Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No i znowu wróciłam Harry. Co ja będę dalej czytać? Przede mną jeszcze jeden tom. Moi bliscy już wiedzą, kiedy po kilku innych lekturach wracam do Nesbø, bo wtedy zawsze zatracam się w czytaniu. Podejrzewałam absolutnie każdego po kolei, starałam się znajdować smaczki i małe wskazówki, a autor jak zawsze zrobił mnie w balona. To był, jak zawsze, świetny czas!

No i znowu wróciłam Harry. Co ja będę dalej czytać? Przede mną jeszcze jeden tom. Moi bliscy już wiedzą, kiedy po kilku innych lekturach wracam do Nesbø, bo wtedy zawsze zatracam się w czytaniu. Podejrzewałam absolutnie każdego po kolei, starałam się znajdować smaczki i małe wskazówki, a autor jak zawsze zrobił mnie w balona. To był, jak zawsze, świetny czas!

To była wymagająca lektura, jednak bardzo lubię powieści Pana Twardocha, gdyż zawsze mnie intrygują. Książka wymagała ode mnie skupienia, zmuszała do przemyślenia kilku kwestii. Na pewno jej treść jeszcze przez chwilę po przeczytaniu będzie krążyła mi po głowie.

To była wymagająca lektura, jednak bardzo lubię powieści Pana Twardocha, gdyż zawsze mnie intrygują. Książka wymagała ode mnie skupienia, zmuszała do przemyślenia kilku kwestii. Na pewno jej treść jeszcze przez chwilę po przeczytaniu będzie krążyła mi po głowie.

Książka początkowo mnie zaciekawiła, otworzyła oczy na pokazane w niej problemy i zmusiła do refleksji. Próbowałam zrozumieć podejmowane przez bohaterów decyzję oraz ich motywacje. Miałam jednak wrażenie, że książka pod koniec wystopowała. Mimo wszystko to ciekawa lektura skłaniająca do przemyśleń.

Książka początkowo mnie zaciekawiła, otworzyła oczy na pokazane w niej problemy i zmusiła do refleksji. Próbowałam zrozumieć podejmowane przez bohaterów decyzję oraz ich motywacje. Miałam jednak wrażenie, że książka pod koniec wystopowała. Mimo wszystko to ciekawa lektura skłaniająca do przemyśleń.

Kocham Harrego Hole i wszystkich bohaterów tej serii, jednak Pragnienie to moim zdaniem najsłabsza z części cyklu. Do pewnego momentu trzymała mnie w napięciu, lecz potem już zaczęła mnie nudzić i wydawała się przekombinowana. Na pewno wrócę do tej serii, gdyż zapewniła mi wiele godzin niesamowitych wrażeń, lecz teraz musimy od siebie odpocząć.

Kocham Harrego Hole i wszystkich bohaterów tej serii, jednak Pragnienie to moim zdaniem najsłabsza z części cyklu. Do pewnego momentu trzymała mnie w napięciu, lecz potem już zaczęła mnie nudzić i wydawała się przekombinowana. Na pewno wrócę do tej serii, gdyż zapewniła mi wiele godzin niesamowitych wrażeń, lecz teraz musimy od siebie odpocząć.

Bardzo lubię książki Jakuba Małeckiego. Są konkretne, napisane prostym stylem, idealnie oddającym charakter bohaterów. Książka pozwoliła mi odbić się w każdym z bohaterów i zmusiła do zastanowienia się nad ich wyborami, a to zawsze cenię w dobrej lekturze.

Bardzo lubię książki Jakuba Małeckiego. Są konkretne, napisane prostym stylem, idealnie oddającym charakter bohaterów. Książka pozwoliła mi odbić się w każdym z bohaterów i zmusiła do zastanowienia się nad ich wyborami, a to zawsze cenię w dobrej lekturze.

Książkę czytało się dość szybko. Sprawnie zagłębiłam się w losy bohaterów i śledziłam ich poczynania. Mimo iż jestem zainteresowana tematem świadomych decyzji o nieposiadaniu potomstwa, to książka w pewnym momencie zaczęła mnie przytłaczać. Myślę jednak, że to warta uwagi pozycja dogłębnie analizującą temat świadomej bezdzietności.

Książkę czytało się dość szybko. Sprawnie zagłębiłam się w losy bohaterów i śledziłam ich poczynania. Mimo iż jestem zainteresowana tematem świadomych decyzji o nieposiadaniu potomstwa, to książka w pewnym momencie zaczęła mnie przytłaczać. Myślę jednak, że to warta uwagi pozycja dogłębnie analizującą temat świadomej bezdzietności.

