i jest z nią Agata Christie.
Tytuł który znam od dawna, który czytałam już kiedyś dawno dawno temu jeszcze jako "Dziesięciu murzynków" i który jest zupełnie inny jak wszystkie książki Agathy Christie, ale i tak jest cudowny.
Historia całkowicie niemożliwych morderstw, które wykonały się na wyspie i które są swoistego rodzaju wymiarem sprawiedliwości co można chcieć więcej?
Ostatnio dowiedziałam się, że ten tytuł wszedł do kanonu lektur szkolnych w szkole podstawowej i nie ukrywam że bardzo się z tego cieszę bo znaczy to, że może w końcu dzieciaki będą dostawać to co ich zachęci do czytania a nie tylko samą klasykę.

Moja ocena bardzo mocne 8/10.

Królowa jest tylko jedna i jest z nią Agata Christie.
Tytuł który znam od dawna, który czytałam już kiedyś dawno dawno temu jeszcze jako "Dziesięciu murzynków" i który jest zupełnie inny jak wszystkie książki Agathy Christie, ale i tak jest cudowny.
Historia całkowicie niemożliwych morderstw, które wykonały się na wyspie i które są swoistego rodzaju wymiarem...

Nie bardzo wiem ,co o tej książce napisać, bo to jest trudna książka. Jedyne co napiszę to napisana jest naprawdę dobrze i warto się z nią zapoznać.

Nie bardzo wiem ,co o tej książce napisać, bo to jest trudna książka. Jedyne co napiszę to napisana jest naprawdę dobrze i warto się z nią zapoznać.

Pomysł i wykonanie całkiem niezłe natomiast ja przez to ledwo przebrnęłam.
Niestety, ale pomimo zachwytów wielu osób, pomimo tego, że wiele osób polecało mi ten tytuł moje odczucia są kiepskie.
Możliwe, że moje tak kiepskie odczucia są wynikiem tego, że siedzę sporo w literaturze wojennej i ten konkretny tytuł kompletnie się w to nie wpasowuje, pomimo tego, że też jest w tych realiach.
Sama koncepcja pisania prosto z głowy głównego bohatera jest bardzo interesująca, sam sposób opisywania jego uczuć i odczuć również, ale to po prostu nie jest książka dla mnie.
Niestety, ale mam identyczne odczucia jak miałam w stosunku do Rzeźni nr 5, która też jest zachwalana jako coś cudownego i wspaniałego i będącego manifestem przeciwko wojnie, a do mnie po prostu nie trafiło.

Moja ocena to 5/10 za sam pomysł.

Pomysł i wykonanie całkiem niezłe natomiast ja przez to ledwo przebrnęłam.
Niestety, ale pomimo zachwytów wielu osób, pomimo tego, że wiele osób polecało mi ten tytuł moje odczucia są kiepskie.
Możliwe, że moje tak kiepskie odczucia są wynikiem tego, że siedzę sporo w literaturze wojennej i ten konkretny tytuł kompletnie się w to nie wpasowuje, pomimo tego, że też jest w...

Kocham!!!

Kocham!!!

Ostatni tom historii rodziny Monet i bardzo dobrze, chociaż ten chyba był najlepszy z wszystkich.
Cała historia kończy się tak, jak to było do przewidzenia chyba od pierwszego tomu, ale ten tom przynajmniej nie jest tak toksyczny jak poprzednie.
Język jest infantylny, tak jak cały czas, więc tutaj autorka jest jak najbardziej konsekwentna.
Bracia nadal są zaborczy chociaż troszeczkę mniej, a nasza główna bohaterka nadal jest kretynką, chociaż może ciut mądrzejszą.
Jedyna postać która się w zasadzie nie zmieniła i jest to moja ulubiona postać czyli Adrien Santan.
Fakt, że słuchałam tej książki a właściwie całej tej serii w wersji audio, tym bardziej podejrzewam pogłębia moje odczucia infantylności tej w powieści, ponieważ głos lektorki jest tak samo infantylny jak nasza główna bohaterka.
Ogólnie jest to całkiem przyjemne czytadło dla zabicia czasu, ale tak jak przy poprzednich częściach będę podkreślać na pewno nie dla dzieci.

