Zakupy używanych książek w antykwariatach lub sieci zwykle kończą się w moim przypadku nadprogramowymi pozycjami w torbie lub paczce. Ta fajna, tą warto przeczytać, a o tej gdzieś coś dobrego słyszałem. Uczucie mocy drukowanych pieniędzy, gdy za jedną niewielką karteczkę dostajemy kilkudziesięciocentymetrowy stos książek, jest z pewnością jednym z piękniejszych osiągnięć ludzkiej cywilizacji. Oczywiście kończy się na upychaniu części nabytków w tylnych częściach regałów, co już miłe nie jest, ale z kolei wiemy, że za kilka miesięcy/lat wynagrodzi nam to zdziwienie: „zupełnie zapomniałem, że kupiłem tą książkę!”.

„Media i komunikowanie masowe” dostarczyły wszystkich tych uczuć. Kupiłem ten podręcznik akademicki, wydany w 2000 r., kilka lat temu w antykwariacie z myślą, że poczytam sobie, jak profesor Goban-Klas wyobrażał sobie kilkanaście lat temu rozwój mediów elektronicznych. Nie jestem fascynatem mediów, ale interesuje mnie weryfikowanie wszelkich przeszłych prognoz społecznych i technologicznych, śledzenie „co poszło tak, a co poszło nie tak”, bo to z kolei pozwala z większą pewnością odnosić się do bieżących oczekiwań. Okazało się, że jak na podręcznik akademicki „Media...” posługują się wyjątkowo przystępnym językiem, a spektrum poruszanych tematów jest tak szerokie (ewolucja i organizacja mediów, specyfiki przekazu, interakcje między mediami, społeczeństwem i decydentami itd. itp.),że lektura okazała się całkiem wciągająca. I jednocześnie depresyjna, jeśli zderzymy wszystkie mądre teorie z obecną rzeczywistością mediów plemiennych.

Z drugiej jednak strony część z nich pozostaje użyteczna w diagnozowaniu działania mediów i dzisiaj. Ot choćby wyjaśnia, że jeśli „młodzi, wykształceni z wielkich ośrodków” głosowaliby na PiS, to Fakty prowadziłaby Danuta Holecka. Bo to analiza poparcia partii politycznych z przekrojach demograficznych „ustawia” przekaz mediów komercyjnych, a nie poglądy członków zarządu jakiejkolwiek TV. Chodzi wszak o kasę, a prezesa łatwiej zmienić niż społeczeństwo.

W obecnych czasach social mediów, to już ramotka, ale solidna. No i stymuluje do myślenia.

Zakupy używanych książek w antykwariatach lub sieci zwykle kończą się w moim przypadku nadprogramowymi pozycjami w torbie lub paczce. Ta fajna, tą warto przeczytać, a o tej gdzieś coś dobrego słyszałem. Uczucie mocy drukowanych pieniędzy, gdy za jedną niewielką karteczkę dostajemy kilkudziesięciocentymetrowy stos książek, jest z pewnością jednym z piękniejszych osiągnięć...