Książka Czesława Skoraczyńskiego to swoisty elementarz jeśli chodzi o literaturę obozową. Swoje przeżycia autor opowiada w sposób niezwykle rzeczowy, przemyślany, wyjaśniając wiele pojęć z codziennego życia obozowego w sposób wręcz encyklopedyczny.
Niewiele w "Żywych numerach" emocji, osobistych przemyśleń i opisu zdarzeń które odcisnęły na autorze piętno ale może dzięki temu to o czym decyduje się mówić robi na czytelniku ogromne wrażenie.
Mam tu na myśli choćby wielokrotnie przytaczane przez autora wspomnienie akcji "Dożynki" (3 listopada 1943) kiedy to dokonano największej egzekucji w historii niemieckich obozów koncentracyjnych która zakończyła się eksterminacją ludności żydowskiej w dystrykcie lubelskim (rozstrzelano 18000 ludzi jednego dnia na terenie obozu w Majdanku).

Autor nie doczekał wydania swoich wspomnień co każe zakładać że spisywał je po latach nabierając dużego dystansu do tego co spotkało go w czasie wojny. Gdy aresztowano go we Lwowie był młodym chłopakiem który grał w piłkę nożną: wysportowanym, pełnym życia i optymizmu. I ta postawa jak sam podkreśla pozwoliła mu przetrwać kilkuletnią gehennę w obozach koncentracyjnych.

Jednym z ciekawszych fragmentów jego wspomnień jest opis meczu piłkarskiego pomiędzy drużyna więźniów Gross Rosen a Niemcami wygranego przez Polaków 1:0 (zwycięską bramkę strzelił Zdzisław Lewandowski). Meczu którego wynik dla więźniów miał znaczenie symboliczne (zawodnicy zewsząd słyszeli głosy że jeśli wygrają to będzie oznaczać że wojna też niedługo się skończy zwycięstwem aliantów, presja więc była ogromna).
Dla porządku należy dodać że z zemsty Niemcy tego dnia skatowali wielu więźniów nie mogąc przeboleć swojej porażki.

Czesławowi Skoraczyńskiemu udało się przeżyć mimo morderczej pracy, głodu, tyfusu i innych chorób które zbierały śmiertelne żniwo. Po wojnie związał swoje życie z piłką nożną jako trener.
Z jego wspomnień wyłania się sylwetka człowieka z godnością znoszącego swój los i mimo okoliczności zachowującego optymizm i wiarę w ludzi.
Polecam!

Książka Czesława Skoraczyńskiego to swoisty elementarz jeśli chodzi o literaturę obozową. Swoje przeżycia autor opowiada w sposób niezwykle rzeczowy, przemyślany, wyjaśniając wiele pojęć z codziennego życia obozowego w sposób wręcz encyklopedyczny.
Niewiele w "Żywych numerach" emocji, osobistych przemyśleń i opisu zdarzeń które odcisnęły na autorze piętno ale może dzięki...