Kontynuując lipcowe wyzwanie LC, sięgnąłem po „Fatum”, czyli zbiór opowiadań o starym Gdańsku, połączonych tematyką kryminalno-obyczajową. Pomysł na takie opowiadania jest jak najbardziej zacny. Z wykonaniem jest już, niestety, nieco gorzej.

Mam wrażenie, że napisanie podobnych opowiadań musi być poprzedzone bardzo żmudnym badaniem testów źródłowych, jeśli wynik ma usatysfakcjonować czytelnika. Spontanicznie przychodzą mi do głowy opowiadania o Horatio Hornblowerze autorstwa C. S. Forestera. Teksty to wprawdzie marynistyczne, ale pokazujące za to wyraźnie, jak powinno funkcjonować połączenie dużej wiedzy fachowej z talentem pisarskim. Wśród Polaków oczarował mnie swego czasu Jacek Komuda (podobnie jak i Rowicki historyk z zawodu), który potrafi znakomicie przybliżyć realia XVII-wiecznej Rzeczypospolitej – a przy tym świetnie bawić.

Piotr Rowicki nie osiągnął, niestety, tak wysokiego poziomu. Opisane intrygi kryminalne są raczej mało wyszukane i sprawiają wrażenie pretekstu do zagłębienia się w świat hanzeatyckiej metropolii z przełomu XVII i XVIII-go wieku. I byłoby to absolutnie w porządku, gdyby opisany w ten sposób Gdańsk zdołał zafascynować. Autorowi udaje się to sporadycznie. Opowiadanie, które zwróciło moją uwagę, to „Królowa Nocy”. Tutaj Rowicki bardzo interesująco wprowadza w temat Wyspy Spichrzów i ochrony tego obiektu. Chciałbym przeczytać więcej takich ciekawostek z czasów świetności miasta.

To jedno opowiadanie to jednak zbyt mało, aby określić „Fatum” jako lekturę nieodzowną. Tym niemniej zbiór ten można przeczytać bardzo szybko i potraktować jako swoistą przystawkę przed obiadem.

Kontynuując lipcowe wyzwanie LC, sięgnąłem po „Fatum”, czyli zbiór opowiadań o starym Gdańsku, połączonych tematyką kryminalno-obyczajową. Pomysł na takie opowiadania jest jak najbardziej zacny. Z wykonaniem jest już, niestety, nieco gorzej.

Mam wrażenie, że napisanie podobnych opowiadań musi być poprzedzone bardzo żmudnym badaniem testów źródłowych, jeśli wynik ma...