Ostatni tom historii rodziny Monet i bardzo dobrze, chociaż ten chyba był najlepszy z wszystkich.
Cała historia kończy się tak, jak to było do przewidzenia chyba od pierwszego tomu, ale ten tom przynajmniej nie jest tak toksyczny jak poprzednie.
Język jest infantylny, tak jak cały czas, więc tutaj autorka jest jak najbardziej konsekwentna.
Bracia nadal są zaborczy chociaż...

Drugi tom zdecydowanie lepszy od pierwszego, ale i tak nie jest to dobra literatura.
Nie wiem dla kogo jest to pisane, chyba że od początku jest to pisane jako zabijacz czasu i niewymagająca lektura do słuchania przy sprzątaniu i gotowaniu.

Drugi tom zdecydowanie lepszy od pierwszego, ale i tak nie jest to dobra literatura.
Nie wiem dla kogo jest to pisane, chyba że od początku jest to pisane jako zabijacz czasu i niewymagająca lektura do słuchania przy sprzątaniu i gotowaniu.

Nie wiem co powiedzieć ...
Płytkie
Proste
Infantylne
Przewidywalne
Zdecydowanie nie wiem dla kogo, bo dorosłych nie zainteresuje, a dla dzieci i młodzieży się nie nadaje!!!

Zdecydowanie nie polecam!!!
Moja ocena 2/10

Nie wiem co powiedzieć ...
Płytkie
Proste
Infantylne
Przewidywalne
Zdecydowanie nie wiem dla kogo, bo dorosłych nie zainteresuje, a dla dzieci i młodzieży się nie nadaje!!!

Zdecydowanie nie polecam!!!
Moja ocena 2/10

Klasyka to półka na którą zaglądam rzadko, ale mam wrażenie, że jednak coraz częściej.
Klimat starej Anglii jest mi dość obcy, ale fascynujący.
Gdy słuchałam opisów bali, spotkań, intryg i koligacji doszłam do wniosku, że nie miałabym nic przeciwko byciu damą w tamtych czasach i miejscu.
I chociaż sama historia jest mocno przewidywalna, prosta i nie ma a to w tym wszystkim jest urocza i angażująca czytelnika.
Zdecydowanie nie jest to książka dla każdego, ale jeśli ktoś chce coś prostego i przyjemnego to polecam.

Moja ocena 8/10

Klasyka to półka na którą zaglądam rzadko, ale mam wrażenie, że jednak coraz częściej.
Klimat starej Anglii jest mi dość obcy, ale fascynujący.
Gdy słuchałam opisów bali, spotkań, intryg i koligacji doszłam do wniosku, że nie miałabym nic przeciwko byciu damą w tamtych czasach i miejscu.
I chociaż sama historia jest mocno przewidywalna, prosta i nie ma a to w tym wszystkim...

Najbardziej makabryczny tytuł Remigiusza Mroza jaki czytałam i w swojej makabryczności jak dla mnie ustępuje tylko książkom Piotra Kościelnego.
Zagłębienie się w psychikę psychola mordercy jest nieporównywalne z niczym.
W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać skąd autor wie tak wiele o psychopatach i o tym co i jak postrzegają.
Zdecydowanie nie jest to książka dla osób o delikatnych nerwach które szukają rozrywki w książce, bo ciężko nazwać ten tytuł rozrywką.

Mam nadzieję, że powstanie ciąg dalszy, bo losy Piotra Langera nie mogą się tak skończyć.... Dla świata musi być nadzieja!!!

Moja ocena 9/10

Najbardziej makabryczny tytuł Remigiusza Mroza jaki czytałam i w swojej makabryczności jak dla mnie ustępuje tylko książkom Piotra Kościelnego.
Zagłębienie się w psychikę psychola mordercy jest nieporównywalne z niczym.
W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać skąd autor wie tak wiele o psychopatach i o tym co i jak postrzegają.
Zdecydowanie nie jest to książka dla osób o...

I jak tu nie kochać tej serii?
Niby od początku tomu wiemy, że to się dobrze nie może skończyć, że Hrabia Olaf na bank gdzieś się kryje (nota bene myślałam że przebrał się za kogoś innego niż w rzeczywistości) a i tak czytamy każdą stronę z wielką przyjemnością.
Język jakim to jest pisane, sposób narracji i ładunek emocjonalny są trafione w punkt i płyniemy w historii jak na Titanicu ( przyjemnie do katastrofy 😉).
Kolejne tomy już czekają w kolejce 😁

Moja ocena 9/10

I jak tu nie kochać tej serii?
Niby od początku tomu wiemy, że to się dobrze nie może skończyć, że Hrabia Olaf na bank gdzieś się kryje (nota bene myślałam że przebrał się za kogoś innego niż w rzeczywistości) a i tak czytamy każdą stronę z wielką przyjemnością.
Język jakim to jest pisane, sposób narracji i ładunek emocjonalny są trafione w punkt i płyniemy w historii jak...

