Jesteśmy społecznością, która kocha książki

dnf

dnf

Gdybym tylko mogła cofnąć się do czasów pierwszego tomu i czytać cały cykl od nowa, rzuciłabym wszystko i to zrobiła

Gdybym tylko mogła cofnąć się do czasów pierwszego tomu i czytać cały cykl od nowa, rzuciłabym wszystko i to zrobiła

Klimat tej powieści to coś niezwykłego. Miałam wrażenie, że byłam w środku tej historii i nie chciałam stamtąd wychodzić ani na chwilę

Klimat tej powieści to coś niezwykłego. Miałam wrażenie, że byłam w środku tej historii i nie chciałam stamtąd wychodzić ani na chwilę

„jeśli wspominam o tafli, to przychodzą mi do głowy jej długie ciemne
włosy i gładkie pokryte piegami plecy a także krzyżowanie się świateł
poranka odbijanych od wszystkich wyobrażeń"

„jeśli wspominam o tafli, to przychodzą mi do głowy jej długie ciemne
włosy i gładkie pokryte piegami plecy a także krzyżowanie się świateł
poranka odbijanych od wszystkich wyobrażeń"

poruszyła mnie ta historia, a przede wszystkim to, jak pięknie poprowadzona jest narracja

poruszyła mnie ta historia, a przede wszystkim to, jak pięknie poprowadzona jest narracja

niezwykle poruszył mnie ten tomik, obecność śmierci i życia - paradoksów, skrawki dzieciństwa i pozostawionych po sobie fragmentów rzeczywistości - tak opisałabym zbiór wierszy Urszuli Honek

niezwykle poruszył mnie ten tomik, obecność śmierci i życia - paradoksów, skrawki dzieciństwa i pozostawionych po sobie fragmentów rzeczywistości - tak opisałabym zbiór wierszy Urszuli Honek

Nie sądziłam, że ten dramat aż tak przypadnie mi do gustu, przezabawna forma nie sprawia jednak, że treść jest błaha. Mam nadzieję, że jeszcze będę mogła powrócić do utworów Gombrowicza w najbliższym czasie

Nie sądziłam, że ten dramat aż tak przypadnie mi do gustu, przezabawna forma nie sprawia jednak, że treść jest błaha. Mam nadzieję, że jeszcze będę mogła powrócić do utworów Gombrowicza w najbliższym czasie

Sądzę, że jeszcze wiele razy będę powracała do tego eseju. Przemyślenia autora są mi niezwykle bliskie i wydaje mi się, że jest to zbiór myśli, które były gdzieś we mnie głęboko zakorzenione, jednak nie potrafiłam ich spójnie ułożyć ani o nich opowiedzieć. Jak dobrze, że są inni ludzie, którzy uświadamiają, uczą, pozwalają nazywać za pomocą literatury

Sądzę, że jeszcze wiele razy będę powracała do tego eseju. Przemyślenia autora są mi niezwykle bliskie i wydaje mi się, że jest to zbiór myśli, które były gdzieś we mnie głęboko zakorzenione, jednak nie potrafiłam ich spójnie ułożyć ani o nich opowiedzieć. Jak dobrze, że są inni ludzie, którzy uświadamiają, uczą, pozwalają nazywać za pomocą literatury

„Człowiek, który ma prawo do życia, powinien mieć również prawo do śmierci"

„Powinienem był umrzeć wcześniej. Powstrzymywała mnie jedna rzecz: miłość Mamy. Gdy o niej myślałem, nie mogłem odebrać sobie życia. Chociaż człowiek ma prawo odejść, kiedy tylko chce, podobnie jak ma prawo żyć, to jednak myślę, że za życia Mamy to prawo śmierci musiało ulec zawieszeniu"

głęboko poruszająca opowieść, której słowa przestają być jedynie słowami. W miarę kolejnych stron zdaje się, że historia przenika do wnętrza czytelnika i napełnia go niewyobrażalną rozpaczą

„Człowiek, który ma prawo do życia, powinien mieć również prawo do śmierci"

„Powinienem był umrzeć wcześniej. Powstrzymywała mnie jedna rzecz: miłość Mamy. Gdy o niej myślałem, nie mogłem odebrać sobie życia. Chociaż człowiek ma prawo odejść, kiedy tylko chce, podobnie jak ma prawo żyć, to jednak myślę, że za życia Mamy to prawo śmierci musiało ulec zawieszeniu"

głęboko...

