Jest w ósmym tomie dziewięcioodcinkowego serialu z Bernardem Samsonem więcej niż w poprzednich częściach krwawych epizodów i innych zaskakujących wydarzeń. Wyobraźnia czytelnika uruchamia oczywiście scenariusze tego typu akcji, wyjaśniające zarówno ich źródła jak i konsekwencje. Na ogół jednak owe przewidywane rozwiązania zagadek, typowe dla powieści szpiegowskich, u Lena Deightona się nie sprawdzają. Stare wątki, ciągnące się, czasami z przerwami, od początku cyklu coraz bardziej kluczą i ich końca nie widać. Wszystko nadal postrzegamy oczyma Samsona. Ale, ponieważ w jednym z wcześniejszych tomów autor odstąpił od tej reguły, czytelnik wie znacznie więcej niż sam Bernard, i o jego żonie Fionie, i o śmierci jego szwagierki Tessy Kosinski.

Tymczasem on, Bernard Samson, podąża tropem zrozpaczonego męża Tessy, George’a Kosinskiego, do jego rodzinnego kraju, czyli do Polski. Litościwie zamilczę nad obrazem tego dziwnego kraju, który niewiele ma wspólnego z Polską Anno Domini 1987. Owszem, autor z literacką swobodą operuje różnymi geograficznymi i historycznymi nazwami, nazwiskami i pojęciami, takimi jak Mazury, Bazar Różyckiego, Jan Paweł II, Bezpieka czy Solidarność, ale rozeznanie co do ich faktycznego znaczenia posiada niewielkie. Zresztą także rola brytyjskich szpiegów w NRD przedstawiana jest, przynajmniej dotychczas, mało przekonująco.

Tak naprawdę nie bardzo wiadomo, dokąd cała saga zmierza. Do jej zakończenia pozostał jeszcze jeden tom. Zdaje się jednak, że Mur u Lena Deightona nie upadnie. Czy zatem będzie to, podobnie jak u Johna le Carrégo, głównie gorzki, krytyczny obraz zimnowojennych działań wywiadu brytyjskiego? Jeśli mimo wszystko czytam te powieści z zainteresowaniem, to dzięki kunsztowi literackiemu autora. W Prologu do Nadziei Deighton przyznaje, że zawsze priorytetem dla niego było informowanie poprzez dialog. Toteż czytając pierwsze wersje swoich powieści starał się wszystkie autorskie komentarze i opisy zastępować rozmowami. Aż dziw bierze, jak wiele te dialogi są w stanie przekazać o świecie ludzi zwanych szpiegami.

Jest w ósmym tomie dziewięcioodcinkowego serialu z Bernardem Samsonem więcej niż w poprzednich częściach krwawych epizodów i innych zaskakujących wydarzeń. Wyobraźnia czytelnika uruchamia oczywiście scenariusze tego typu akcji, wyjaśniające zarówno ich źródła jak i konsekwencje. Na ogół jednak owe przewidywane rozwiązania zagadek, typowe dla powieści szpiegowskich, u Lena...