Zazwyczaj jest tak, że gdy przeczytam jakąś książkę, to ona gdzieś tam w mojej głowie sobie tkwi, a po jakimś czasie po prostu znika z pamięci. Zdarza się, że zwracam jakąś szczególną uwagę na tę czy inną lekturę, bo przecież to bardzo ważne. Im bardziej się starzeję, tym więcej książek zapamiętuję. Wiem, że wiele z nich przyda mi się w życiu i nie pożałuję...

"Woda dla słoni" - niby banalny tytuł, a jednak niebanalny. Jeszcze przez pierwsze rozdziały książki nie wiedziałam, czemu autorka wybrała akurat ten tytuł. Potem rozgryzłam to, aczkolwiek nie jestem do końca pewna, czy o to chodziło Sarze Gruen.

"Woda dla słoni" to książka skrywająca w sobie niezwykłość. Jacob, student, młody człowiek, który traci rodziców i trafia do cyrku. Historia wzruszająca i prawdziwa. Autorka przenosi nas w świat lat 30. XX wieku. Wydaje mi się, że jedyną rzeczą, do której nie mogłam przywynkąć i za którą obniżyłam ocenę to język, a mianowicie używanie "nieocenzurowanych" słów, które można byłoby zastąpić. Wiem, że czasem sytuacja tego wymaga, ale bez przesady.

Szczególnie ważny jest wątek Rosie, nie Jacoba i Marleny, choć pewnie ten stawiacie sobie na pierwszym miejscu. Owszem, zakochani w sobie - student weterynarii i artystka z cyrku, która jest równocześnie żoną tresera zwierząt. Rosie - pięćdziesięcioparoletnia słonica była dla mnie postacią naprawdę ważną. Gdyby napisać książkę z jej perspektywy byłaby pewnie pełna bólu, łez i współczucia. W "Wodzie dla słoni" opisywane są uczucia Jacoba, który nie może znieść poniżania zwierząt oraz karania ich bez potrzeby. Nienawidzi Augusta, który znęca się nad Rosie. Nienawidzi Augusta, bo źle traktuje Marlenę. Nienawidzi Augusta, bo wyrzuca ludzi z pociągu. Nienawidzi Augusta, bo we wszystkim przytakuje dyrektorowi cyrku. Nienawidzi Augusta za jego domniemaną chorobę. A przede wszysktim nienawidzi Augusta, bo udaje przyjaciela, a to tylko CISZA PRZED BURZĄ.

Polecam tę książkę wszystkim zaisteresowanym. Jeśli oglądaliście film to nie oddał on takich emocji jak książka. Film obejrzałam w przelocie, średnio zaiteresowana. Nie podobało mi się pominięcie niektórych szczegółów oraz bohaterów. W ogóle było tam za spokojnie. A w szczególności w ostatniej scenie "ze zwierzętami". Książka poruszy, wciągnie... Będzie wam żal zwierząt i ludzi, a na koniec popłaczecie się ze szczęścia.

"Woda dla słoni" Sary Gruen to książka dla tych, którzy chcą poznać losy Jacoba; dla tych, którzy chcą się dowiedzieć, jak dawniej wyglądało życie cyrku; dla tych, którzy chętnie poczytają o Rosie i dla wszystkich, którzy wierzą w prawdziwą miłość, która pokona wszystko, nawet NAJWIĘKSZE ZŁO!

Polecam!!!

Zazwyczaj jest tak, że gdy przeczytam jakąś książkę, to ona gdzieś tam w mojej głowie sobie tkwi, a po jakimś czasie po prostu znika z pamięci. Zdarza się, że zwracam jakąś szczególną uwagę na tę czy inną lekturę, bo przecież to bardzo ważne. Im bardziej się starzeję, tym więcej książek zapamiętuję. Wiem, że wiele z nich przyda mi się w życiu i nie pożałuję...

"Woda dla...