Całość zbioru nie do końca trafiła w moją wrażliwość. Przedostatni wiersz jednak głęboko mnie poruszył:

Znienacka

najpierw siostry i bracia noszą po nas ubrania
najpierw nosimy ubrania po siostrach i braciach

wstać usiąść nie pisać

zdjęcia w portfelach
ubrania znoszone i fotografie
zniszczone i ziszczone

umarli mieszkają w szafach
w wiecznym odpoczywaniu ich ubrań
niedotykaniu wiecznym

zimna podłoga między biurkiem a ścianą
między ścianą a łóżkiem

w drzwiach w bramach
rano w ogrodzie połamane ptaki

chodzimy cicho dokoła

ewakuacja wszyscy śpią

Całość zbioru nie do końca trafiła w moją wrażliwość. Przedostatni wiersz jednak głęboko mnie poruszył:

Znienacka

najpierw siostry i bracia noszą po nas ubrania
najpierw nosimy ubrania po siostrach i braciach

wstać usiąść nie pisać

zdjęcia w portfelach
ubrania znoszone i fotografie
zniszczone i ziszczone

umarli mieszkają w szafach
w wiecznym odpoczywaniu ich...

„Skoro społeczeństwo nie ma
już nikogo komu mogłoby zaufać
wybiera mniejsze zło. I zawsze
jest tak samo: mniejsze rośnie
i staje się ciężarem nie do udźwignięcia"

„Są dnie kiedy leżę na samym dnie". Kiedy choroba
skrobie w moje wewnętrzne ściany. I wciąga mnie do środka. I w dół

„Na falach oddech
swój położysz
jakbyś kładł dziecko
do kołyski"

„Skoro społeczeństwo nie ma
już nikogo komu mogłoby zaufać
wybiera mniejsze zło. I zawsze
jest tak samo: mniejsze rośnie
i staje się ciężarem nie do udźwignięcia"

„Są dnie kiedy leżę na samym dnie". Kiedy choroba
skrobie w moje wewnętrzne ściany. I wciąga mnie do środka. I w dół

„Na falach oddech
swój położysz
jakbyś kładł dziecko
do kołyski"

niezwykle dojmujący i rozdzierający list do ojca Kafki poruszył mnie do głębi

niezwykle dojmujący i rozdzierający list do ojca Kafki poruszył mnie do głębi

Bardzo ciekawa pozycja, można się zrelaksować i odpłynąć w świat wyobraźni dzięki niezwykłemu językowi Bolesława Leśmiana. Nie jestem co prawda dzieckiem, a i tak uważam, że był to mile spędzony czas i naprawdę świetnie się bawiłam :))

Bardzo ciekawa pozycja, można się zrelaksować i odpłynąć w świat wyobraźni dzięki niezwykłemu językowi Bolesława Leśmiana. Nie jestem co prawda dzieckiem, a i tak uważam, że był to mile spędzony czas i naprawdę świetnie się bawiłam :))

To, jak dobrze i interesująco jest poprowadzona narracja w powieści Myśliwskiwgo, jest nie do opisania. Czytałam wcześniej słynny Traktat o łuskaniu fasoli i nie zachwycił mnie - w przeciwieństwie do książki kamień na kamieniu. Złożony ciąg zdań wzruszał, niepokoił, niekiedy wzdrygał mną, ukazując mieszkańców wsi w ich zwykłym, codziennym życiu nasączonym jednocześnie magią związaną z przebywaniem z naturą, obecnością mitu i czasu zawieszonego na kole, gdzie wszystko płynie

To, jak dobrze i interesująco jest poprowadzona narracja w powieści Myśliwskiwgo, jest nie do opisania. Czytałam wcześniej słynny Traktat o łuskaniu fasoli i nie zachwycił mnie - w przeciwieństwie do książki kamień na kamieniu. Złożony ciąg zdań wzruszał, niepokoił, niekiedy wzdrygał mną, ukazując mieszkańców wsi w ich zwykłym, codziennym życiu nasączonym jednocześnie magią...