Niestety, ale mocne w rozczarowanie.
Tak jak Współlokatorzy byli naprawdę super, owszem przewidywalną, ale mimo wszystko super książką tak W drogę jest po prostu nudne.
Cała historia jest mega przewidywalna, mega naciągana i po prostu nudna.
Niestety, ale jestem bardzo rozczarowana tą pozycją i obawiam się, że będzie dość nisko w moim rankingu czytelniczym tego roku.
Z założenia nigdy nie wymagam nie wiadomo jak wiele od romansów, ale to było po prostu słabe.
Bardzo nie lubię wyrażać się negatywnie na temat książek, bo coś co mi się nie podoba komuś innemu może się bardzo podobać, ale niestety ta konkretna książka patrząc po tym jakie ma oceny nie tylko mi się nie podoba.
Nic nowego nic wartościowego taki zabijacz czasu i nic więcej.

Moja ocena 5/10, bo oceny niższe zasadniczo daje już naprawdę książką szkodliwym i złym a ta jest po prostu nudna, przewidywalna i nic nie wnosząca.

Niestety, ale mocne w rozczarowanie.
Tak jak Współlokatorzy byli naprawdę super, owszem przewidywalną, ale mimo wszystko super książką tak W drogę jest po prostu nudne.
Cała historia jest mega przewidywalna, mega naciągana i po prostu nudna.
Niestety, ale jestem bardzo rozczarowana tą pozycją i obawiam się, że będzie dość nisko w moim rankingu czytelniczym tego roku.
Z...

Zdecydowanie nie tego się spodziewałam.

To moje drugie spotkanie z autorką i tak jak "Przy naszej piosence" ujęło mnie prostotą i pewnego rodzaju czystością, to "Zanim odejdziesz" momentami jest na granicy wręcz erotyku a ja nie tego szukam w książkach.

Fabuła dość mocno przewidywalna, ale pomysł na nią świetny.
Trochę w tym Titanica, a trochę klasyki literatury (Spóźnieni kochankowie).

Gdyby nie ilość scen 18+ moja ocena byłaby zdecydowanie wyższa a tak to 6/10

Zdecydowanie nie tego się spodziewałam.

To moje drugie spotkanie z autorką i tak jak "Przy naszej piosence" ujęło mnie prostotą i pewnego rodzaju czystością, to "Zanim odejdziesz" momentami jest na granicy wręcz erotyku a ja nie tego szukam w książkach.

Fabuła dość mocno przewidywalna, ale pomysł na nią świetny.
Trochę w tym Titanica, a trochę klasyki literatury...

Ostatnio tak u mnie licho z czasem, że za rekomendacje musi wystarczyć:

SUPER!!!
JA CHCE DRUGI TOM!!!

Moja ocena 9/10

Ostatnio tak u mnie licho z czasem, że za rekomendacje musi wystarczyć:

SUPER!!!
JA CHCE DRUGI TOM!!!

Moja ocena 9/10

Nie bardzo wiedziałam czego spodziewać się po tej książce, sięgnęłam po nią tak po prostu z ciekawości.
Nie mogę powiedzieć żebym żałowała, że ją przeczytałam, chociaż zdecydowanie nie jest to moja ulubiona pozycja literacka.
Autor posiada duże doświadczenie w dziedzinie ratownictwa medycznego, ale niestety momentami mam wrażenie że próbuję się strasznie popisać tą wiedzą i uważa się wręcz za jakieś guru medycyny.
Poza tym niestety bardzo dużo nawiązań politycznych jest w tej pozycji, a niekoniecznie chciałam czytać o polityce, wolałam po prostu czytać o historiach pacjentów i ich ratowników.
Ogólnie uważam, że pozycja jest dość potrzebna na naszym polskim rynku czytelniczym, chociaż sporo można jej zarzucić jeśli chodzi o samo wykonanie, styl, język i niestety przerażającą ilości nie do końca cenzuralnych zwrotów.

