Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wykoleiła mnie ta książka na całe życie. Bo taki jest sens literatury, żeby cię wykoleiła z normalnej codzienności, żeby cię wystrzeliła w kosmos z tego zwykłego życia, żebyś się nie dał udupić. Żebyś nie słuchał rodziców tylko Martina Edena, bo jednak, z całym szacunkiem dla rodziców, oferta, którą on składa, jest znacznie ciekawsza.

Wykoleiła mnie ta książka na całe życie. Bo taki jest sens literatury, żeby cię wykoleiła z normalnej codzienności, żeby cię wystrzeliła w k...

Ludziom nieszczęśliwym lepiej jest w mieście. W mieście człowiek może przeżyć sto lat i nie spostrzec, że dawno umarł i zgnił".

Ludziom nieszczęśliwym lepiej jest w mieście. W mieście człowiek może przeżyć sto lat i nie spostrzec, że dawno umarł i zgnił".

Celem ich było pospolite życie, głuche i ciemne jak grób i grób też tkwił na końcu tej drogi.

Celem ich było pospolite życie, głuche i ciemne jak grób i grób też tkwił na końcu tej drogi.

Gdy się obudziłem, olśniło mnie, że pośród wszelkich mądrości narodów, pomiędzy nieprzebranymi skarbami przysłów, brylantami wszechwiedzy, diamentami ostatecznego zrozumienia, nic nie da się porównać ze skromnym polskim zdaniem, które brzmi: Życie jest jak gówno na kole - raz jest w górze, raz jest w dole. Nie znam niczego w dorobku poznawczym kultur i cywilizacji, w uniwersalnym wysiłku filozofii od Sumeru poprzez Grecję, Konfucjusza, Talmud i chrześcijaństwo aż do szkoły wiedeńskiej, egzystencjalizmu i logiki formalnej, co dałoby się porównać z głębią tego stwierdzenia. Co z równą precyzją i siłą obrazowania oddałoby to, o co właściwie chodzi. Tak mnie ta myśl pocieszyła, że wstałem z łóżka i od razu się ogoliłem.

Gdy się obudziłem, olśniło mnie, że pośród wszelkich mądrości narodów, pomiędzy nieprzebranymi skarbami przysłów, brylantami wszechwiedzy, d...

Przez pewien czas rozpamiętywał tę rozmowę i roześmiał się gorzko, myśląc o tym, jak to siostra i jej narzeczony, całe ich otoczenie i otoczenie Ruth poddają swoje ciasne, mizerne bytowanie władzy ciasnych, mizernych formułek, jak Ci biedacy tłoczą się w ścisku i krępują wzajemnie opiniami o sobie, rezygnując z wszelkiej osobistej odrębności i z prawdziwego życia tylko po to, by uczynić zadość dziecinnym przepisom, którym ślepo ulegają. (...) Gdzie te wielkie dusze? Wielcy mężczyźni i wielkie kobiety?

Przez pewien czas rozpamiętywał tę rozmowę i roześmiał się gorzko, myśląc o tym, jak to siostra i jej narzeczony, całe ich otoczenie i otocz...

Powiadam sobie "Poczytam kwadrans!", potem kwadrans mija a ja czytam... Oznajmiają obiad, powiadam: 'Idę, idę!' i dalej czytam... Aż mąż wpada z furią i krzyczy: "Ależ to okropne, ta kobieta ciągle czyta, rano, w dzień wieczór, w nocy czyta, ciągle czyta!" /Geneviève Straus w liście do Marcela Prousta.

Powiadam sobie "Poczytam kwadrans!", potem kwadrans mija a ja czytam... Oznajmiają obiad, powiadam: 'Idę, idę!' i dalej czytam... Aż mąż wpa...

...pragnąłem w utworze większych rozmiarów przybliżyć dzisiejszym ludziom wielkie, nieme życie przyrody i zachęcić do pokochania go. Chciałem nauczyć ich wsłuchiwać się w tętno ziemi, brać udział w życiu całej przyrody, aby w natłoku swych małych losów nie zapomnieli, że nie jesteśmy bogami stworzonymi przez nas samych, tylko dziećmi i cząstkami ziemi i całego kosmosu (...) Ale chciałem też nauczyć ludzi szukania źródeł radości i życia w bratniej miłości do przyrody; chciałem głosić sztukę patrzenia, wędrowania, rozkoszowania się rzeczywistością (...) Chciałem wam opowiedzieć, jaki złoty korowód niezapomnianych rozkoszy ja, samotnik i mizantrop, znalazłem na tym świecie, i pragnąłem, żebyście wy, którzy może jesteście szczęśliwsi i weselsi ode mnie, z jeszcze większą radością odkrywali ten świat.

...pragnąłem w utworze większych rozmiarów przybliżyć dzisiejszym ludziom wielkie, nieme życie przyrody i zachęcić do pokochania go. Chciałe...

Zamieszkał we mnie barbarzyńca i teraz codziennie wyłącza telefon zasłania okna przekręca klucz w zamku i uśmiechając się mówi: sam widzisz że nie ma cię w domu.

Zamieszkał we mnie barbarzyńca i teraz codziennie wyłącza telefon zasłania okna przekręca klucz w zamku i uśmiechając się mówi: sam widzisz ...

Taki jest sens literatury, żeby cię wykoleiła z normalnej codzienności, żeby cię wystrzeliła w kosmos z tego zwykłego życia, żebyś się nie dał udupić. Żebyś nie słuchał rodziców, tylko żebyś słuchał Martina Edena, bo jednak, z całym szacunkiem dla rodziców, oferta, jaką on składa, jest ciekawsza.

Taki jest sens literatury, żeby cię wykoleiła z normalnej codzienności, żeby cię wystrzeliła w kosmos z tego zwykłego życia, żebyś się nie d...