Bardzo doceniam tak ciekawie i porządnie przedstawione tło historyczne książki. Zaciekawiło mnie, pouczyło i zmusiło do refleksji, a to lubię najbardziej. Jednak sama fabuła rozwijała się dla mnie zbyt wolno, książka dość długo czekała na skończenie jej. Mimo tego uważam, że to dobra pozycja wypełniona wartościową treścią. Myślę, że z ciekawości sięgnę po kolejny tom.

Bardzo doceniam tak ciekawie i porządnie przedstawione tło historyczne książki. Zaciekawiło mnie, pouczyło i zmusiło do refleksji, a to lubię najbardziej. Jednak sama fabuła rozwijała się dla mnie zbyt wolno, książka dość długo czekała na skończenie jej. Mimo tego uważam, że to dobra pozycja wypełniona wartościową treścią. Myślę, że z ciekawości sięgnę po kolejny tom.

Każde opowiadanie miało w sobie coś ciekawego, jednak były one dla mnie zdecydowanie za krótkie. Gdy już wtopiłam się w świat i bohaterów , wtedy wszystko nagle się ucinało. Mimo tego opowiadania mnie wciągały, wybory bohaterów zaskakiwały i szokowały oraz zmuszały do refleksji.

Każde opowiadanie miało w sobie coś ciekawego, jednak były one dla mnie zdecydowanie za krótkie. Gdy już wtopiłam się w świat i bohaterów , wtedy wszystko nagle się ucinało. Mimo tego opowiadania mnie wciągały, wybory bohaterów zaskakiwały i szokowały oraz zmuszały do refleksji.

Po książkę sięgnęłam, jako łatwy kąsek dla reklamodawców, gdy w jednej z telewizji śniadaniowych zobaczyłam wywiad z autorką. Była to przyjemna lektura, która w prostym i dosyć lekkim stylu pozwoliła mi uporządkować wiedzę na temat chorób psychosomatycznych.

Po książkę sięgnęłam, jako łatwy kąsek dla reklamodawców, gdy w jednej z telewizji śniadaniowych zobaczyłam wywiad z autorką. Była to przyjemna lektura, która w prostym i dosyć lekkim stylu pozwoliła mi uporządkować wiedzę na temat chorób psychosomatycznych.

Początkowo nie mogłam wbić się w sposób prowadzenia narracji w książce, a główna postać nieznacznie mnie irytowała. Po kilku rozdziałach i w miarę poznawania historii życia Ove, coraz bardziej wciągnął mnie ten świat. To cudowna, niesztampowa lektura zmuszająca czytelnika do refleksji.

Początkowo nie mogłam wbić się w sposób prowadzenia narracji w książce, a główna postać nieznacznie mnie irytowała. Po kilku rozdziałach i w miarę poznawania historii życia Ove, coraz bardziej wciągnął mnie ten świat. To cudowna, niesztampowa lektura zmuszająca czytelnika do refleksji.

To moje drugie spotkanie z tą serią. Bardzo chciałam przeczytać tę książkę przed ekranizacją Netflixa. Niestety rozczarowałam się...Ten tom był dla mnie za bardzo podobny do poprzedniego. Sławetny członek szanowanej rodziny, zagubiona kandydatką na żonę, niekontrolowane napady gniewu, jak to u każdego Bridgertona i tak dalej. Mimo dużego potencjału tych dwóch postaci i wątku Lady Whistledown było dla mnie nudnawo i nijako.

To moje drugie spotkanie z tą serią. Bardzo chciałam przeczytać tę książkę przed ekranizacją Netflixa. Niestety rozczarowałam się...Ten tom był dla mnie za bardzo podobny do poprzedniego. Sławetny członek szanowanej rodziny, zagubiona kandydatką na żonę, niekontrolowane napady gniewu, jak to u każdego Bridgertona i tak dalej. Mimo dużego potencjału tych dwóch postaci i...

Tak naprawdę to nie wiem, dlaczego sama sobie to robię. Bardzo lubię postacie Chylki i Zordona, ale ich kolejne i coraz bardziej zakręcone losy mnie nużą, a poziom absurdalności czasem jest za wysoki, chociaż ciągle nie może konkurować z niezapomnianą i nierealną górską wyprawą Chyłki z Kontratypu. Chciałabym dotrwać do końca tej serii, aby dowiedzieć się jak autor zakończy losy tej pary, ale możliwe, że będzie to okupione czytelniczym cierpieniem.