Moja ocena takie 6/10

Nie bardzo wiedziałam czego spodziewać się po tej książce, sięgnęłam po nią tak po prostu z ciekawości.
Nie mogę powiedzieć żebym żałowała, że ją przeczytałam, chociaż zdecydowanie nie jest to moja ulubiona pozycja literacka.
Autor posiada duże doświadczenie w dziedzinie ratownictwa medycznego, ale niestety momentami mam wrażenie że próbuję się strasznie popisać tą wiedzą i...

Jestem z najlepszych tomów serii jak do tej pory.
Mega podoba mi się sposób w jaki autor przedstawia młodym czytelnikom kultury, zwyczaje i wierzenia różnych grup etnicznych świata.
Skandianie, bedulini i inni, dokładnie wiemy kim są w naszym świecie, a dla młodych czytelników są świetnymi narodami i nawet nie mając tego świadomości uczą się o różnorodności na świecie.

Uwielbiam tę serię i będę czytać kolejne tomy, bo ta seria jest tego warta!!!

Moja ocena 10/10

Jestem z najlepszych tomów serii jak do tej pory.
Mega podoba mi się sposób w jaki autor przedstawia młodym czytelnikom kultury, zwyczaje i wierzenia różnych grup etnicznych świata.
Skandianie, bedulini i inni, dokładnie wiemy kim są w naszym świecie, a dla młodych czytelników są świetnymi narodami i nawet nie mając tego świadomości uczą się o różnorodności na...

To już 3 tom całkiem przyjemnej serii.
Chwile spędzone na słuchaniu tej lektury były bardzo przyjemne i odstresowujące.
Dość mocno zżyłam się już z bohaterami i trochę mi przykro, że został mi już tylko jeden tom.
Nie jest to książka wysokich lotów, ale nie wszystkie muszą takie być, czasami książka ma być rozrywką i ta nią jest w pełnym tego słowa znaczeniu 😊.
Niestety zawsze są jakieś minusy i w tej serii największym minusem jak dla mnie jest ilość przekleństw. Niestety, ale słownictwo sprawia, że zdecydowanie uważam, że jest to pozycja 16+

Moja ocena 7/10

To już 3 tom całkiem przyjemnej serii.
Chwile spędzone na słuchaniu tej lektury były bardzo przyjemne i odstresowujące.
Dość mocno zżyłam się już z bohaterami i trochę mi przykro, że został mi już tylko jeden tom.
Nie jest to książka wysokich lotów, ale nie wszystkie muszą takie być, czasami książka ma być rozrywką i ta nią jest w pełnym tego słowa znaczeniu 😊.
Niestety...

Drugi tom serii Students jest, tak samo jak tom pierwszy, bardzo przyjemną taką lekką lekturą dla zabicia czasu.
Z przyjemnością słuchało mi się jej przy porządkach świątecznych i gotowaniu.
Relacja głównych bohaterów rozwija się w sposób realny a nie całkowicie wymyślny i nielogiczny. Na naszych oczach rodzi się między nimi uczucie i jest ono uzasadnione kolejami ich losu.
Nie jest to książka która jest jakimś wybitnym dziełem literackim, natomiast na tle współczesnych obyczajówek dla młodzieży jest to całkiem sympatyczne czytadło, które relaksuje i sprawia, że człowiek może odprężyć swój umysł.
Irytuje mnie w niej ilość przekleństw która występuje w tej książce, zdecydowanie mogłoby być ich mniej i głównie też z tego powodu uważam, że nie jest to książka dla osób poniżej powiedzmy 16 roku życia.

Moja ocena ze względu na naprawdę relaksujący czas który przy niej spędziłam to takie 7/10.

Drugi tom serii Students jest, tak samo jak tom pierwszy, bardzo przyjemną taką lekką lekturą dla zabicia czasu.
Z przyjemnością słuchało mi się jej przy porządkach świątecznych i gotowaniu.
Relacja głównych bohaterów rozwija się w sposób realny a nie całkowicie wymyślny i nielogiczny. Na naszych oczach rodzi się między nimi uczucie i jest ono uzasadnione kolejami ich...

Pierwszy tom serii students Aleksandry Negrońskiej okazał się bardzo sympatyczną pozycją.