Wiersze Ewy Lipskiej zatrzymują człowieka na chwilę w skupieniu, poruszają i pozwalają widzieć więcej

Wiersze Ewy Lipskiej zatrzymują człowieka na chwilę w skupieniu, poruszają i pozwalają widzieć więcej

Drugi tom dzienników Gombrowicza z pewnością podobał mi się nieco mniej niż pierwszy. Z jednej strony niektóre myśli autora uważam za naprawdę ciekawe, interesujące, z kolei z innymi zupełnie się nie zgadzam. Niemniej jednak podróż po labiryncie myśli Gombrowicza jest niezwykła, trudno znaleźć co prawda wyjście i jakąkolwiek odpowiedź, a jednak zamiast tego pojawiają się pytania, głębia i refleksja nad własnym istnieniem, co pozwala na nieustanny rozwój swojej osoby

Drugi tom dzienników Gombrowicza z pewnością podobał mi się nieco mniej niż pierwszy. Z jednej strony niektóre myśli autora uważam za naprawdę ciekawe, interesujące, z kolei z innymi zupełnie się nie zgadzam. Niemniej jednak podróż po labiryncie myśli Gombrowicza jest niezwykła, trudno znaleźć co prawda wyjście i jakąkolwiek odpowiedź, a jednak zamiast tego pojawiają się...

Niestety nie zachwyciła mnie powieść Tartt. Spodziewałam się mrocznego klimatu, refleksyjności i filozoficznego kontekstu. Wydaje mi się, że pomysł jest ciekawy, jednak nie wyszło coś w realizacji. Książka ma niezbyt ciekawe momenty, akcja zaczyna się dość późno, a samo zakończenie też nie porywa czytelnika. Po ogromnych zachwytach oczekiwałam chyba zbyt wiele, choć może niektórym spodoba się bardziej, w co nie wątpię. Nie jest to zła powieść, ale nie urzekła mnie niczym nowym, wyjątkowym, oryginalnym

Niestety nie zachwyciła mnie powieść Tartt. Spodziewałam się mrocznego klimatu, refleksyjności i filozoficznego kontekstu. Wydaje mi się, że pomysł jest ciekawy, jednak nie wyszło coś w realizacji. Książka ma niezbyt ciekawe momenty, akcja zaczyna się dość późno, a samo zakończenie też nie porywa czytelnika. Po ogromnych zachwytach oczekiwałam chyba zbyt wiele, choć może...

Poezja Grochowiaka ujmuje czytelnika dojmującym obrazem świata wypełnionego brudem, cielesnością, pokazując jednocześnie, że jest to naturalny skrawek ludzkich emocji czy potrzeb - nie powinno się go wypierać i tuszować ustalonym przez społeczeństwo kanonem piękna

Poezja Grochowiaka ujmuje czytelnika dojmującym obrazem świata wypełnionego brudem, cielesnością, pokazując jednocześnie, że jest to naturalny skrawek ludzkich emocji czy potrzeb - nie powinno się go wypierać i tuszować ustalonym przez społeczeństwo kanonem piękna

Niezwykły styl Gombrowicza, jego prowokacyjność i kontrowersyjność w wielu momentach sprawia, że czytelnik denerwuje się, to znów przyznaje rację i zachwyca się słowem autora Ferdydurke. Osobiście ujęło mnie dość wiele myśli, aforyzmów związanych z odbieraniem, odczuwaniem sztuki na co dzień: „Czyż kiedykolwiek człowiek przebywał gdzie indziej, niż w sobie?", „Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele – tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia – aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo–naukowiec, ale jak artysta".

Niezwykły styl Gombrowicza, jego prowokacyjność i kontrowersyjność w wielu momentach sprawia, że czytelnik denerwuje się, to znów przyznaje rację i zachwyca się słowem autora Ferdydurke. Osobiście ujęło mnie dość wiele myśli, aforyzmów związanych z odbieraniem, odczuwaniem sztuki na co dzień: „Czyż kiedykolwiek człowiek przebywał gdzie indziej, niż w sobie?", „Wobec...

Słowa, jakimi operował Bolesław Leśmian, sprawiają, że człowiek czuje i rozumie więcej

Słowa, jakimi operował Bolesław Leśmian, sprawiają, że człowiek czuje i rozumie więcej