Walka, seks, alkohol, dużo chamstwa - wiedziałam, że mi się spodoba.
O "Wiedźminie" sporo mówił mi kolega, kiedyś stwierdził, że jest to niezły przykład parodii opowiastek rycerskich - główny bohater jest opryskliwy, ponadto nie sprawia mu problemu zabicie klucznika, czy kobiety, z którą ostatniej nocy się chędożył. Dama jego serca jest wyrachowaną "suką", a nie słodką, miła panienką o długich blond lokach. Żeby tego było mało, ballady będące przekazem dla potomnych spisuje alko- i seksoholik. Jako człowiek przekorny nie mogłam odmówić sobie przyjemności zajrzenia do opowiadań Sapkowskiego.
Cóż, książka wciąga niesamowicie od pierwszego zdania. Postaci są ciekawe, wzbudzają uczucia, ale brak tu tanich wzruszeń. Smaczku dodają powiązania z baśniami i legendami oraz, moje ulubione, archaizmy. Sapkowski świetnie pokazuje, jak można bawić się naszym językiem.
Może tutaj zbyt patetycznie, a tam za łatwo do przewidzenia. Mimo to czuje się naprawdę fajny klimat, mimo że to ta straszna *fantastyka*, przed która tak bardzo ostrzegała pani od polskiego. Niestety, "wiedźmak chutliwy" uwiódł mnie chyba na dobre, bo ponad 600 stron("Ostatnie..." i "Miecz..." w cztery dni... Polecam :D

Walka, seks, alkohol, dużo chamstwa - wiedziałam, że mi się spodoba.
O "Wiedźminie" sporo mówił mi kolega, kiedyś stwierdził, że jest to niezły przykład parodii opowiastek rycerskich - główny bohater jest opryskliwy, ponadto nie sprawia mu problemu zabicie klucznika, czy kobiety, z którą ostatniej nocy się chędożył. Dama jego serca jest wyrachowaną "suką", a nie słodką,...