Troszeczkę irytowały mnie pewne luki logiczne jak na przykład to dlaczego główna bohaterka będąca Amerykanką, studiuje prawo w Wielkiej Brytanii, no bo tak jakby po co ono jej później w USA? A zdecydowanie najbardziej irytował mnie fakt, że główna bohaterka nie potrafiła zrozumieć, dlaczego w Wielkiej Brytanii mają na studiach prawniczych przedmiot prawo konstytucyjne, bo według niej w Wielkiej Brytanii nie ma konstytucji, bo jest przecież monarchia.
Kolejną bardzo mnie drażniącą sprawą był sposób w jaki czasami byli opisywani bohaterowie na zasadzie: "szatyn powiedział", "brunetka przyszła", "blondynka się uśmiechnęła" zupełnie tak, jakby autorka bała się używać imion bohaterów zbyt często. Ja wiem, że to jest częsty problem młodych autorów, natomiast niestety jest to dość denerwujące.
Bardzo miłym zaskoczeniem natomiast było dla mnie to, że pomimo tego, że książka o ile się nie mylę jest z wattpad to relacje które są opisane nie są tak toksyczne jak to potrafią być w tego typu książkach jak na przykład Rodzina Monet czy Hell.
Owszem główna bohaterka wchodzi w relacje z pewnym chłopakiem, który nie jest dobrym chłopcem, który ma złe doświadczenia życiowe, którego wszyscy się boją i który trenuje boks natomiast nie ma tam jakieś przemocy i psychicznego maltretowania jak to ma miejsce w bardzo podobnej relacji w innej książce. A co najważniejsze główna bohaterka jest jakaś. Ta dziewczyna ma charakter i jest konsekwentnie w tym charakterze nam przedstawiana, nie ma dziwnych zwrotów akcji, że nagle z mocnej kobiety robi się całkowicie uległą istotą pozbawioną własnego zdania.

Bardzo przyjemnie słuchało mi się tej książki, była dla mnie miłym relaksem i wiem, że kolejne tomy na pewno również przesłucham zresztą tom drugi już nawet dzisiaj zaczęłam.

Moja ocena właśnie za tą konsekwencje i relaks 8/10.

Pierwszy tom serii students Aleksandry Negrońskiej okazał się bardzo sympatyczną pozycją.

Troszeczkę irytowały mnie pewne luki logiczne jak na przykład to dlaczego główna bohaterka będąca Amerykanką, studiuje prawo w Wielkiej Brytanii, no bo tak jakby po co ono jej później w USA? A zdecydowanie najbardziej irytował mnie fakt, że główna bohaterka nie potrafiła zrozumieć,...

Jak coś jest Martina i w dodatku ma związek z Tyrionem to musi być 10/10

Jak coś jest Martina i w dodatku ma związek z Tyrionem to musi być 10/10

Nie ma nic przyjemniejszego w długie, zimne grudniowe wieczory położyć się pod kocykiem z dobrą lekturą.
Bardzo dawno nie czytałam żadnego klasyka kryminału, a książki Agathy Christie są właśnie takimi klasykami.
"Pierwsze, drugie... zapnij mi obuwie" nie jest najlepszym kryminałem autorki jaki kiedykolwiek czytałam, ale mimo to jest to całkiem przyjemna lektura, którą czyta się bardzo szybko i której zakończenie jak to zwykle u niej bywa jest nieprzewidywalne.
Jak zwykle Herkules Poirot staje na wysokości zadania i swoją inteligencją rozwiązuje zagadkę, która wydawałoby się jest nie do rozwiązania.
Szczerze mówiąc sama zaczęłam podejrzewać rozwiązanie dopiero jakieś 30-40 stron przed końcem książki, więc biorąc pod uwagę, jak dużo kryminałów czytam uważam, że jest to świetny wynik na korzyść autorki.
Jak zwykle królowa nie zawiodła i książka jest po prostu bardzo interesujące i warta zainteresowania.

Moja ocena to 7/10, ale nie ukrywam, że duże znaczenie miały tu błędy redakcyjne i korekcyjne w konkretnie tym wydaniu, bo tyle błędów co tam było to dawno nigdzie nie widziałam.

Nie ma nic przyjemniejszego w długie, zimne grudniowe wieczory położyć się pod kocykiem z dobrą lekturą.
Bardzo dawno nie czytałam żadnego klasyka kryminału, a książki Agathy Christie są właśnie takimi klasykami.
"Pierwsze, drugie... zapnij mi obuwie" nie jest najlepszym kryminałem autorki jaki kiedykolwiek czytałam, ale mimo to jest to całkiem przyjemna lektura, którą...