Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W tym roku mam kompletnego pecha do książek. ,,Miłość Ci nie wybaczy" zdołałam przeczytać do 73 strony i... Mam dość. Przepraszam wszystkich fanów Alka, ale skręca mnie na samą myśl o powrocie do lektury tej powieści. Kompletnie nie zależy mi na losie bohaterów, którzy zmieniają się chyba co rozdział... sama nie wiem, po co 🤔
Wątek polityczny nie brzmi zachęcająco a poczucie humoru... Cóż, nie moje klimaty.
O wiele bardziej wolałam jego ,,Czerwono mi".

W tym roku mam kompletnego pecha do książek. ,,Miłość Ci nie wybaczy" zdołałam przeczytać do 73 strony i... Mam dość. Przepraszam wszystkich fanów Alka, ale skręca mnie na samą myśl o powrocie do lektury tej powieści. Kompletnie nie zależy mi na losie bohaterów, którzy zmieniają się chyba co rozdział... sama nie wiem, po co 🤔
Wątek polityczny nie brzmi zachęcająco a...

Robiłam dwa podejścia do tej książki aż w końcu... porzuciłam w połowie i już raczej do niej nie wrócę. Za dużo imion, za dużo wątków, które mnie nie interesują (mamy tam nawet historię firmy, która, jak mi się wydaje, nie jest powiązana z zabójstwem Iwony) i wszystko wydaje się takie... pozbawione napięcia. O wiele bardziej wolałabym się dowiedzieć, kto zabił na samym końcu historii. Byłoby bardziej tajemniczo. Piąte nie zabijaj w swoim podcaście opowiedziała historię Cyganówny o wiele ciekawiej. Daję 2 gwiazdki jedynie za dobre przedstawienie emocji rodziny zmarłej.

Robiłam dwa podejścia do tej książki aż w końcu... porzuciłam w połowie i już raczej do niej nie wrócę. Za dużo imion, za dużo wątków, które mnie nie interesują (mamy tam nawet historię firmy, która, jak mi się wydaje, nie jest powiązana z zabójstwem Iwony) i wszystko wydaje się takie... pozbawione napięcia. O wiele bardziej wolałabym się dowiedzieć, kto zabił na samym...

Odłożyłam w połowie, pomimo najszczerszych chęci do zrozumienia i polubienia głównej bohaterki. Trzy gwiazdki daję autorce za jej swobodne, lekkie pióro, ukazanie relacji rodzinnych i za zajęcia w kółku teatralnym z dzieciakami. Niestety, nawet słodkie kilkulatki nie uratowały tego obyczaju. Flora jest tak cholernie irytująca, że nie potrafię ani przez sekundę poczuć do niej sympatii. Nawet, jeśli w jakiejkolwiek scenie pokazuje się nam jako dojrzała kobieta z sercem do najmłodszych - zaraz pojawia się Maks i ta dojrzałość ewoluuje w dziecinne: ,,zrobiłeś mi coś 5 lat temu! To ja Ci teraz zrobię to samo!". Dziewczyna ewidentnie kwalifikuje się do leczenia psychologicznego. Bardzo współczułam Maksowi, który za każdym razem był wyśmiewany, wyszydzany, obrażany (,,nie jesteś aktorem, jesteś gwiazdą" , ,,gorsze od bycia twoją dziewczyną jest tylko bycie kotem prezesa") czy wykorzystywany. Tylko dlatego, że kiedyś coś zrobił, a ludzie się przecież nie zmieniają! Przynajmniej według głównej bohaterki. Ponad to dziewczyna niekiedy ma niezrozumiałe reakcje - jak w przypadku oblania kawą w scenie ich pierwszego spotkania po latach czy myślenia o tym, że Maks jest stalkerem i socjopatą, bo zadzwonił do niej zapytać, jak się czuje. Rzeczywiście - przerażające! Albo - ona mu niedawno wygarnęła, powiedziała, że nie chce z nim rozmawiać, potem do niego dzwoni, on - logicznie - mówi: ,,teraz już chcesz gadać?", a ona nazywa go bucem w narracji. AHA. Tu muszę przyznać, że często przyklaskiwałam Maksowi. Na przykład w momencie, gdy rzucił do Flory prostym: ,,Najpierw sama do mnie dzwonisz, a potem znowu odstawiasz jakieś cyrki". Tak czy siak nie potrafię zrozumieć oceny 7/10 na tutejszym portalu. Są o wiele lepsze książki, które nie odstraszają wkurzającymi bohaterami 😁

Odłożyłam w połowie, pomimo najszczerszych chęci do zrozumienia i polubienia głównej bohaterki. Trzy gwiazdki daję autorce za jej swobodne, lekkie pióro, ukazanie relacji rodzinnych i za zajęcia w kółku teatralnym z dzieciakami. Niestety, nawet słodkie kilkulatki nie uratowały tego obyczaju. Flora jest tak cholernie irytująca, że nie potrafię ani przez sekundę poczuć do...