Książka czytana z polecenia...
Nie chciałam zaczynać tej książki.Po pierwsze miałam już styczność z tą autorką i nie przypadła mi do gustu,po drugie nie mogłam jej dostać.W końcu po odpowiednio długim okresie oczekiwania dostałam ja w bibliotece.i znowu odstraszyła mnie ilość stron i dość mały druk,w dodatku widać było,że ilość zawartych w książce słów jest ogromna.Ale polecanka ma swoje wymagania...W końcu zabrałam się do czytania(z dużą dozą samozaparcia).Początek nie był zachęcający...jakieś małżeństwo w kryzysowej sytuacji wynajmuje dom gdzieś na kompletnym odludziu obcego sobie kraju,w sytuacji gdzie nikogo nie znają,a sami sobie niewiele mają do powiedzenia...Do tego dochodzi brak jakichkolwiek zapasów jedzenia i trwająca kilka dni śnieżyca,nie pozwalająca nie tylko na dotarcie do jakiejkolwiek osoby ale i na wezwanie pomocy...No i nagle zaskoczenie-opowieść w opowieści,a właściwie książka w książce...Barbara znajduje maszynopis,który czyta z wielkim zainteresowaniem.Muszę przyznać,że takie wprowadzenie postaci Frances było dla mnie majstersztykiem...Świetna opowieść o namiętności i miłości trwającej przez właściwie całe życie Frances,do tego skrywane tajemnice,mające wpływ na życie obecnej właścicielki Westhill House,świetnie napisani bohaterowie i początek XX wieku...Nie można nie polubić tej książki(co dla mnie było totalnym zaskoczeniem).Nie można też nie zżyć sie z postacią Frances i Johna,ich trudnych stosunków po ślubie mężczyzny z siostrą niedoszłej panny młodej...
Dom sióstr to właściwie rodzinna saga przedstawiona z punktu widzenia Frances.To najpierw historia jej rodziców(ojca pochodzącego ze szlachty i irlandzkiej pokojówki),następnie historia Fran i jej rodzeństwa ,w końcu opowieść o jej podopiecznej Laurze.To opowieść o zmianach zachodzących w społeczeństwie i ich wpływie na codzienne życie ludzi.Budząca się świadomość społeczna młodej dziewczyny chowanej pod kloszem i to,jak ten fakt wpłynie na życie jej i jej bliskich.Trauma kolejnych wojen i jej wpływ na losy różnych ludzi.
Bardzo dobrze pokazuje autorka zmiany w psychice bohaterów zachodzące pod wpływem różnych doświadczeń życiowych.To powieść pełna skrajnych emocji-od miłości poprzez awersję,zdradę,zawiść i nienawiść.Poza tym to historia domu.Domu z urodzenia ale tez i z wyboru.Dla Frances Westhill House był domem,w którym się urodziła,miejscem z którego uciekła i w końcu miejscem ,który stał sie dla niej opoką.To miejsce,w którym Frances chce zachować nastrój sielskiego dzieciństwa,filarem bezpieczeństwa i beztroski.Dla Laury ten budynek staje się domem z wyboru.Po ucieczce z bombardowanego Londynu ,Westhill House staje sie dla Laury jedynym azylem.Panicznie boi się opuścić to miejsce,a w osobie Frances znajduje zastępczą matkę,właściwie idealizując ją i nie widząc w niej żadnych negatywnych cech...
Wątek współczesny zainteresował mnie dopiero pod koniec książki,początkowo niewiele się w nim działo wyłączając sferę uczuć Ralfa i Barbary.Za to końcówka mnie zaskoczyła i to bardzo...Może nie wszystkie postępki bohaterów wzbudziły mój entuzjazm,ale wszystkie wydawały się potrzebne.Nie wszystkie postaci w tej książce polubiłam.Na pewno nie pochwalam postawy Victorii,kobiety,która narzekanie podniosła do rangi sztuki.Denerwowała mnie jej postawa i w ogóle cała Victoria.Nie przypadła mi tez do gustu Barbara,która mimo inteligencji postępuje wręcz głupio,sama narażając sie na niebezpieczeństwo...
Mimo wszystko książka mnie wciągnęła.Czytałam ją z dużym zainteresowaniem do późna w nocy mimo klejących się oczu i czekających obowiązków...
Książka była naprawde interesująca...Pewnie nawet postaram się przeczytać kilka innych książek tej autorki.

Książka czytana z polecenia...
Nie chciałam zaczynać tej książki.Po pierwsze miałam już styczność z tą autorką i nie przypadła mi do gustu,po drugie nie mogłam jej dostać.W końcu po odpowiednio długim okresie oczekiwania dostałam ja w bibliotece.i znowu odstraszyła mnie ilość stron i dość mały druk,w dodatku widać było,że ilość zawartych w książce słów jest ogromna.Ale...