Szczerze mówiąc, po raz pierwszy zetknęłam się z gatunkiem political fiction, jednak niestety ta książka nie zachęciła mnie do wgłębiania się w literaturę o podobnej tematyce. Sam pomysł nie był zły - powieść wnikała wgłąb świata polityki, gdzie najważniejsze jest nie to, co się potrafi, a często jedynie to, z kim jest się spokrewnionym.
Rządy prezydenta, który był wujem głównego bohatera, nie są "wybielane" - przez całą powieść wplatane są drobne uwagi, historie... które dokładnie odzwierciedlają stosunek głowy państwa do swojego kraju. Dodatkowo poznajemy ludzi z bliskiego otoczenia prezydenta, które pozornie nie są osobami znaczącymi, ale podczas trwania akcji powieści dowiadujemy się na ich temat coraz więcej, często bardzo istotnych faktów.
Niestety, właśnie w tym momencie pojawia się znaczące ALE. Nie będę pisała na temat pomysłu ulokowania akcji powieści w gazociągu, bo to samo w sobie było dość interesujące, nie wspominając już o tym, jak ciekawym było stworzenie całego podziemnego świata, ale odniosę się do postaci. Być może ich historie byłyby bardziej intrygujące, gdyby nie wykreowanie ich (wszystkich, o zgrozo!) na imbecyli. Ich dialogi były bardzo sztuczne, często odnosiłam wrażenie, jakbym czytała rozmowy między małymi dziećmi, a nie dorosłymi i wykształconymi ludźmi. Barwne historie, które kryły się za każdą z osób, całkowicie przyćmiewały ich bezmyślne zachowania.
Niestety właśnie negatywny odbiór postaci zdominował odbiór całej powieści, choć - jak już wspomniałam - pomysł sam w sobie był dobry.

Szczerze mówiąc, po raz pierwszy zetknęłam się z gatunkiem political fiction, jednak niestety ta książka nie zachęciła mnie do wgłębiania się w literaturę o podobnej tematyce. Sam pomysł nie był zły - powieść wnikała wgłąb świata polityki, gdzie najważniejsze jest nie to, co się potrafi, a często jedynie to, z kim jest się spokrewnionym.
Rządy prezydenta, który był wujem...