Pan Samochodzik i jego przyjaciele na tropie gangu przemytników ikon przemierzają Bieszczady i zapuszczają się aż do Pragi...
Książki o Panu Samochodziku towarzyszyły mi przez długie :) młode lata, więc mam do nich spory sentyment. "Tajemnicę tajemnic" przeczytałam dziś po raz pierwszy.
W powieści znajdziemy wszystkie obowiązkowe elementy serii - zagadkę, zgraną ekipę "detektywistyczną", interesującą kobietę oraz garść wiadomości historyczno-geograficznych, podanych w przystępny sposób.
Mimo to "Tajemnica tajemnic" wydaje mi się jedną ze słabszych pozycji cyklu. Sceny pościgu za złoczyńcami są niemal przepisane z "Księgi strachów" - motocykl, kajak. Postacie kobiece również są kalką z części trzeciej - Helenka to Zenobia, a Ludmiła to Kasia. Harcerze tym razem potraktowani są niemal jak tło.
Wstawki zaś historyczne i geograficzne brzmią jak żywcem, całymi akapitami, przepisane z przewodników. Niezbyt to subtelne i momentami mało strawne.
Książka "trąci myszką" i czasami propaganda jedynie słusznej opcji polityczno-gospodarczej wywołuje uśmiech na twarzy, ale czyta się ją przyjemnie. Dla czytelnika po trzydziestce to nostalgiczna wyprawa w czasy młodości.
A młodsi? No cóż. Niech się zastanawiają, co oznacza zdanie: "Zamówiłem z poczty 'błyskawiczną' do Warszawy"... :)

Pan Samochodzik i jego przyjaciele na tropie gangu przemytników ikon przemierzają Bieszczady i zapuszczają się aż do Pragi...
Książki o Panu Samochodziku towarzyszyły mi przez długie :) młode lata, więc mam do nich spory sentyment. "Tajemnicę tajemnic" przeczytałam dziś po raz pierwszy.
W powieści znajdziemy wszystkie obowiązkowe elementy serii - zagadkę, zgraną ekipę...