Mam tą książkę od X lat. Odkąd kupiłem sobie Kindle, to bardzo chciałbym mieć tą książkę w wersji EPUB, ale nigdzie nie ma. Nie twierdzę że papier jest be, bo jest super, ale kindle jest bardziej podręczny w komunikacji, a książka w domu. W dodatku jest to książka napisana bardzo ładnie ze szczegółami, rysem historycznym, i poruszającym nawet plan hitlerowców zwany "Planem Lüdkego". Wyborna książka.

Mam tą książkę od X lat. Odkąd kupiłem sobie Kindle, to bardzo chciałbym mieć tą książkę w wersji EPUB, ale nigdzie nie ma. Nie twierdzę że papier jest be, bo jest super, ale kindle jest bardziej podręczny w komunikacji, a książka w domu. W dodatku jest to książka napisana bardzo ładnie ze szczegółami, rysem historycznym, i poruszającym nawet plan hitlerowców zwany "Planem...

Jedyny tego typu słownik w Polsce i chyba jeden z bardzo niewielu dających się czytać hasło po haśle. Zawiera, w porządku alfabetycznym, biografie zabójców i morderców. Od Abimelecha, przez Billy'ego Kida, Ala Capone, Dzikiego Billa, Robin Hooda, Kubę Rozpruwacza, Lee Oswalda, Sundance Kidda, do Zulotea. Fascynująca lektura. Jedynym minusem może być dość duża liczba Francuzów - osobistości mało znanych Polakom. Zważywszy jednak na narodowość autora, ostatecznie powinno to być zrozumiałe.

"Ma ona tę wspólną cechę ze wszystkimi innymi słownikami, że nieobecni są tu liczniejsi niż obecni. To zrozumiałe, autor stanął przed problemem wyboru, który był niekiedy bardzo trudny: specjaliści tak intensywnie zajmowali się tym rodzajem działalności, że cała biblioteka nie wystarczyłaby, aby wyczerpać temat"*.



---
* René Reouven, "Słownik zabójców". Przełożyła Alicja Choińska i inni, Wydawnictwo Amber Mizar, 1992, str. 5.

Jedyny tego typu słownik w Polsce i chyba jeden z bardzo niewielu dających się czytać hasło po haśle. Zawiera, w porządku alfabetycznym, biografie zabójców i morderców. Od Abimelecha, przez Billy'ego Kida, Ala Capone, Dzikiego Billa, Robin Hooda, Kubę Rozpruwacza, Lee Oswalda, Sundance Kidda, do Zulotea. Fascynująca lektura. Jedynym minusem może być dość duża liczba...

Czyta się szybko, problemem są jednak dygresje autora. Opowiada o jednym konkretnym przypadku wplatając do niego co chwilę z pozoru niepowiązane sprawy. Ciężko jest się przez to skupić na aktualnie omawianym haśle, przez co ma się wrażenie, że niczego konkretnego się z tego nie wynosi.

Czyta się szybko, problemem są jednak dygresje autora. Opowiada o jednym konkretnym przypadku wplatając do niego co chwilę z pozoru niepowiązane sprawy. Ciężko jest się przez to skupić na aktualnie omawianym haśle, przez co ma się wrażenie, że niczego konkretnego się z tego nie wynosi.

Leżał na półce od dawna. Bardzo dawna, bo to wydanie z pierwszej połowy lat 90. Czasem sięgałem korzystając z tej książki jak z prawdziwego słownika, czyli wyszukując jakieś hasło i odkładając z powrotem na regał. Teraz wpadłem na pomysł, żeby przeczytać “Słownik zabójców” metodycznie. Od początku do końca.

I zawiodłem się na całej linii. Tak po łebkach, powierzchownie potraktowanego tematu jeszcze nie widziałem. Rozumiem oczywiście, że każda z opisanych postaci domaga się osobnej książki. Trudno na dwóch stronach napisać kim był Kain, czy Al Capone, ale na miły Bóg, żeby spłycić historię Bonnie i Clyde’a do parunastu zdań pisanych dla nastolatek? Albo w haśle poświęconym Charlesowi Mansonowi wnikać w dywagacje, na ile był odpowiedzialny za mord rodziny Labianca?

W dodatku nie wiadomo z jakiego powodu, po hasłach ułożonych alfabetycznie opisujących najsłynniejszych (ale też najbardziej toponimicznych lub po prostu medialnych) zabójców, znalazł się ni z tego ni z owego dział poświęcony zbrodniom idealnym. Na dosłownie kilku stronach znajdujemy lakoniczne, krótkie opisy zbrodni, których autorzy nie zostali dotychczas wykryci. Po co? Albo to powinno stać się przyczynkiem do zupełnie odrębnej książki, albo autor zwyczajnie dał do publikacji wszystko co znalazł w szufladzie niespecjalnie wnikając w spójność planowanej książki.

Nie, to nie jest dobra lektura na mroźny wieczór nie z powodu tematyki, przyznajmy: raczej rozgrzewającej i podnoszącej ciśnienie, a z przyczyn leżących po stronie jej autora…

Leżał na półce od dawna. Bardzo dawna, bo to wydanie z pierwszej połowy lat 90. Czasem sięgałem korzystając z tej książki jak z prawdziwego słownika, czyli wyszukując jakieś hasło i odkładając z powrotem na regał. Teraz wpadłem na pomysł, żeby przeczytać “Słownik zabójców” metodycznie. Od początku do końca.

I zawiodłem się na całej linii. Tak po łebkach, powierzchownie...