„Faith is the substance of things hoped for, the evidence of things not seen.”

Wiara, która otwiera trzecią trylogię serialu z Bernardem Samsonem, ma różne konotacje. Jest nadal rok 1987. Nie wszyscy w londyńskiej Centrali wierzą, że berliński mur lada moment może upaść. Nie ma też zgody co do tego, czy Berlin rzeczywiście powinien być najważniejszym, kluczowym kierunkiem działań wywiadu, czy zbliżenie z luterańskim wschodnioniemieckim Kościołem, kiedy Fiona Samson działała tam jako podwójny agent, ma istotne znaczenie dla osłabienia reżimu, jak wreszcie reagować na ofertę człowieka o kryptonimie VERDI, który chce Brytyjczykom udostępnić ważne dokumenty Stasi. Bernard chciałby, ale nie bardzo wierzy, że jego rodzinne życie się ustabilizuje. Fiona z kolei, nie dosyć że zazdrosna o Glorię, za wszelką cenę pragnie rozwiązać zagadkę śmierci siostry, Tessy Kosinski. Tymczasem jej mąż coraz trudniej znosi relacje ze swoim przełożonym, Dickym Cruyerem.

Akcji jak na powieść szpiegowską jest niewiele, a ich opis, jak zwykle u Deightona, pozbawiony jest jakiegokolwiek efekciarstwa. Bernard Samson powraca do swej roli pierwszoosobowego narratora, co dzięki jego zmysłowi obserwacji, umiejętnościom analizy i oceny sytuacji oraz ciętemu językowi gwarantuje ciekawą lekturę. Szczególnie interesujące są sylwetki bohaterów, także tych drugo- i trzecioplanowych, których Bernard-narrator podsumowuje nie tylko pod kątem ich kompetencji i przydatności, także, na ogół złośliwie, charakteryzuje ich cechy zewnętrzne i przywary. Jednak atmosfera niepewności, żeby nie powiedzieć chaosu, potęgowanego wpadkami wywiadu lub co najmniej kontrowersyjnymi decyzjami jego szefów, sprawia przygnębiające wrażenie. Do tego stopnia, że chwilami chciałoby się powiedzieć: po co to wszystko.

„Faith is the substance of things hoped for, the evidence of things not seen.”

Wiara, która otwiera trzecią trylogię serialu z Bernardem Samsonem, ma różne konotacje. Jest nadal rok 1987. Nie wszyscy w londyńskiej Centrali wierzą, że berliński mur lada moment może upaść. Nie ma też zgody co do tego, czy Berlin rzeczywiście powinien być najważniejszym, kluczowym kierunkiem...