Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przy poprzednich częściach, zwłaszcza drugiej, płakałam ze śmiechu, a samo przeczytanie pierwszych dwóch części zajęło mi maksymalnie 2 dni na sztukę.
Trzecią z kolei męczyłam przez 2 tygodnie.
Jest nudna, przewidywalna do bólu, naciągana i trochę żałosna...
To było złe.
Jako wierna fanka Bridget z lat jej świetności, odradzam trzeci "tom", bo to jak zjedzenie zimnej wątróbki po czekoladowym torcie.

Przy poprzednich częściach, zwłaszcza drugiej, płakałam ze śmiechu, a samo przeczytanie pierwszych dwóch części zajęło mi maksymalnie 2 dni na sztukę.
Trzecią z kolei męczyłam przez 2 tygodnie.
Jest nudna, przewidywalna do bólu, naciągana i trochę żałosna...
To było złe.
Jako wierna fanka Bridget z lat jej świetności, odradzam trzeci "tom", bo to jak zjedzenie zimnej...

"Cudze chwalicie, swojego nie znacie"

Siedem miejsc, siedmioro zwykłych ludzi, siedem żyć.
Każda historia zaczyna się tak samo - narodzinami, a kończy zupełnie inaczej.
Opisane w różowych barwach pozostaje nudne, ale tu wszystko jest prawdziwe i często bezlitosne.
Życie, które nie tak sobie wyobrażamy, zdeptana wizja lepszych miejsc.
Rosnąca nadzieja, że mimo wszystko można coś osiągnąć.
Strach, że zaczynając ze wszystkim, kończysz z niczym.
Szczęście, gdy jest na odwrót.
Obowiązkowa pozycja dla każdego.
Książkę czyta się łatwo, język jest prosty, w moim przekonaniu dotrze do każdego, a po przerobieniu człowiek zaczyna się zastanawiać, czy naprawdę mamy tak źle?
Czy rzeczywiście gonić za nieosiągalnym, wyjechać i spełniać American Dream?
Czy Skandynawia podniesie nasz standard życia?
Czy jesteśmy naprawdę daleko za Trzecim Światem?
Odpowiedź jest właśnie w tej książce.

"Cudze chwalicie, swojego nie znacie"

Siedem miejsc, siedmioro zwykłych ludzi, siedem żyć.
Każda historia zaczyna się tak samo - narodzinami, a kończy zupełnie inaczej.
Opisane w różowych barwach pozostaje nudne, ale tu wszystko jest prawdziwe i często bezlitosne.
Życie, które nie tak sobie wyobrażamy, zdeptana wizja lepszych miejsc.
Rosnąca nadzieja, że mimo wszystko...

Najbardziej nie lubię, gdy czytając książkę o rzekomo fikcyjnych bohaterach mam wrażenie, że czytam o prywatnym życiu autora/autorki.
Może nie kropka w kropkę, ale takie głupie szczegóły pokroju "jakiego lubię drinka i jaka jestem fajna, bo znam się na piłce nożnej (ale tylko dlatego, że Ronaldo wygląda dobrze w bokserkach)".
Jeśli dodamy do tego poziom książki jako bardzo, BARDZO płytki, to już nawet nie jest źle. Jest dramat.
Przeczytałam ją bardzo szybko, ale bynajmniej nie jednym tchem i z wypiekami na twarzy.
Chciałam się od niej jak najszybciej uwolnić, bo czegoś równie durnego, naiwnego i poniżej jakichkolwiek ambicji pisarskich dawno nie miałam w ręku.
Żałość i stracony czas.

Najbardziej nie lubię, gdy czytając książkę o rzekomo fikcyjnych bohaterach mam wrażenie, że czytam o prywatnym życiu autora/autorki.
Może nie kropka w kropkę, ale takie głupie szczegóły pokroju "jakiego lubię drinka i jaka jestem fajna, bo znam się na piłce nożnej (ale tylko dlatego, że Ronaldo wygląda dobrze w bokserkach)".
Jeśli dodamy do tego poziom książki jako bardzo,...