Zimna wojna trwa, trwa także rozgrywka pomiędzy wywiadem brytyjskim a KGB i agentami wschodnioniemieckimi. Powieść wymaga od czytelnika czujności, bowiem łatwo zgubić wątek. Książka jest niejako kontynuacją "Gemu w Berlinie" ale tym razem zadaniem głównego bohatera jest odnalezienie i nakłonienie do współpracy Ericha Stinnesa, z którym zetknął się właśnie w Berlinie, a który obecnie działa w Mexico City. Trochę przegadana.

Zimna wojna trwa, trwa także rozgrywka pomiędzy wywiadem brytyjskim a KGB i agentami wschodnioniemieckimi. Powieść wymaga od czytelnika czujności, bowiem łatwo zgubić wątek. Książka jest niejako kontynuacją "Gemu w Berlinie" ale tym razem zadaniem głównego bohatera jest odnalezienie i nakłonienie do współpracy Ericha Stinnesa, z którym zetknął się właśnie w Berlinie, a...

„Zamierzam złożyć oficjalny protest przeciwko temu aktowi nietaktownego wtrącania się. Zwróciłem się do osobistego asystenta D-G mówiąc - Czy zanotował to pan, panie Morgan? Sprzeciwiam się ingerowaniu w realizację mojego zadania.
Morgan był białolicym Walijczykiem, którego jedynymi kwalifikacjami do zatrudnienia w Departamencie były honorowe stopnie z biologii i wujek pracujący w Biurze Spraw Zagranicznych. Spojrzał na mnie tak, jak gdybym był owadem pływającym w jego drinku. Wyraz jego twarzy nie zmienił się i nic nie odpowiedział. W dniu, w którym opuszczę Departament, strzelę Morgana pięścią w nos. Tę uroczystość obiecywałem sobie od dawna.”

Tak mówi i rozmyśla narrator, Bernard Samson, agent brytyjskiego wywiadu, bohater dziewięcioodcinkowego serialu szpiegowskiego. Sytuację ma nie do pozazdroszczenia. Żona, Fiona, przeszła na stronę KGB. On otrzymał polecenie zwerbowania sowieckiego szpiega, majora Ericha Stinnesa. Nie jest pewien, jakie są rzeczywiste zamiary kagebisty. Spotyka się z nim w Meksyku, uważa, że należy działać ostrożnie. Tymczasem jego szefowie nie tylko ponaglają, zarzucają mu, że podobnie jak Fiona w gruncie rzeczy działa na korzyść wroga. Mają swoje pomysły, jak powinna akcja werbunkowa wyglądać.

Nie dla rozwoju akcji jednak sięgnęłam po tę powieść. Wiem przecież, jak się to wszystko skończy, ponieważ czytałam końcowe części cyklu. Ominęłam jedynie dwa tomy, do których dotarłam dopiero teraz. Nie ma co ukrywać, że wróciłam dla samej przyjemności ponownego obcowania z Bernim, dla jego sarkastycznego humoru i złośliwości, z jaką portretuje ludzi ze swojego otoczenia. I nie żałuję. Lektura Lena Deightona to naprawdę frajda. Lubię angielskich mistrzów słowa, nawet tych od tzw. literatury gatunkowej.

„Zamierzam złożyć oficjalny protest przeciwko temu aktowi nietaktownego wtrącania się. Zwróciłem się do osobistego asystenta D-G mówiąc - Czy zanotował to pan, panie Morgan? Sprzeciwiam się ingerowaniu w realizację mojego zadania.
Morgan był białolicym Walijczykiem, którego jedynymi kwalifikacjami do zatrudnienia w Departamencie były honorowe stopnie z biologii i wujek...

Intryga trochę sflaczała i niewiele się dzieje. Do tego marnie poprowadzone zapychacze obyczajowe momentami mocno zniechęcają.

Intryga trochę sflaczała i niewiele się dzieje. Do tego marnie poprowadzone zapychacze obyczajowe momentami mocno zniechęcają.