Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie postrzegam źle inspirowania się innymi utworami, jednak autorka chyba nie zapoznała się z istotną różnicą między inspirowaniem się a kopiowaniem. Czytając 'Pięćdziesiąt twarzy Greya' czułam się, jakbym czytała 'Zmierzch', tyle że nudny i mniej grzeczny, ale tylko trochę mniej grzeczny. Książka uchodzi za kontrowersyjną, chciałam więc doznać kontrowersji, spodziewałam się, że będzie mocna, miejscami obsceniczna. A nie była, zdecydowanie. Narratorka opisuje więcej uczuć towarzyszących, niż samego seksu, używając przy tym języka właściwego 13-latce (często powtarzane 'czuję go Tam').

Jest jeszcze jedna rzecz - przygryzanie wargi i przeczesywanie włosów po lekturze tej książki wywołuje we mnie odruch wymiotny. 'Pięćdziesiąt twarzy Greya' ma około 600 stron, więc dlaczego na KAŻDEJ (nie ma w tym żadnej przesady!) główna bohaterka, kopia Belli Swan, musi przygryzać wargę? Sama miałam ochotę jej tę wargę odgryźć, podobnie jak miałam ochotę powyrywać Christianowi Greyowi włosy z głowy, żeby nie mógł ich przeczesać po raz tysiąc pięćsetny. Przy okazji przestałby być taki piękny, co podkreśla Steele przy każdym stosunku ('ten piękny mężczyzna pragnie mnie', w różnych konfiguracjach')

Uważam to 'dzieło' przede wszystkim za irytujące, bardziej od pierwowzoru. To fikcja literacka, nie prawdziwy pamiętnik, więc dlaczego nie urozmaicić czytelnikowi tych 600 stron, dlaczego ciągle męczyć go tym samym?

Nie postrzegam źle inspirowania się innymi utworami, jednak autorka chyba nie zapoznała się z istotną różnicą między inspirowaniem się a kopiowaniem. Czytając 'Pięćdziesiąt twarzy Greya' czułam się, jakbym czytała 'Zmierzch', tyle że nudny i mniej grzeczny, ale tylko trochę mniej grzeczny. Książka uchodzi za kontrowersyjną, chciałam więc doznać kontrowersji, spodziewałam...

Posiada wszystko, co książka sensacyjna posiadać powinna - wartką akcję, interesującego bohatera, zwroty akcji. James Bond jest czarujący, a jego przygody zdecydowanie wciągają czytelnika, tym razem w świat przemytu złota. Jak zwykle nie brakuje ani kobiet, ani bourbona ;)

Posiada wszystko, co książka sensacyjna posiadać powinna - wartką akcję, interesującego bohatera, zwroty akcji. James Bond jest czarujący, a jego przygody zdecydowanie wciągają czytelnika, tym razem w świat przemytu złota. Jak zwykle nie brakuje ani kobiet, ani bourbona ;)

Don Vito Corleone grozi, szantażuje i żąda różnych przysług w białych rękawiczkach. Nie jest typowym włoskim mafioso, brudną robotę załatwiają członkowie jego doskonale zorganizowanej Rodziny.
Mimo że nie da się nie zauważyć, ile zła wyrządza Don, ciężko jest również mu nie kibicować. Cieszyłam się z sukcesów jego Rodziny i byłam przerażona, gdy mafijne struktury chyliły się ku upadkowi. Ich działalność była sprzeczna z moralnością, ale ucieszyło mnie zakończenie, które można nazwać happy endem.

Don Vito Corleone grozi, szantażuje i żąda różnych przysług w białych rękawiczkach. Nie jest typowym włoskim mafioso, brudną robotę załatwiają członkowie jego doskonale zorganizowanej Rodziny.
Mimo że nie da się nie zauważyć, ile zła wyrządza Don, ciężko jest również mu nie kibicować. Cieszyłam się z sukcesów jego Rodziny i byłam przerażona, gdy mafijne struktury chyliły...