Tak naprawdę to nie wiem, dlaczego sama sobie to robię. Bardzo lubię postacie Chylki i Zordona, ale ich kolejne i coraz bardziej zakręcone losy mnie nużą, a poziom absurdalności czasem jest za wysoki, chociaż ciągle nie może konkurować z niezapomnianą i nierealną górską wyprawą Chyłki z Kontratypu. Chciałabym dotrwać do końca tej serii, aby dowiedzieć się jak autor zakończy...

Po długiej przerwie wróciłam do Forsta. Po lekturze tej części mam mieszane uczucia. Brakowało mi ciekawego tła historycznego czy też społecznego, które były dużymi elementami wcześniejszych tomów. Zapewne tę rolę miało pełnić zagłębienie się w psychikę mordercy. Nie wiem czy sięgnę po kolejne tomy, jeśli one powstaną, chciałabym dać już odpocząć Wiktorowi.

Po długiej przerwie wróciłam do Forsta. Po lekturze tej części mam mieszane uczucia. Brakowało mi ciekawego tła historycznego czy też społecznego, które były dużymi elementami wcześniejszych tomów. Zapewne tę rolę miało pełnić zagłębienie się w psychikę mordercy. Nie wiem czy sięgnę po kolejne tomy, jeśli one powstaną, chciałabym dać już odpocząć Wiktorowi.

Wiele razy wspominałam, że Harry Hole to ukojenie mojej duszy po kiepskich lekturach. Dawkuję sobie kolejne tomy a ten, jak zawsze, mnie nie zawiódł. Pojawiły się znane mi postacie, z którymi już się zżyłam i zdążyłam albo pokochać albo znienawidzić. Nesbø trzymał mnie w napięciu, zwodził i sprawiał, że serce mocniej biło. To była cudowna uczta. Poczytam teraz coś innego Harry, ale wszyscy wiemy, że niedługo wrócę.

Wiele razy wspominałam, że Harry Hole to ukojenie mojej duszy po kiepskich lekturach. Dawkuję sobie kolejne tomy a ten, jak zawsze, mnie nie zawiódł. Pojawiły się znane mi postacie, z którymi już się zżyłam i zdążyłam albo pokochać albo znienawidzić. Nesbø trzymał mnie w napięciu, zwodził i sprawiał, że serce mocniej biło. To była cudowna uczta. Poczytam teraz coś innego...

To była przyjemna i niewymagająca lektura. Czytało się szybko i dobrze ze względu na lekkość stylu pisarki. Mimo że to historia zadziwiająco wyidealizowana to z przyjemnością sięgnę po kolejne tomy.

To była przyjemna i niewymagająca lektura. Czytało się szybko i dobrze ze względu na lekkość stylu pisarki. Mimo że to historia zadziwiająco wyidealizowana to z przyjemnością sięgnę po kolejne tomy.

To była interesująca, wciągająca, ale też niełatwa lektura. Zagłębiałam się w losy każdej z bohaterek. Starałam się nie oceniać, lecz analizować i próbować zrozumieć kierujące nimi mechanizmy. Cechą dobrej książki jest dla mnie to, że miałam ochotę o niej myśleć i mówić. Naprawdę warto ją przeczytać.

To była interesująca, wciągająca, ale też niełatwa lektura. Zagłębiałam się w losy każdej z bohaterek. Starałam się nie oceniać, lecz analizować i próbować zrozumieć kierujące nimi mechanizmy. Cechą dobrej książki jest dla mnie to, że miałam ochotę o niej myśleć i mówić. Naprawdę warto ją przeczytać.

Powrót do znanych mi bohaterów pozwolił mi zżyć się z nimi jeszcze bardziej i odwlekałam moment zakończenia książki, gdyż bałam się tego, co może spotkać bliskich mi bohaterów. Zmienna narracja i charyznlmatyczna postać Gusto nadała akcji tempa. Jak zawsze autor zapewnił mi świetny czas przy lekturze, więc gdy tylko ochłonę na pewno powrócę do następnych tomów.

Powrót do znanych mi bohaterów pozwolił mi zżyć się z nimi jeszcze bardziej i odwlekałam moment zakończenia książki, gdyż bałam się tego, co może spotkać bliskich mi bohaterów. Zmienna narracja i charyznlmatyczna postać Gusto nadała akcji tempa. Jak zawsze autor zapewnił mi świetny czas przy lekturze, więc gdy tylko ochłonę na pewno powrócę do następnych tomów.